مساله‌ای که در مناظره مغفول ماند، ارائه راهکارها یا راهبردهای کاندیداها برای مشکلات بود. اگر از انضباط مالی صحبت می‌شود، باید دقیق گفته شود که کدام هزینه قرار است کاهش پیدا کند. اگر قرار است درآمدهای پایدار افزایش یابد، باید دقیق گفته شود از کدام منبع قرار است این مهم انجام شود؛ در غیر‌این‌صورت معلوم می‌شود که راهکاری وجود ندارد و بنابراین برای مردم باورپذیر نخواهد بود و بعدها هم دست رئیس‌جمهور برای توجیه عدم‌موفقیت باز است. از طرفی ارائه راهکار نیاز به شناخت کافی دارد، زمانی برای آزمون و خطا کردن در زمینه اتخاذ سیاست‌هایی که قرار است مشکلات اقتصادی را رفع کند، نیست. بنابراین عدم‌ارائه راهکار دو معنی دارد؛ یا کاندیداها شناخت کافی از اتخاذ راه‌حل ندارند یا اینکه ترجیح می‌دهند از ارائه راهکارهای خود صرف نظر کنند؛ زیرا احتمال دارد راهکار آنها با توجه به تجارب گذشته عملی نباشد و با عیان شدن این مساله احتمال موفقیت آنها را در انتخابات کم کند. امید است که در ادامه روند مناظرات، کاندیداها با ارائه راهکارهای خود اولا افکار عمومی را روشن کرده و در ثانی اجازه شکل‌گیری تضارب آرا و مباحثه در مورد راهکارها را بین خودشان بدهند؛ در این صورت می‌توان رسالت مناظرات را موفقیت‌آمیز دانست.