آبزی‌پروری ‌در مقایسه با زراعت و دامداری، از نظر مختصات‌ و مساله بهبود منابع ژنتیک با هدف تولید محصولات غذایی دچار تاخر است. هرچند در این گزارش تاکید شده که همچنان فرصت کافی برای بهبود قابل‌توجه تولید پایدار در عرصه آبزی‌پروری از طریق مدیریت و توسعه راهبردی شماری از ۵۵۰گونه آبزیانی که هم‌اکنون در آبزی‌پروری استفاده می‌شوند، وجود دارد. آبزی‌پروری همچنان تا حد زیادی بر پرورش گونه‌های دریایی متکی است و ۴۵ درصد گونه‌های ماهیان پرورشی تفاوت اندکی با همتایان دریایی خود دارند. از سوی دیگر در این گزارش بر امکان بالقوه تقویت تولید پایدار آبزیان از طریق بهبود ژنتیک منابع آبزی‌‌پروری تاکید شده است.  در این چارچوب، فائو با هماهنگی دولت ایران اقدام به تامین مالی پروژه «بهبود ژنتیک ماهی قزل‌آلای رنگین‌کمان در ایران» کرده است. پروژه‌ای که هدف آن ایجاد یک گونه بومی از قزل‌آلای رنگین‌کمان است. این پروژه کمک‌های فنی و راهبردی لازم را در زمینه اجرای نظام مدیریت یکپارچه و پایدار برای به‌گزینی ماهی قزل‌آلای رنگین‌کمان،‌ به ایران ارائه می‌دهد. اما در بخش دیگری از گزارش جدید فائو درباره «وضعیت جهانی منابع ژنتیک آبزی» آمده است که تمامی گونه‌های ماهیان پرورشی همچنان دارای گونه‌‌های مشابه در محیط طبیعی هستند و در شرایطی که بسیاری از این گونه‌ها در معرض تهدید قرار دارند، ضروری است که مساله حفاظت آنها به‌صورت خاص در اولویت قرار گیرد. به نوشته فائو،‌ بیشترین گونه‌های ماهیان موجود در محیط طبیعی که در معرض کاهش شدید جمعیت قرار گرفته‌اند، شامل تاس‌ماهی روسی، آزادماهی دانوب، فیل‌ماهی، آزادماهی اطلس و قزل‌آلای خال‌سرخ هستند. فائو تاکید دارد که امنیت تغذیه به تنوع و سلامت سبد غذایی بستگی دارد که محصولات غذایی آبزی بخش مهمی از آن را تشکیل می‌دهند، بنابراین لازم است که منابع ژنتیک آبزی در سیاست‌های مرتبط با تامین امنیت غذایی و تغذیه در نظر گرفته شود.