براین اساس، کارفرمایان به‌طور معمول مالیات بر حقوق و دستمزد به‌صورت هفته‌ای یا مالیات بر حقوق و دستمزدها برای تامین اعتبار برنامه‌های استحقاقی مشخص، از جمله تامین‌اجتماعی، بخش‌هایی از حوزه خدمات درمانی و کمک‌هزینه بیکاری در نظر می‌گیرند. مالیات بر حقوق تامین‌اجتماعی سالمندان، بازماندگان و ناتوانان هم به‌وسیله کارفرمایان و هم کارکنان پرداخت و سرمایه صندوق‌های تامین‌اجتماعی از این پرداخت‌ها تامین می‌شود.  منبع اصلی تامین مالی بخش خدمات درمانی، مالیات بر حقوق و دستمزد مجزایی است که توسط کارفرمایان و کارکنان پرداخت می‌شود. به‌طور کلی، مالیات‌ها بر حقوق و دستمزد توسط همه انواع کارفرمایان پرداخت می‌شود، مانند کارفرمایان کسب‌وکارها، کارفرمایان غیرانتفاعی و کارفرمایان دولتی. بنابراین بخشودگی مالیاتی از طریق کاهش مالیات بر حقوق و دستمزد بر درآمد سودی نمی‌برد.  اگر حفظ تراز وجوه سپرده تامین‌اجتماعی یا بخش حوزه خدمات درمانی یک هدف سیاستی باشد، این وجوه را می‌توان از طریق یک انتقال درآمد عمومی تامین کرد. در این حالت از دست رفتن درآمد حاصل از کاهش مالیات بر حقوق و دستمزد به کسری بودجه اضافه می‌شود، اما مبلغ موجود برای تامین‌اجتماعی یا مزایای خدمات درمانی را کاهش نمی‌دهد. در کاهش موقت مالیات‌های حقوق و دستمزد که در دوره پیشین رکود اقتصادی به تصویب رسیده بود، وجوه سپرده تامین‌اجتماعی از هرگونه تاثیرات مخرب این بحران درامان ماند.

به‌طور کلی، چندین گزینه برای چگونگی سازماندهی و اجرای کاهش مالیات بر حقوق و دستمزدها وجود دارد. قانون کمک به افراد، خانواده‌ها و مشاغل و قانون کمک، ‌بخشودگی مالیاتی و امنیت اقتصادی ویروس کرونا، امکان تعویق مالیات حقوق و دستمزد را برای کارفرمایان فراهم کرده است. کارفرمایان و افراد خویش‌فرما می‌توانند سهم کارفرما از مالیات حقوق و دستمزد تامین‌اجتماعی را به تعویق اندازند یا آن را به وقت دیگری موکول کنند. بدهی معوق مالیاتی باید در دو قسط پرداخت شود؛ یکی از تاریخ ۳۱ دسامبر ۲۰۲۱ و دیگری ۳۱ دسامبر ۲۰۲۲. به این ترتیب وجوه سپرده تامین‌اجتماعی تحت‌تاثیر قرار نمی‌گیرد.  گزینه دیگر استرداد مالیات حقوق و دستمزدها است. براساس این گزینه مالیات‌ها بر حقوق و دستمزد سال ۲۰۲۰ که قبلا توسط کارفرمایان پرداخت شده بود، بازگردانده می‌شود. این امر می‌تواند کسب‌وکارهای خرد را به‌عنوان جامعه هدف خود انتخاب کند و کسب‌وکارهای خرد با استفاده از آستانه تعداد کارکنان، یعنی آستانه دریافتی ناخالص یا برخی معیارهای دیگر مشخص شوند. استرداد را می‌توان در یک مبلغ ثابت برای هر کارمند، یا برای تعداد معینی از کارکنان در نظر گرفت. بازگرداندن مالیات بر حقوق و دستمزد همچنین می‌تواند فقط برای کسب‌وکارهایی که براساس دستور مقامات دولت‌های فدرال، ایالتی یا محلی به‌دلیل کووید-۱۹ فعالیت خود را متوقف کرده‌اند، صورت پذیرفته یا به برخی از کسب‌وکارها استرداد بیشتری تعلق بگیرد. بازگرداندن پرداختی‌های مالیات حقوق و دستمزد می‌تواند جریان نقدینگی را بهبود ببخشد و به مشاغل با منابع مالی محدود کمک کند. بسته به نحوه طراحی این سیاست، بخشی از درآمد فدرال از دست رفته نیز ممکن است از کارفرمایانی که فعالیت‌های تجاری آنها تحت‌تاثیر شوک اقتصادی کووید-۱۹ قرار نگرفته است، جبران شود.  گزینه سوم این است که مالیات‌های مربوط به حقوق و دستمزد مشاغل به حالت تعلیق دربیاید. (‌معافیت مالیاتی موقت ارائه شود) جامعه تجاری نیز از تعلیق مالیات بر حقوق و دستمزد حمایت کرده است. این مساله که برای چه مدت مالیات حقوق و دستمزد به حالت تعلیق در خواهد آمد یک انتخاب سیاستی است. این مالیات می‌تواند به مدت سه ماه برای بقیه سال یا برای مدت زمان دیگر به حالت تعلیق درآید. همچنین این سوال مطرح است که آیا مجموعه مالیات بر حقوق و دستمزد کارکنان به‌طور کامل به حالت تعلیق در می‌آیند یا صرفا مقداری از نرخ آن کاهش می‌یابد. تعلیق مالیات‌های مربوط به حقوق و دستمزد باعث می‌شود هزینه حفظ کارکنان و هزینه پرداختی بابت نیروی کار کاهش یابد و در نتیجه می‌تواند باعث حفظ کارکنان شود. تعلیق مالیات بر حقوق و دستمزد فقط به کارفرمایانی کمک خواهد کرد که حقوق کارکنان خود را پرداخت کرده باشند،‌ اگر یک کارفرما قبلا مجبور شده باشد نیروی کار خود را تعدیل کند، ‌تعلیق مالیات بر حقوق و دستمزد منجر به ارائه کمک مالی نخواهد شد.