اریک برودلی، طراح «لولا کارز»
او ۲۲ سپتامبر ۱۹۲۸ به دنیا آمد و پس از اتمام تحصیلات خود در حوزه معماری در اواخر دهه ۴۰ کار خود را به‌عنوان یک نقشه‌بردار شروع کرد، اما وقت زیادی در کلوب «موتور ۷۵۰» صرف می‌کرد و موفق به ساخت خودروهای خاص خود روی شاسی‌های «آستین ۷» با استفاده از قطعات ساخته شده در خانه و قطعات اختصاصی شد و در سال ۱۹۵۶ نخستین خودروی خود، «برودلی اسپیشال» را ساخت. این خودرو مثالی بارز از موفقیت بود و توانست در شماری از مسابقات محلی و ملی در بریتانیا برنده شود. در پی خواست شماری از رانندگان که خواهان خودرویی همچون یک «لوتوس شش» بودند او شروع به طراحی یک شاسی کرد تا موتور و گیربکس قوی‌تری را بر آن سوار کند. این خودرو «لولا ام.کی.۱» نام گرفت. در سال ۱۹۵۸ برودلی نخستین فردی بود که توانست مسیر مسابقه «برندز هاش ایندی» را در کمتر از یک دقیقه طی کند. چنین موفقیت‌هایی سرمایه بخش خصوصی را به سمت کار وی کشاند و به این ترتیب شرکت لولا کارز در همین سال تاسیس شد.
هر چند تولید مدل تک‌سرنشین مارک 2 در 1960 به دلیل قرار گرفتن موتور در بخش جلوی خودرو یک ناکامی برای برودلی به شمار می‌رفت اما وی یک سال بعد شروع به طراحی خودرو لولا ام.کی 4 کرد.
در نمایشگاه اتومبیل‌های اسپرت 1963 از مدل مارک 6 (لولا جی تی) شدیدا استقبال شد و عملکرد آن سبب جذب فورد به آن شد که در پی راهی بود تا مسابقات لمانز را ببرد. از همین رو به پیشنهاد فورد، برودلی با استفاده از یک شاسی فولادی، به جای شاسی آلومینیومی، جی تی 40 را ساخت.
برودلی که سال‌ها سودای حضور مجدد در مسابقات فرمول یک را داشت در 1997 توانست با حمایت شرکت مسترکارت به عرصه این رقابت‌ها پا بگذارد اما خودروی لولا تی 30/ 97 به دلیل سیزده ثانیه اختلاف از حضور در گرند پری استرالیا بازماند. در نهایت این شرکت در سال 1999 به مارتین بیرین واگذار شد و برودلی در 28 مه 2017 درگذشت.
