ریچارد جی کورمن (۲۲ جولای ۱۹۵۵ در نیکولاسویل، کنتاکی/ ۲۳ آگوست ۲۰۱۳ در همان شهر) موسس و مالک گروه راهآهن آر. جی. کورمن بود. او در خانوادهای کارگر به دنیا آمد. در ۱۹۷۳ بلافاصله پس از فارغالتحصیلی از دبیرستان با در اختیار داشتن یک بیل مکانیکی و کامیون کمپرسی به شرکت راهآهن L&N پیوست و به دلیل کار سریع و دقیق خود به شهرت دست یافت. طی چند سال بعد با کمک دوستانش در صنعت راهآهن، یک شرکت ساخت راهآهن تحت نام آر.جی کورمن راهاندازی کرد. وقتی کمپانیهای راهآهن بزرگتر کارهای ساخت و ساز خود را به مزایده گذاشتند تا از هزینهها بکاهند، ریچارد توانست با ارائه سرویسدهی سطح بالایی که آنان در پی آن بودند، همکارشان شود. پس از آنکه کنگره آمریکا قانون خطآهن استاگرز را در ۱۹۸۰ تصویب کرد، ریچارد پس از خریداری خط آهن باردستون یک شرکت راهآهن جدید تاسیس کرد. یک سال بعد، قطار «مای اُلد کنتاکی دینر ترن» را راهاندازی کرد. کمپانی او بیشتر مسیرهای کوتاه خطوط آهن را در گذر زمان از آن خود کرد و هنگامی که کورمن در ۲۰۱۳ درگذشت، بیش از ۶۰۰ مایل مسیر راهآهن را در اختیار خود داشت. ریچارد بعدتر ۶ کمپانی دیگر هم تاسیس کرد.
هر چند کورمن در ۱۹۹۷ خود را بازنشسته کرد اما همچنان درگیر امور کمپانی خود ماند. او در سالهای پایانی عمر خود در حال برنامهریزی برای آینده کمپانی متبوعش در دوران پس از مرگ خود بود و هر چند پیشنهادهای خرید بسیاری را دریافت میداشت اما همه آنها را به دلیل وفاداری به کارکنان خود رد میکرد. شرکت او در حال حاضر همچنان انواع سرویسدهیها را برای خطوط آهن انجام میدهد.
در سال ۲۰۱۱، مدیرعامل شرکت خط آهن BNSF، مت رُز در مورد او گفت: «کورمن را باید نوعی آتشنشان میدانهای نفتی نامید. او رد آدیر [متخصص آمریکایی در حوزه فرونشاندن آتشسوزیهای چاههای نفتی] صنعت راهآهن است.
کورمن سه بار ازدواج کرد و صاحب پنج فرزند شد. او ۱۱ سال پایانی عمر خود را با تامی تیلور، از مدیران اجرایی شرکت متبوع خود به سر برد. کورمن همچنین از حامیان برجسته ورزش در دانشگاه کنتاکی بود و در سالهای پایان عمر خود دوست نزدیک سرمربی تیم ملی بسکتبال بریتانیا، جان کالیپاری شد؛ تا جایی که کالیپاری او را برادر خود میدانست. کورمن سرانجام در ۲۳ آگوست ۲۰۱۳ در خانه شخصی خود در نیکولاس ویل در پی ابتلا به سرطان درگذشت.