یاکوب؛ اتریشی واردکننده بذر چغندر قند به ایران
یاکوب معلم طب در دارالفنون و طبیب مخصوص ناصرالدین شاه قاجار بود. او در سال ۱۲۳۷ شمسی بذر چغندر قند را به ایران آورد و در روزنامه «وقایع اتفاقیه» اعلانیه‌ای به این شرح منتشر کرد: «دکتر پولاک حکیم‌باشی خاصه اعلیحضرت شاهنشاهی اعلان می‌نماید که چون در فرنگستان نیشکر نیست و به عمل نمی‌آید لهذا قند را از شیره نوعی چغندر می‌سازند که آن را چغندر قند می‌نامند و اکثر قندی که به اسم قند اروسی فروخته می‌شود همان ساخته از شیره چغندر است و شیرینی آن چغندر به‌حدی است که از یک خروار آن از هفت من الی ۱۰من قند به عمل می‌آید... از این جهت که منافع کلی از چغندر دارند کاشتن چغندر در بلاد فرنگستان شیوع دارد؛ به‌خصوص که قوت زمین را هم کم نمی‌کند، بلکه سال دیگر که آن اراضی زرع می‌شود گندم بسیار چاق و فربه می‌روید و طریق کاشتن آن مثل کاشتن همین چغندر است...چون در ییلاقات بسیار خوب به عمل می‌آید مناسب و مطلوب است که در ولایت ایران نیز معمول و متداول شود، هم تخم چغندر مزبور برای کاشتن و هم ریشه به‌جهت تخم‌گرفتن در نزد مشارالیه موجود است. هرکسی طالب باشد و بخواهد به‌قدر کفایت بی‌قیمت و بدون مضایقه داده می‌شود به منزل ایشان رفته هرقدر لازم دارد، بگیرد.» از همین‌جا بود که کشت چغندر قند در سراسر ایران رونق گرفت و ۴دهه بعد در سال ۱۲۷۷ شمسی نخستین کارخانه قندسازی ایران در کهریزک تاسیس شد.
