پانزدهم مه ۱۶۶۵ هیاتی فرانسوی مرکب از پنج نفر که از سوی لویی چهاردهم پادشاه وقت فرانسه به منظورعقد قرارداد دوستی با شاهعباس دوم به اصفهان فرستاده شده بود وارد این شهر شد. این هیات در آن زمان موفق به امضای قرارداد مورد نظر نشد، سال بعد شاهعباس دوم در ۳۵ سالگی درگذشت و چنین قراردادی میان ایران و فرانسه در زمان شاهسلطان حسین بسته شد.
۸۴ زن در حریم ناصرالدینشاه قاجار زندگی میکردند که قلیان کشیدن یکی از کارهای روزانه آنها محسوب میشد. در میان این ۸۴ زن «انیسالدوله» محبوبترین آنها نزد شاه محسوب میشد که در واقع سوگلی حرمسرا بود. از آنجا که ناصرالدینشاه به شدت انیسالدوله را دوست میداشت به نظرات و تذکراتش توجه میکرد. یکی از وقایعی هم که انیسالدوله به شدت در آن بر ناصرالدینشاه تاثیر داشت، ماجرای نهضت تحریم تنباکو بود.
۱۱ اردیبهشت ۱۲۷۵ ه.ش ناصرالدینشاه قاجار درحالیکه خود را برای برگزاری جشن آغاز پنجاهمین سال پادشاهیاش آماده میکرد و در شرایطی که یک روز به آغاز این جشن باقی مانده بود، به ضرب گلوله میرزارضا کرمانی از یاران سیدجمالالدین اسدآبادی، کشته شد.
کلاس ششم که بودم (سال ۱۳۳۹) هر چند که هنوز انقلاب سفید نشده بود، ولی به علت دور شدن ازکودتای ٢٨ مرداد ۱۳۳۲ علیه دکتر محمدمصدق، سرکوب مخالفان شاه، گسترش روزنامههای طرفدار رژیم و بسته شدن روزنامههای مخالف از یکسو و بهبود زندگی مردم در شهرها مثل انجام آب لولهکشی، آسفالت، تقویت نیروگاههای برق و پرشدن مغازهها ازکالاهای مصرفی بهخصوص لوازمخانگی، گرایش به شاهدوستی دربین خانوادههای بیخبر از امور سیاسی یا کسانی که قبلا هم طرفدار شاه بودند افزایش مییافت.
۲۶ دی ۵۷ روزی بود که محمد رضا شاه پهلوی از ایران به مصرگریخت و پس از آن رژیم پهلوی سقوط کرد. پس از فرارشاه، زن و مرد و پیر و جوان به خیابانها آمدند و با پخش گل و شیرینی این پیروزی بزرگ را جشن گرفتند. این گزارش تصویری نگاهی گذرا به حال و هوای ایران در آن روزها دارد.
میرزا محمدتقیخان فراهانی، صدر اعظم دوران ناصرالدین شاه ۲۰ دی ۱۲۳۰ به قتل رسید. او در دوران کوتاه صدارتش (سه سال و سه ماه) پایهگذار برخی از مهمترین نهادهای مدرن در ایران شد.
۸ دی ۱۳۵۷ در هنگامه تظاهرات گسترده واعتراضات خیابانی مردم ایران، شاه به دکتر غلامحسین صدیقی، از شخصیتهای برجسته بازمانده از دولت مصدق، پیشنهاد کرد که نخستوزیری را بپذیرد و کشور را آرام کند.
یحیی دولتآبادی چنین مینویسد: «تیمورتاش دربار باشکوهی برای پهلوی مرتب میکند و طولی نمیکشد که مرجع کل امور مملکت و واسطه همه با شاه واقع میگردد، غیر از نظامیان و کارهای مربوط به نظام، چراکه شاه پهلوی در کارهای نظامی مانند ایام وزارت جنگ خود دخالت تام کرده به هیچکس هیچگونه رخنه نمیدهد، اما در غیر کارهای نظامی شاه پهلوی حاجتمند وجود چنین شخصی است، مخصوصا در مسائل مربوط به خارجه و بالاخص به کار روی بلشویکها که از آنها اندیشه دارد و در دست داشتن شخصی را که زبان آنها را بداند و با چربزبانی…
سفر ناصرالدینشاه به فرنگ و مشاهده پیشرفتهای اقتصادی، اجتماعی و علمی آن، نه به دیده و شیوه الگو و نمونه برای ترقی کشورش که تنها، بهعنوان مکانی برای سیاحت، گردش و خوشگذرانی بود. دیدن کارخانهها و مراکز صنعتی بیشتر او را کسل و خسته میکرد تا اینکه به او انگیزه بدهد. در خاطراتش به سرعت از شرح دیدارهای رسمی، مذاکرات سیاسی و بازدیدهای اقتصادی میگذرد و بیشتر به شرح عمارتها و زنان میپردازد.
۲۷ مهرماه ۱۲۲۷ ه.ش صدارت میرزاتقیخان فراهانی، مشهور به امیرکبیر آغاز شد. محمد شاه شب شنبه ۱۴ شهریور ۱۲۲۷ در سن ۴۲ سالگی درگذشت. کاردار سفارت انگلیس با فرستادن پیکی این خبر را به ناصرالدین میرزا در تبریز رساند. میرزا فضلالله نصیرالملک، پیشکار ناصرالدین شاه در تامین و تنظیم مقدمات حرکت شاه به تهران درماند و میرزاتقیخان مامور این کار شد.
شاهزاده عبدالمجید میرزا معروف به عین الدوله، صدراعظم دوره مظفرالدینشاه بود. وی چهرهای شناختهشده در میان مخالفان مشروطه به شمار میرفت. او دوره نوجوانی خود را به امر ناصرالدینشاه در تبریز نزد ولیعهد (مظفرالدینشاه) سپری کرد. او در این دوره توانست به پیشکاری ولیعهد درآید و لقب عینالدوله را دریافت کرد.
شاهعباس اول دست به اصلاحاتی زد که راه را برای تحرک اجتماعی هموارتر کرد و زمینهساز ترقی افرادی شد که درهای تحرک به روی آنها بسته بود. کاسـتن ازقـدرت قزلبـاشهـا و بهکارگیری عناصرگرجی، چرکس و ایرانی در ارتش مهمترین اقدام شاه در این زمینه بـود و ارتش به یکی از مجراهای اصلی تحرک اجتماعی تبدیل شد. بسیاری از حکام و دیوانسالاران از این مجرا وارد ساخت قدرت شدند.