لایحه ملی شدن آب‌ها

۲۱ آبان ماه سال ۱۳۴۵ دولت لایحه ملی شدن آب‌های ایران را به مجلس شورای ملی ارائه کرد. این لایحه پس از دو سال شور و بررسی در سال ۱۳۴۷ به تصویب رسید. در ماده یک این قانون آمده بود: کلیه آب‌های جاری در رودخانه‌ها و انهار طبیعی و دره‌ها و جویبارها و هر مسیر طبیعی دیگر اعم از سطحی و زیرزمینی و همچنین سیلاب‌ها و فاضلاب‌ها و دریاچه‌ها و مرداب‌ها و برکه‌های طبیعی و چشمه‌سارها و آب‌های معدنی و منابع آب‌های زیرزمینی ثروت ملی محسوب و متعلق به عموم‌ است و مسوولیت حفظ و بهره‌برداری این ثروت ملی و احداث و اداره تاسیسات توسعه منابع آب به وزارت آب و برق محول می‌شود.