بلوای بزرگ نان در تهران

۱۷ آذر ۱۳۲۱، ۱۵ ماه پس از اشغال نظامی ایران به‌دست متفقین، شورشی بزرگ موسوم به بلوای نان در تهران رخ داد. گروهی از مردم به مجلس شورای ملی ریختند و تنی چند از نمایندگان را به باد کتک گرفتند. گروهی دیگر به خانه نخست‌وزیر وقت قوام‌السلطنه حمله بردند و آنجا را غارت و تخریب کردند.قوام‌السلطنه روزنامه‌های پایتخت را بست و قرار شد سپهبد احمد امیراحمدی شورش مردم یا به قول خودش «غائله» را خاموش کند.

به‌دستور امیراحمدی و سرتیپ اعتماد مقدم رئیس شهربانی، ماموران نظامی به روی تظاهرات‌کنندگان آتش گشودند و خیزش مردم را با شدت تمام سرکوب کردند که شمار زیادی کشته و زخمی به‌جای گذاشت.با توجه به اینکه شرکت نفت و فرآورده‌های نفتی زیر سلطه انگلیسی‌ها بودند (هنوز نفت ایران ملی نشده بود) بنابراین تامین سوخت نانوایی‌ها و نیز همان اندک وسایل نقلیه‌ای که به‌طور محدود در اختیار ایرانی‌ها بود با مشــکلات مواجه شــد. به‌طور کلی تامین فرآورده‌های نفتی منوط به مذاکره با سفارت انگلیس بود. در چنان اوضاعی، اگر یک روز ســفارت‌های انگلیس و شوروی به ایرانی‌ها غضب می‌کردند، دیگر نانوایی‌ها ســوختی نداشتند تا نان پخت کنند. البته انگلیسی‌ها تعدادی کامیون برای وزارت خواربار در نظر گرفته بودند ولی چون کامیون‌ها تحت‌نظر خودشان اداره می‌شد، همیشــه با بهانه‌ای از واگذاری کامیون‌ها خودداری می‌کردند.