در محیط‌‌‌های فراصنعتی، موفقیت صاحبان تولید، به برقراری منطقی بین استراتژی تولید شرکت و استراتژی کلی آن بستگی دارد. استراتژی تولید به ویژگی‌‌‌های خاصی از حوزه تولید به‌عنوان سلاح رقابتی اشاره دارد که فناوری و ماشین‌‌‌آلات از مهم‌ترین اضلاع آن به شمار می‌روند. در پرونده امروز «باشگاه اقتصاددانان» به آخرین وضعیت این سلاح رقابتی مهم پرداخته‌‌‌ و چند پرسش کلیدی را با صاحبان بنگاه‌‌‌ها و تحلیلگران در میان گذاشته‌‌‌ایم. طبق برآوردهای صورت‌گرفته، چین، کره‌جنوبی و آلمان بیشترین سهم را از صدور ماشین‌‌‌آلات صنعتی به ایران دارند. در این میان آلمان در سال‌های اخیر در زمینه انتقال فناوری به ایران با وجود سختی تحریم‌‌‌ها، نقش موثری ایفا کرده است. به گفته یکی از اعضای اتاق بازرگانی تهران، بسیاری از تجهیزات موجود در عسلویه و ماهشهر از لینده آلمان تامین می‌شود.

این گزاره به‌خوبی نشان می‌دهد که خروج آلمان از تعاملات اقتصادی با ایران، می‌‌‌تواند بر بخش‌‌‌هایی از صنایع کشور تاثیر بگذارد. حال چند پرسش مطرح است: در صورت عدم‌انتقال فناوری و تجهیزات، چه آینده‌‌‌ای در انتظار صنایع کشور خواهد بود؟ آیا فقر فناوری، تولید رقابتی را تحت‌تاثیر قرار خواهد داد؟ اگر چنین شود، تبعات آن چه خواهد بود؟

صاحبان کسب‌و‌کار در یک جمع‌بندی معتقدند  شرکت‌های تولیدی برای بقا و تداوم حضور در بازار از یکسو مجبور به نوآوری برای افزایش کیفیت محصولات تولیدی و از سوی دیگر ارتقای بهره‌وری نیروی کار برای کاهش بهای تمام‌شده تولیدات هستند؛ چراکه فقر فناوری و پایین‌بودن بهره‌وری نیروی کار از معضلات اصلی تولید رقابتی است و اگر شرکتی در این بخش‌ها کم‌‌‌کاری و غفلت کند، به‌سرعت از بین می‌رود. به بیان دیگر می‌توان گفت، مرز بین ماندن در بازار و حذف‌شدن از آن به نوآوری و استفاده از فناوری‌های روز دنیا و بهره‌وری نیروی کار بستگی دارد.در نتیجه به اعتقاد آن‌ها قطع روابط اقتصادی با اروپا می‌‌‌تواند روند نزولی تشکیل سرمایه را تسریع بخشد و همین امر موجب، کاهش تولید، تشدید تورم و افزایش بیش از پیش نارضایتی‌‌‌های عمومی شود. بنابراین در صورت قطع روابط اقتصادی اروپا با ایران، آینده تولید صنعتی در کشور با وضعیت دشواری روبه‌رو خواهد بود.

اخبار مرتبط