توسعه در همدان غیر از بخشهای تولیدی، مولد، صنعتی و ... بیش از یک دهه است که روی ریل گردشگری افتاده، به این معنا که گردشگری و سرمایهگذاری روی این بخش به صورت باور برای بدنۀ جامعه درآمده و مدیران هم تلاش میکنند در این حوزه ظرفیتهایی را ایجاد کنند که گردشگری در همدان بتواند به عنوان یک صنعت پایدار درآمدهای مستمری برای مردم داشته باشد.
چند روز پیش در خبرها آمده بود که رئیس سازمان سرمایهگذاری شهرداری همدان از راهاندازی قطار فونیکولار در همدان خبر داده و گفته «قطار فونیکولار برای نخستینبار در ایران در همدان راهاندازی خواهد شد. » او در ادامه گفته که «طول مسیر قطار فونیکولار پنج کیلومتر و سه ایستگاه خواهد بود که از پارک ولایت آغاز شده و ایستگاه میانی آن در دهکده گنجنامه و ایستگاه پایانی نیز در دره گنجنامه است.»
زمستان همدان زیباست. اگر در دهههای ۶۰ و ۷۰ نگرانیهایی به خاطر سرما و برودت هوا برای گردشگران در سفر به استانهای غربی به ویژه همدان وجود داشت، امروز دیگر این نگرانیها کمرنگ شده یا اینکه بسیار کاهش یافته است. در واقع امکانات شهری و تغییر ساختارهای حمل و نقل، سفر را برای علاقمندان راحتتر کرده و شاید بشود گفت امروز تنها مشکلی که ممکن است گردشگران در فصول سرد سال در استان همدان با آن درگیر باشند، غافلگیر شدن مسئولان در مواجهه با رخدادهای طبیعی است.
تعداد تخت های مراکز اقامتی، هتل ها و مهمانپذیرهای استان همدان بر اساس آمارهای اعلامی تا اواسط سال ۱۴۰۰حدود ۴ هزار و ۱۷۰ تخت بوده است. این تعداد به معنای فعالبودن، استاندارد بودن، پر بودن و رونقداشتن و ... نیست، بلکه ظرفیتی است که استان بر اساس آمارها میتواند به صورت رسمی در اختیار گردشگران قرار دهد. این را باید از اقامتگاههای ادارات و مدارس و خانهمسافرها و ... متمایز کرد.
برای توضیح تیتر بالا، باید ابتدا یک جریان فرهنگی مربوط به ایران توضیح داده شود. ایرانی که امروز ما داریم در آن زندگی میکنیم، دارای یک چهارچوب جغرافیایی مشخص است.
خیلی از همدانیهای قدیمی اصلاً اعتقادی به این نداشتند که همدان سرد است! این را نه از بخار نفسهایشان باور میکردند نه از آبی که حدفاصل بینی تا دهانششان یخ میبست. نهایت لباسی هم که مردان در بالاتنه بر تن میکردند یک بلوز پشمی، یک کت و یک شال گردن بود، بعضیها دستکش و کلاهی هم داشتند که البته تعدادشان زیاد نبود!