علینقی عالیخانی

هر بار که می‌شنیدید آنجا نفت پیدا شده احتمالا هم آن مجموعه‌ای که با شما کار می‌کردند و هم خودتان به‌شدت افسوس این فرصت از دست رفته را می‌خوردید.

نفیسی فوق‌العاده به این موضوع علاقه‌مند بود؛ علتش هم این بود که در آن زمان شرکت ملی نفت، قانون نفت را در مجلس به تصویب رسانده بود و در نقطه‌هایی که جزو منطقه کنسرسیوم نبود، طبق این قانون عمل می‌کردند. براساس همین قانون یک قرارداد با شرکت ایتالیایی «انی» بستند و آن موقع مشغول مذاکره با چند شرکت دیگر هم بودند که هنوز روشن نبود چه شرکت‌هایی است؛ البته مهم‌ترینش «پان امریکن» بود که با ایران شرکت «ای پک» را درست کردند و خیلی هم موفق شدند و خیلی هم نفت گیر آورند.

بعد هم سفری به ایران کرد و ملاقات‌های بسیار گرم و دوستانه‌ای با عبدالله انتظام، رئیس شرکت ملی نفت و امیر‌عباس هویدا، مدیر امور اداری شرکت داشت و به خصوص با هویدا که به عربی با او گفت‌وگو می‌کرد، روابط نزدیکی پیدا کرد، ولی متاسفانه کارشناسان نفتی که به شارجه رفتند، در آن زمان نتوانستند تشخیص بدهند که این کشور دارای منابع هیدروکربن به صورت نفت و گاز است و در نتیجه این توافق عاطل ماند وگرنه ایران در همان‌ موقع خودش وارد کار امتیاز نفتی در کشورهای دیگر می‌شد. در مورد شارجه، جلسات متعدد با مقامات…