مارگارت لیچ، مورخ و داستان‌نویس آمریکایی
در دوران جنگ جهانگیر اول در سازمان‌های گردآوری اعانه همانند «کمیته آمریکایی برای فرانسه ویران» مشارکت داشت. حرفه نوشتن را قبل از جنگ مزبور برای کمپانی انتشاراتی «کوندی نست» شروع کرد. او همچنین در حوزه‌های تبلیغات و آگهی نیز فعالیت داشت. پس از جنگ با اعضای «محفل الگونکوین» از جمله الکساندر وولکات، منتقد و داستانسرا ارتباط برقرار کرد. وی با شوخ‌طبع‌ترین و باهوش‌ترین مردان و زنان نویسنده در محفل یادشده که در هتل الگونکوینِ منهتن گرد هم می‌آمدند، شروع به همکاری کرد.
در ۱۹۲۸ با رالف پولیتزر ناشر روزنامه نیویورک وُرد ازدواج کرد که پدرش جوزف پولیتزر بر اساس وصیتی خطاب به دانشگاه کلمبیا جایزه پولیتزر را تاسیس کرده بود. «شیپور بیداری در واشنگتن ۱۸۶۵-۱۸۶۰» گزارش اوضاع شهر واشنگتن دی‌سی در دوران جنگ داخلی آمریکا بوده و بیشتر به آبراهام لینکلن و همسرش و نیز «رُز گرین هو» جاسوس کنفدراسیون که در پیروزی نیروهای ایالات جنوب در نخستین جنگ «بول ران» نقش مهمی ایفا کرد، می‌پردازد. جورج ساندرز بخش‌هایی از این کتاب را در رمان خود با نام «لینکلن در باردو: ۲۰۱۶» نقل کرده است. «در روزگاران مکین لی» زندگینامه ویلیام مکین‌لی، بیست‌وپنجمین رئیس‌جمهور آمریکا است که به‌طور مفصل به وی پرداخته است. مکین‌لی در کتاب یادشده به مثابه فردی جذاب‌تر و بهتر از آنچه برخی افراد می‌پندارند، توصیف شده است. این کتاب علاوه بر جایزه پولیتزر، جایزه بنکرافت را نیز از آن خود کرد. لیچ همچنین در دهه ۱۹۲۰ سه رمان با نام‌های «پشت کتاب»، «عروس حلبی» و «آشیان پردار» نوشت و در ۱۹۲۷ زندگینامه آنتونی کامستاک را در همکاری با هیوود برون به رشته تحریر درآورد. وی در ۲۴فوریه ۱۹۷۴ درگذشت.
