اما الان سه روز است که مرز دوغارون برای ساعاتی باز شده و رفت‌وآمدها کم‌کم آغاز شده است.سلیمی با بیان اینکه فعلا بیشترین کالای صادراتی ما به‌افغانستان مواد غذایی هستند، ادامه داد: علاوه بر این انتقال و خرید فولاد و آهن‌آلات هم از دیروز شروع شده است. ولی همچنان همه مرزهای ما با افغانستان بسته‌اند و مبادلات فعلا فقط از طریق مرز دوغارون انجام می‌شوند.او گفت: با شرایط جدید در افغانستان آن تعداد از تجار افغانستانی که باقی‌مانده‌اند کم‌کم سفارشات خریدوفروش خود با تجار ایرانی را از سر گرفته‌اند. البته هنوز حجم مبادلات خیلی کم است. تا پیش از این به‌طور متوسط ۲۰۰ میلیون دلار درماه به‌افغانستان صادرات داشتیم و معلوم نیست در شرایط جدید بتوانیم دوباره به‌این عدد برسیم. اما کم‌کم مبادلات تجاری ما در حال از سرگیری است و تجار افغانستانی درخواست کالا می‌دهند.او با اشاره به‌برخی تحلیل‌ها مبنی بر تضعیف موقعیت اقتصادی ایران در افغانستان با توجه به‌نزدیکی طالبان به‌پاکستان افزود: بعید است چنین اتفاقی رخ دهد. ایران و افغانستان قرن‌هاست که روابط تجاری نزدیکی دارند. حتی در دوره تسلط کمونیست‌ها هم تجار رفت‌وآمد داشتند. ممکن است مدت کوتاهی تبادل تجاری ما کاهش پیدا کند‌ اما به‌دلایل مختلف از جمله قرابت‌های فرهنگی و ذائقه غذایی افغانستانی‎ها، بعید است به‌این سرعت جایگزینی برای مواد غذایی و یا انواع مصالح ساختمانی و... ما در افغانستان ایجاد شود. پاکستان همیشه با افغانستان هم‌مرز بوده اما هیچ‌وقت نتوانسته بر بازار این کشور تسلط پیدا کند یا جایگزینی برای ایران در بازار افغانستان باشد. سلیمی ادامه داد: فکر می‌کنم باید حدود یکماه تحمل کنیم تا بالاخره دولت در آنجا شکل بگیرد. آن زمان مشخص می‌شود که آیا ما می‌توانیم ‌حجم ۵/ ۲میلیارد دلار صادرات در سال به‌افغانستان را حفظ کنیم یا نه. او تاکید کرد: انتظار ما از دولت و وزارت خارجه این است که هرچه سریع‌تر رایزن‌های بازرگانی را در کابل مستقر کنند، چون در شلوغی‌های اخیر رایزن‌های اقتصادی ما به‌ایران برگشته‌اند اما حالا لازم است زودتر در افغانستان مستقر شوند تا پشتوانه مسائل تجاری ما باشند. به‌هر‌حال ما نیاز داریم تجار افغانستانی بتوانند سریع‌تر ویزا دریافت کنند و برای عقد قراردادهای خود به‌ایران بیایند.