سنگر‌سازان بی‌سنگر
حال چه شده است که این صنعت به فراموشی سپرده شده و تک تک ماشین‌آلات به مثابه سربازان جنگ در صحنه تولید یکی پس از دیگری نقش بر زمین شده و از پا می‌ایستند. زمین‌گیر شدن ماشین‌آلات سنگین دیر زمانی است که شروع شده و عنقریب در صورت عدم توجه و حمایت حاکمیت، در سال جهش تولید، تولید معادن را با چالش پیچیده‌ای روبه‌رو خواهد کرد.
صدور بخشنامه‌های متعارض، بی‌اهمیتی مدیریتی، بوروکراسی اداری و از همه مهم‌تر ناآگاهی به ارزش و اهمیت این بخش از ماشین‌آلات سرمایه‌ای و ارزآور و همتراز خودرو قرار دادن، کمر فعالان این صنعت را شکسته است.دریغا که قرار بود شرکت عظیم هپکو، به‌عنوان مجهزترین شرکت و بزرگ‌ترین تولید‌کننده ماشین‌آلات سنگین در خاورمیانه باشد، اما اکنون با سوء‌مدیریت و کوته‌نگری، توان ساخت کوچک‌ترین محصول خود را نداشته و از پس حقوق کمترین نیروی خدماتی خود عاجز است.متاسفانه روش‌های منسوخ حمایت از تولید داخل و داخلی‌سازی هر چیز به هر قیمت بدون توجه به پارامترهای مختلف تولید از جمله داشتن زیرساخت‌های لازم و توجیه اقتصادی محصول، این صنعت را نیز مانند خودرو به چاه ویل مشکلات سوق می‌دهد و در آینده‌ای نزدیک با فقر ماشین‌آلات به‌روز و با راندمان کافی روبه‌رو خواهیم شد.
جلوگیری از واردات ماشین‌آلات سنگین جدید که بی‌شک جزئی از سرمایه ملی است به بهانه حمایت از تولید داخل بسیاری از پروژه‌های عمرانی و معدنی کشور را غیر اقتصادی و غیر فعال کرده است.
تشکل‌های اقتصادی و تخصصی از جمله انجمن تولیدکنندگان و واردکنندگان ماشین‌آلات سنگین معدنی، عمرانی متشکل از معتبرترین نمایندگان رسمی برندهای خارجی، اعتبار و توان حل مشکلات به ظاهر لاینحل را دارند به شرطی که نهادهای تصمیم‌گیر و تصمیم‌ساز مانند کشورهای دیگر با عدم دخالت در عرضه و تقاضا و تنها رگلاتوری حاکمیتی، عرصه را برای فعالان بخش خصوصی تنگ نکنند.
آری تا زمان باقی است باید فکر چاره کرد و بی‌گمان تنها بخش خصوصی و در قالب تشکل‌های تخصصی شناسنامه‌دار می‌توانند در صورت رهایی از قید و بند بوروکراسی و دخالت دولت، با اعتبار و برنامه‌ریزی کارشناسی، جان دوباره‌ای به تن رنجور ناوگان ماشین‌آلات سنگین کشور ببخشند.
