در همین سال‌ها سه معلم، برای کلاس‌های سوادآموزی کارگران استخدام کرد. گاهی شب‌ها به آسایشگاه می‌رفت و در مورد امور مذهبی و خدمت به کشور با کارگران سخن می‌گفت. سالور موافقت سهامداران خصوصی و سازمان‌برنامه را در کارخانه سیمان فارس، دورود، آبیک، سیمان بهبهان و... برای فعالیت‌های مذهبی، بهداشتی، آموزشی و انتشاراتی جلب کرد. از جمله این فعالیت‌ها می‌توان به ساخت مسجد در جوار کارخانه‌ها (هشت باب)، مدرسه دخترانه و پسرانه (پنج باب)، ساخت گرمابه برای مردان و زنان در مجاورت برخی کارخانه‌های سیمان و قند و تاسیس ساختمان علمیه دورود اشاره کرد. همچنین کارخانه‌های سیمان، به درخواست روحانیون و افراد نیکوکار، برای ساخت مساجد و ده‌ها موسسه نیکوکاری از ۲۰ تا ۵۰ کیسه و گاهی بیشتر، سیمان مجانی، اهدا می‌کردند.

انجمن اسلامی مهندسان توسط مهندس بازرگان، علی‌اکبر معین فر، مهندس یوسف طاهری، منوچهر سالور و... به‌منظور انجام فعالیت‌های نیکوکارانه تاسیس شد. آنها شرکت کارآموز را در ۳تیر ۱۳۴۱ به‌ثبت رساندند. از این طریق، هنرستان کارآموزی نارمک در خیابان سمنگان با مساحت ۳۱۵۰متر‌مربع در سال‌۱۳۳۷ و هنرستان پیام امید در سال‌۱۳۴۵ در زمینی به مساحت ۴۰‌هزار متر‌مربع، در جاده کرج تاسیس شد، همچنین به‌منظور تربیت نیروی انسانی ماهر، هنرستان دورود، با استفاده از تجهیزات مدرن با کارگاه‌های بزرگ، در دو رشته برق و مکانیک در سال‌۱۳۴۸، دایر شد. به هنرجویان هنرستان دورود که از نظر مالی دچار مشکل بودند، با معرفی آموزش و پرورش، مبلغی به‌عنوان کمک‌هزینه تحصیلی ماهانه پرداخت می‌شد.

سالور همچنین از سال‌۱۳۲۷ به‌عنوان عضو انجمن آثار ملی فعالیت داشت. در آن سال‌ها، قانونی به تصویب رسید‌که از هر‌ تن سیمان ۲۰‌ریال عوارض برای حفظ آثار ملی اخذ می‌شد.

سالور در همین زمان مدیریت سیمان ری را برعهده داشت. سالور در ۲۰ فروردین سال‌۱۳۵۸ در جلسه‌ای با حضور دکتر صدیقی به ریاست هیات‌مدیره انجمن آثار ملی، انتخاب شد. او در این انجمن تلاش زیادی در زمینه حفظ مقبره‌هایی همچون مقبره شیخ طبرسی و ابوسعید ابو‌الخیر در مهنه گناباد و نشر منابع کهن داشته‌است.

تشکیل دفتر مذهبی یکی دیگر از اقدامات سالور در سیمان دورود بود. او از طریق این دفتر، جلسات هفتگی قرآن تشکیل داد. اقامه نماز جماعت، آموزش قرآن و انتشار کتابچه‌های آموزشی برای جوانان مثل تعالیم آسمانی، اسلام در مکتب اهل‌بیت، قصص قرآن، داستان‌های تاریخی و... از جمله فعالیت‌های این دفتر مذهبی بود.

کمک به احیای حوزه علمیه دورود در کنار فعالیت صنعتی نمونه‌ای از کنشگری فعال او در عرصه مدیریتی و دینی بود. همچنین سالور به کمک جمعی از فعالان مذهبی، برای برچیدن مشروب‌فروشی در شهر دورود اقدام کرد.

سالور چهار جلد کتاب منتشر کرده‌است. اولین اثر حاصل سفرش در سال‌۱۳۳۵ بنام «ارمغان حجاز»، سفرنامه حج و عتبات، در سال‌۱۳۳۹ توسط انتشارات ابن سینا، در ۱۵۳ صفحه به قطع وزیری منتشر شد. او در این سفر از پنج کشور عراق، عربستان، سوریه، لبنان و فلسطین بازدید کرد. سالور همچنین از طریق سفارت‌خانه‌های ایران، به‌کارخانه‌های سیمان این کشورها رفت تا امکان صدور سیمان ایران را از نظر امکان رقابت و قیمت ارزیابی کند.  کتاب دیگر سالور با عنوان «خاطرات و خدمات مهندس منوچهر سالور» توسط انتشارات اهل بیت، منتشر شده‌است. این کتاب با اتکا به یادداشت‌های سالور با حمایت کارخانه سیمان دورود جمع‌آوری شده‌است. خاطرات او پر از گزارش درباره انتقاد از مصرف مشروبات الکلی، تاکید بر رعایت احکام اسلامی و قطع برق واحد صنعتی سیمان آبیک است. جلد دوم کتاب «خاطرات و خدمات»، توضیحاتی در مورد فعالیت‌های گوناگون او در زمینه نیکوکاری، ارتباط با علما، انجمن اسلامی مهندسان و... ارائه کرده‌است. همچنین تعداد زیادی یادداشت، نقد و مقاله در زمینه‌های مختلف فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی از او در روزنامه‌ها و مجلات منتشر شده‌است. او پس از انقلاب در زمان مسوولیت خود در بنیاد علوی به‌منظور دفاع از رجال و مشاهیر دوره پیشین مثل محسن فروغی، محمدحسین نمازی، همدم‌السلطنه و... نامه‌های متعددی به دادستانی انقلاب نوشت‌ و تا حد توانایی برای حل مشکلات آنها اقدام کرد.

او این بخت را داشت که پیش از مرگ مورد تقدیر قرار گیرد. سالور در زمان دولت اصلاحات، در سن ۸۳سالگی از سوی انجمن مهندسان مکانیک به‌عنوان مهندس مکانیک برجسته سال‌ایران معرفی شد. همچنین کتابخانه دانشکده مکانیک علم و صنعت در سال‌۱۳۷۷ به مناسبت شصتمین سال‌فارغ‌التحصیلی او، به‌نام سالور نامگذاری شد.

سالور تاکید داشت که مدیریت خانه کاملا توسط همسرش انجام می‌شد و اگر مساعدت‌های همسرش نبود، او این موفقیت‌ها را کسب نمی‌کرد. سالور پس از ۶۰ سال ‌تلاش در زمینه مدیریت صنعتی، در دی ماه ۱۳۸۹ در تهران، در سن ۹۶سالگی درگذشت.