تسهیلات  بورسی به زعفران کاران

جواد فلاح در نشست با جمعی از تولیدکنندگان و صادرکنندگان زعفران در مشهد با اعلام این خبر از دیگر اقداماتی گفت که برای عرضه زعفران در بورس‌کالا پیش‌بینی شده است. در این نشست، نمایندگان کشاورزان و صادرکنندگان زعفران هم از دغدغه‌های خود  در حوزه قیمت‌گذاری و استانداردسازی زعفران نمونه صادراتی گفتند.

فلاح در توضیح پرداخت تسهیلات به کشاورزان از طریق بورس‌کالا گفت: این تسهیلات‌دهی به کشاورزان با استفاده از گواهی سپرده بورس‌کالایی انجام خواهد شد. با این تسهیلات، کشاورز در فصل برداشت وقتی گمان کرد که قیمت زعفران از قیمت منطقی‌اش پایین‌تر است، می‌تواند محصول خود را حفظ کند و در زمان مازاد عرضه، زعفرانش را نفروشد تا از افت قیمت تا حدی جلوگیری کند. این مدلی بین‌المللی است که فائو به کشورها توصیه کرده و ما براساس آن عمل می‌کنیم. کشاورز بابت این تسهیلات تضمین دیگری پرداخت نخواهد کرد و با مذاکره با بانک کشاورزی، این موضوع قبل از برداشت محصول در سال‌جاری عملیاتی خواهد شد.

وی همچنین از تعیین معیاری برای مشخصات فیزیکی زعفران ارائه شده در بورس‌کالا گفت و اظهار کرد: با مشورتی که با انبارداران و زعفران‌کاران داشتیم، به این نتیجه رسیدیم که حداقل ظاهری برای دریافت زعفران از کشاورزان و تحویل دادن محصول به کسی که از روی تابلوی بورس زعفران را خریداری می‌کند، مشخص شود. به این ترتیب، اگر انباری زعفرانی را تحویل دهد که با مشخصات ظاهری تعیین شده، مطابقت نداشته باشد، خریدار می‌تواند اعتراض خود را اعلام کند و ما در بورس باید به آن اعتراض رسیدگی کنیم. به گفته فلاح، اگر قیمت مرجعی برای زعفران در بورس مشخص شود، این قیمت می‌تواند مبنایی برای چانه‌زنی صادرکننده ایرانی با واردکننده خارجی  روی قیمت باشد و برای دستیابی به این هدف، باید به سوی شفاف کردن مشخصات ظاهری زعفران رفت. سرپرست بازار فیزیکی بورس‌کالای ایران تصریح کرد: هدف ما در بورس‌کالا، حمایت از تولیدکننده و صادرکننده واقعی است. علت اینکه براستانداردسازی مشخصات ظاهری محصول تاکید داریم، این است که بین کشاورزان فرهنگ‌سازی کنیم و با حمایت وزارت جهادکشاورزی، کشاورزان را به این سمت سوق دهیم که در مرحله فرآوری، زعفران خود را به کیفیتی مشخص برسانند. همان‌طور که یکی از کارکردهای بورس‌کالایی در دنیا، کمک به استانداردسازی تولید است. در تعیین مشخصات ظاهری زعفران بورسی، به سوی «زعفران نگین» می‌رویم و دلیلش این است که ارزش افزوده محصول به جیب کشاورز برود.  براساس این گزارش، در سال 1399،‌ 435 تن زعفران ایرانی در داخل کشور و در بازار جهانی مصرف شد که 325 تن از این مقدار، مربوط به صادرات زعفران و بقیه مربوط به مصرف داخل بود؛ البته این درحالی است که مقدار تولید این محصول در کشور در سال گذشته بیشتر از این رقم بوده است. غلامرضا میری، رئیس اتحادیه صادرکنندگان زعفران نیز گفت: اگر مازاد تولید نداشته باشیم،‌ عرضه و تولید در بازار زعفران کار خود را برای قیمت‌گذاری محصول می‌کند؛ اما وقتی مازاد تولید داریم و این مازاد،‌ در اختیار 157هزار خانوار کشاورز است،‌ باید نهادی باشد تا قیمتی را که برای کشاورز مقرون به‌صرفه است، تعیین کند.  رئیس اتحادیه صادرکنندگان زعفران بر لزوم تعیین پشتوانه در قیمت‌گذاری زعفران تاکید کرد و افزود: باید پشتوانه‌ای باشد تا در صورتی که صادرکننده به آن قیمت عمل نکرد، نهاد قیمت‌گذار خود، زعفران را با قیمت اعلامی خریداری کند. به این ترتیب، صادرکننده وقتی ببیند کشاورز پشتیبان دارد، دیگر با قیمت کمتر این محصول را خریداری نمی‌کند.  احسان مصطفوی، عضو اتحادیه صادرکنندگان زعفران هم معتقد است در زمینه قیمت‌گذاری زعفران باید 

طرح‌های برد- برد برای کشاورزان، واسطه‌گران، صادرکنندگان و مصرف‌کنندگان ارائه شود. وی اظهار کرد: بر همین اساس در اتحادیه، زنجیره‌هایی پیش‌بینی کرده‌ایم؛ طبق یکی از این زنجیره‌ها، باید ابتدا نیازهای جوامع بین‌المللی را ببینیم و بعد به کشاورز اعلام کنیم تا همان محصول مورد نیاز را ارائه دهد؛ وقتی درخواست بازار جهانی، «زعفران پوشال» است، باید همان تولید شود و وقتی درخواست دنیا «زعفران نگین» است، از همین نوع باید ارائه شود.