الیس لوییس مارسالیس ، از بنگاه کفن و دفن تا تجارت سوخت
این هتل و رستوران به زودی شهرت یافت و موزیسین‌های مشهوری همچون رِی چارلز، کَب کالووِی، روث براون، اتا جیمز و... و نیز برخی از رهبران برجسته جنبش حقوق مدنی از جمله مارتین لوترکینگ جونیور، آدام کلایتون پاول و ثرگود مارشال به آن رفت و آمد داشتند. مارسالیس همچنین به ریاست «بنیاد هتل‌های ملی» انتخاب شد؛ موسسه‌ای متشکل از هتلداران سیاه‌پوست جنوب آمریکا که در راستای تلاش برای افزایش قدرت اقتصادی کسب و کار هتلداری سیاهان، در ۱۹۶۳ تاسیس شد. مارسالیس نخستین تاجر سیاه‌پوستی بود که امتیاز یک جایگاه سوخت را در لوییزیانا از شرکت اِسو (اکنون: Exxon) در شراکت با فردی به نام ویلیام ویکر به دست آورد. او همچنین نخستین سیاه‌پوستی بود که کسب و کار موفقی را در بخش جفرسون لوییزیانا در اختیار داشت. وی عضو پیوسته حزب جمهوری‌خواه و از نمایندگان گردهمایی جمهوری‌خواهان در ۱۹۶۴ بود. مارسالیس از جمله حامیان مالی «ارنست ناثان موریال» بود؛ نخستین دانشجوی سیاه‌پوست در دانشکده حقوق دانشگاه ایالتی لوییزیانا. موریال بعدتر نخستین شهردار سیاه‌پوست نیواورلئان شد. موفقیت‌های جنبش حقوق مدنی منجر به کاهش سودآوری متل مارسالیس شد زیرا هتل‌ها و مهمان‌خانه‌ها شروع به پذیرش همه مهمانان فارغ از رنگ پوست آنها کرده بودند. مهمان‌سرای مارسالیس در سپتامبر ۱۹۸۶ تعطیل و هفت سال بعد تخریب شد. این ملک در ۲۰۰۶ فروخته شد. در سال ۲۰۱۵ «انجمن تاریخ محله جفرسون» یک نشان یادبود در محوطه مهمان‌خانه سابق مارسالیس نصب کرد و از نقش او در ناحیه جفرسون و جنبش حقوق مدنی تجلیل کرد. مارسالیس در ۱۹ سپتامبر ۲۰۰۴ در ۹۶ سالگی حیات را بدرود گفت. خانواده مارسالیس در زمینه موسیقی به شهرت زیادی رسیدند که از آن میان باید از پسرش «الیس مارسالیس جونیور» یاد کرد که نوازنده چیره‌دست پیانو در سبک جاز بود و در اول آوریل سال‌جاری در پی ابتلا به کرونا درگذشت.
