از نظر مهدوی «استقلال دولت از جامعه» و «توانایی تطمیع گروه‌های مخالف» از مهم‌ترین مولفه‌های دولت رانتیر است. نقدی که می‌توان بر نظریه مهدوی وارد کرد کم‌توجهی به پیشینه تاریخی ایران، عدم بررسی سایر رانت‌های حاصل از منابع طبیعی (پیش از ورود نفت) و محدود کردن رانت به رانت‌های سیاسی است. مهدوی با محدود کردن رانت به درآمدهای نفتی نظریه را سر و ته کرده و به اصطلاح شیپور را از سر گشاد می‌زند. پس از مهدوی اندیشمندانی دیگر مانند حازم ببلاوی و جیاکومو لوسیانی سعی کردند با افزودن معیارهایی نظریه دولت رانتیر را برای انطباق بر دولت‌های عرب صادر‌کننده نفت به‌کار گیرند.

-‌از مقاله‌ای به قلم شایان کرمی، فصلنامه دولت‌پژوهی، مجله دانشکده حقوق و علوم سیاسی، سال چهارم، شماره ۶۱، زمستان ۱۳۹۷

اخبار مرتبط