دنیای اقتصاد-میثم قریشی:
در زمان اصلاحات اقتصادی پهلوی دوم در ایران بیش از ۷۰درصد جمعیت کشور در مناطق روستایی زندگی میکردند و کشاورزی بخش بزرگی از تولید ناخالص کشور را تشکیل میداد. توسعه اقتصادی ایران به طرف صنایع سنگین روسی رفت و با ورود کارخانههای فولاد، پتروشیمی، سیمان و ماشینسازی، فصل جدیدی در اقتصاد کشور آغاز شد. مهاجرت از روستاها به شهرها تشدید شد و جمعیت نیروی کار حاشیهنشین شهری رو به افزایش گذاشت. از آن تاریخ واردات کالای کشاورزی روندی روبهرشد پیدا کرد و وابستگی به کالاهای اساسی وارداتی کشور را با بحران کسری تراز تجاری سالانه مواجه کرد. تجارت کالای صنعتی سنگین به دلیل کیفیت پایین و بهای تمامشده بالا، بهصرفه نبود و اصلاحات اقتصادی به چالش کشیده شد و تا امروز کشور را در دام خود نگه داشتهاست. برای آسیبشناسی علل این موضوع و بررسی عبرتهای تاریخی به سراغ مطالعه کشورهای درحالتوسعه مشابه ایران رفتیم و اقتصاد چین را برای تجزیه و تحلیل انتخاب کردیم.
دنیای اقتصاد:
کمیسیونهای تخصصی اتاق بازرگانی ایران با هدف احصا و بررسی چالشهای اجرایی، مقرراتی و قانونی پیشروی فعالان اقتصادی در حوزههای مختلف فعالیت میکنند. اتاق بازرگانی، صنایع، معادن و کشاورزی ایران در دوره دهم با ایجاد دو کمیسیون جدید، تعداد کمیسیونهای تخصصی را به ۲۰ کمیسیون رساند که پوششدهنده تمام حوزههای تخصصی فضای کسبوکار هستند.
دنیایاقتصاد:
ساداتتهرانی در سال۱۳۳۷ دفتر و محل کارخانه استارلایت را در (کاووسیه نبش مدرس) خریداری و همه ماشینها را در یکجا متمرکز کرد، سپس برخی از زمینهای اطراف آن را برای گسترش فعالیت خریداری کرد. افزایش تولید نیازمند انبار بود؛ از اینرو زمینی به مساحت ۹۶۰ مترمربع در خیابان ۳۰ تیر خرید تا آن را به انبار تبدیل کند. تولید سالانه کارخانه در سال۱۳۴۷ با ۴۲۰ پرسنل سیصد و پنجاههزار دوجین جوراب زنانه از جنس نایلون و انواع جوراب مردانه با سرمایه دویست میلیون ریال بود.