در مذمت جنگ نا تمام

نگار حسینی جنگ گویی تمام نمی‌شود، خسته هم نمی‌شود از گرفتن قربانی. اثرات مخرب آن سال‌های سال باقی می‌ماند، چه در هیات آلاینده‌هایی که آب و خاک را بدل می‌کنند به انبانی از سَم، چه بابت چیزی که بر جسم و روح مردم درگیر، سال‌های سال باقی می‌گذارد. طاعون بمباران شیمیایی هیروشیما و ناکازاکی هنوز ژاپنی‌ها را رها نکرده است. مین هنوز دست و پای کودکان افغان را گروگان می‌گیرد. جنگ تحمیلی هشت ساله رژیم بعث عراق علیه ایران هم گویا از جان ایرانیان سیر نمی‌شود. شمار زیادی شهید و اسیر و مفقودالاثر و جانباز و مردمی که شب‌ها با کابوس بمباران خوابیدند و روزی بمباران شیمیایی را به چشم دیدند و غرب‌نشینانی که هنوز مزارع مین در کمین‌شان است از یک سو، گرد و غباری که هر روز شهروندان ایرانی از غرب و جنوب غرب تا مرکز ایران، ناگزیر به تنفس آن هستند از سوی دیگر، شاهد این مدعاست که جنگ تمام نمی‌شود، خسته هم نمی‌شود از گرفتن قربانی.