تولید زعفران در تنگنا

بعد از آن محسن احتشام، عضو هیات نمایندگان اتاق ایران و رئیس شورای ملی زعفران ایران گفت: مشکل اساسی ما در حوزه زعفران بازاریابی، بازارگردانی و بازارداری است که همه اینها مستلزم عزم جدی سرمایه‌گذاران، تحقیقات کاربردی، ارتقای زنجیره ارزش و فرهنگ‌سازی است.

او به موضوع برندسازی اشاره کرد وگفت: باید برنامه دقیقی در این حوزه نوشته شود. البته طرح بهبود محصول زعفران در سال ۱۳۸۹ نوشته‌شده و در سال ۹۸ طرح جامع تولید زعفران تدوین‌شده که اجرا هم نشده است. این نشان می‌دهد بخش خصوصی به وظایف خود عمل کرده، شورای ملی زعفران در رأس تشکل‌های زعفران به وظیفه خود عمل کرده؛ اما این طرح در اجرا تصویب نشده است.

او ادامه داد: در بخش بازار نداشتن استراتژی کاملا قابل ‌لمس است. ما هیچ استراتژی برای این محصول مهم نداریم. افت شدید قیمت کشاورزان را آزرده کرده است. آسیب بازار زعفران به‌دلیل نداشتن راهبرد جامع برای مدیریت صادرات این حوزه است. آنچه در زنجیره ارزش زعفران است، ضعف مدیریت ماست. الان افغانستان پنجمین مقصد زعفران ماست. ۳۴تن زعفران ایران به این کشور صادر و از آنجا به اسم محصول افغانستانی به سایر کشورها صادر می‌شود. از طرفی به‌دلیل فضای کسب‌وکار امکان رقابت سالم وجود ندارد.

بازار زعفران رها شده

بعد از آن علی‌اکبر لبافی از اتاق مشهد گفت: آنچه در دو استان خراسان رضوی و جنوبی اتفاق افتاده این است که توافق شده، بازار رها شده و نظارتی وجود ندارد و در این شرایط زیان اصلی را روستایی‌ها می‌بینند. ۹۶ درصد تولید استان زعفران است اما بازاریابی راهبردی نداریم. او ادامه داد: پیشنهاد ما این است که بازار اصلی چین و هند را مورد توجه قرار دهیم. باید وزارت صمت، وزارت جهاد کشاورزی و وزارت خارجه با بخش خصوصی این مساله را حل کنند. البته در این شرایط اصلا امکان صادرات وجود ندارد. او تاکید کرد: نکته دوم برای سامان دادن این وضع اصلاح فضای کار با صدور کارت اهلیت است تا فضا قابل رصد کردن و قابل باشد. این به‌معنای افزایش دخالت دولت نیست، بلکه نظارت‌پذیری است. بعد از آن فرشید منوچهری، دبیر شورای ملی زعفران ایران گفت: در سال ۱۳۹۹معادل ۳۲۵ تن سال زعفران صادرشده که از این حجم به پنج کشور اول هدف ۵/ ۸۲تن زعفران و به ۱۰ کشور اول هدف بیش از ۹۰ درصد صادر شده است. این نشان می‌دهد بازار محصول زعفران ایران بسیار بسته است.

او ادامه داد: صادر کننده‌های ما چند دسته هستند؛ صادرکننده‌های باسابقه، قاچاقچی‌های زعفران که با نرخ ارز آزاد کار می‌کنند و عده‌ای که با کارت بازرگانی یک‌بار مصرف کار می‌کنند و اینها مسیر را برای صادرکننده واقعی دشوار کرده‌اند.