بسیاری از کارشناسان شهری در تحلیل چگونگی قدم برداشتن مدیریت شهری جدید در مقطع کنونی شهر را این‌گونه توصیف می‌کنند: «شهر پدیده پیچیده‌ای است. شهرداری هم نهاد پیچیده‌ای است. انبوهی از عوامل و روندها که هر کدام زمینه‌ها و رابطه‌های علت و معلولی خاص خود را دارند بر مدیریت شهری موثر هستند. اداره شهر یک پروژه نیست. اداره شهر فرآیندی پیوسته و پویا است.»

از دیدگاه آنها شهردار عملا قدرت مطلق اداره شهر را ندارد، بلکه قدرت محدود و مشخصی برای اثرگذاری بر جریان‌های اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی‌ موثر بر زندگی در شهر را دارد. قدرت او را تنها قانون محدود نمی‌کند. پیچیدگی واقعیت شهر هم دست او را می‌بندد. شهردار باید از این قدرت محدود به بهترین شکل استفاده کند تا جریان‌های بطئی فوق را به سویی هدایت کند که به صلاح جمعی شهروندان باشد. چنین کاری نیازمند مهارت سیاست‌گذاری است.

آنها شهردار موفق را این‌گونه توصیف می‌کنند: شهردار موفق کسی است که بتواند سیاست‌های بهتری را در شهر به اجرا بگذارد به نحوی که در نتیجه اجرای این سیاست‌ها خیر عمومی حاصل شود.سیاست‌گذاری با تصمیم‌گیری فرق دارد. سیاست‌گذاری فرآیندی بلندمدت، تعاملی و تحلیلی است، در حالی که تصمیم‌گیری امری کوتاه‌مدت، اجرایی و فردی است. سیاست‌گذار خوب الزاما قاطع و مقتدر نیست، بلکه جامع‌نگر و ژرف‌اندیش است.

اما گذشته از نگاه کارشناسان و صاحب‌نظران حوزه شهری، شهروندان از مدیران شهری چه خواسته‌ای دارند؟ از دیدگاه آنها مدیریت شهری باید در چه مسیری قدم بگذارد؟ به نظر می‌رسد مهم‌ترین خواسته‌ها و مطالبات شهروندان از مدیریت شهری از آخرین نتایج نظرسنجی انجام شده از آنها قابل ردیابی باشد. بخشی از نتایج نظرسنجی اخیر شهرداری تهران که قسمت مهم آن را تشکیل می‌دهد «نگاه ساکنان پایتخت به شیوه اقتصادی اداره پایتخت» را آنالیز کرده است.

در قالب این نظرسنجی مشخص شده است ۶۳ درصد پاسخ‌دهنده‌ها به سوالات نظرسنجی در برابر پرسش مرتبط با شیوه تامین مالی در شهرداری برای پوشش هزینه‌ها، «مخالف کامل شهر‌فروشی» هستند. به این معنا که «فروش تراکم ساختمانی و تغییر کاربری (دور زدن مقررات و خطوط قرمز طرح تفصیلی شهر تهران) را به صلاح آینده شهر نمی‌دانند». در این نظرسنجی همچنین معلوم شده که افکار عمومی در تهران توقع دارد شهرداری وارد مسیرهایی غیر از شهرفروشی برای تامین مالی هزینه‌های شهر شود که از میان راه‌های موجود و پیشنهادی، توافق بر سر آن است که سهم اصلی هزینه‌ها را استفاده‌کنندگان و بهره‌برداران از خدمات و امکانات شهری بپردازند.

 مطالبه غالب افرادی که در نظرسنجی شهرداری تهران شرکت کرده‌اند آن است که گروه‌هایی که بیشترین نفع را از شهر می‌برند باید سهم بیشتری در تامین هزینه‌های آن داشته باشند.افکار عمومی در پایتخت به دنبال اجرای قاعده «نفع بیشتر، مسوولیت بیشتر» از سوی شهرداری است و از شهردار تهران می‌خواهند تامین مالی از این مسیر را جایگزین شهرفروشی کند. این بررسی که در رسانه مکتوب وابسته به شهرداری تهران به چاپ رسیده است نشان می‌دهد: ۶۶ درصد از کسانی که در نظرسنجی شهرداری شرکت کرده‌اند از مدیریت شهری پایتخت می‌خواهند اقشار و گروه‌های با درآمد بالاتر، سهم بیشتری در تامین هزینه‌های شهر داشته باشند.

در این میان، بیشترین موافقت با این شیوه تامین مالی شهرداری از سوی ساکنان مناطق جنوبی و کم برخوردار تهران ابراز شده است در حالی که ساکنان مناطق شمالی (مناطق برخوردار) شهر، افزایش عوارض به‌صورت برابر برای همه ساکنان شهر را انتظار دارند.باتوجه به این سطح مطالبات شهروندان از مدیریت شهری و حالا که کلیددار بهشت به فاصله گذشت چندماه تغییر کرد و فرصت جدیدی پیش روی پایتخت برای ایجاد تغییرات بنیادین در ساختار اداره شهر به وجود آمده، شهردار جدید پایتخت برای حرکت در مسیر تحقق خواسته‌های شهروندان باید چه کند؟ او باید به چه انتظارات و خواسته‌های شهروندان پاسخ دهد؟ در صفحه امروز باشگاه اقتصاددانان از صاحب‌نظران و کارشناسان حوزه‌های مرتبط شهری خواسته‌ایم تا به این سوالات پاسخ بدهند.