تورم آلمان،کمر مزارع کوچک خانوادگی را شکست
توماس بولیگ، ۳۹ ساله، مالک ویتفلدر هوف، یک مزرعه خانوادگی متوسط در جنوب شهر بن در غرب آلمان است. او میگوید که این زمین حداقل از سال ۱۶۰۰میلادی زمین کشاورزی بوده است، احتمالا از دورانی که کشاورزی در این بخش از جهان وجود داشته است. بالیگ خاطرنشان کرد: تاب آوردن در این شرایط بدون نوعی مداخله اقتصادی امکانپذیر نیست. ما برای تغییرات اقلیمی خود را آماده کرده بودیم، اما نه برای این وضعیت.
این مزرعه مدرن توسط پدرش در سال ۱۹۸۲ تاسیس شد. زمانی که بولیگ در سال ۲۰۱۹ مدیریت آن را به دست گرفت و تصمیم گرفت مزرعه را به یک مزرعه ارگانیک و آزاد تبدیل کند. او با لبخند میگوید، تغییری که پدرش هیچگاه به آن فکر نمیکرد، اما سرانجام صورت پذیرفت. اکنون او هر از گاهی کمک میکند، اگرچه بولیگ بیشتر کارهای کشاورزی را خودش با دو کارمند تماموقت انجام میدهد در حالی که همسرش مزرعه را اداره میکند.
به گفته وی، تبدیل به کشاورزی ارگانیک یک کار بزرگ بود که طبق قانون نیاز به کاهش شدید تعداد حیوانات، ساخت آخورهای بزرگتر، نگهداری از نژادهای کاملا متفاوت مرغ و تهیه خوراک گرانتر و دیگر شرایط خاص خود داشت. بولیگ در ادامه افزود: اکنون به دلیل تورم فزاینده ناشی از جنگ در اوکراین، در معرض خطر از دست دادن آخورهای نیمهساز خود هستم که در حال ویران شدن هستند. بر اساس گزارش اداره آمار فدرال آلمان، هزینه مصالح ساختمانی نسبت به سال گذشته به طور متوسط ۵/ ۱۶ درصد افزایش یافته است.
تغییرات عمده برنامهریزیشده
یواخیم روکوید، رئیس انجمن کشاورزان آلمانی(DBV) درباره وخامت اوضاع کنونی گفت: علاوه بر هزینههای ساخت، هزینههای کود چهار برابر و هزینههای خوراک دو برابر بیشتر شده است، سوخت دیزل دیگر مقرونبهصرفه نیست. علاوه بر این، الزامات قانونی برای میزان دسترسی حیوانات مزرعه به هوای تازه و فضای بیشتر افزایش مییابد. انجمن کشاورزان آلمانی(DBV) میگوید، تغییر انبارها و محلهای نگهداری حیوانات منجر به ۸۰ درصد هزینههای عملیاتی بالاتر از جمله مراقبت و خوراک دام خواهد شد.
به نظر میرسد مانند بسیاری از سیاستهای جاهطلبانه زیستمحیطی دولت فعلی آلمان، مانند گذار از مصرف زغالسنگ تا سال ۲۰۳۰، قوانین جدید کشاورزی که خواستار پایدارتر شدن کشاورزی هستند، از فهرست اولویتهای دولت آلمان خارج شده است. روکوید که همچنین از کمیسیون برنامه اقدام ارگانیک اتحادیه اروپا برای کشاورزی به عنوان به خطر انداختن امنیت غذایی در اروپا انتقاد کرده بود، اظهار کرد: از جنبه رفاه حیوانات، این فعالیتها متوقف شده است. این طرح شامل کاهش چشمگیر مصرف آفتکشها، حصول اطمینان از اختصاص حداقل ۲۵ درصد از زمینهای کشاورزی اتحادیه اروپا برای کشاورزی ارگانیک و ممنوعیت استفاده از محصولات تراریخته است. روکوید بهطور مشابهی مانند وزیر کشاورزی آلمان جم اوزدمیر که در اوایل سال جاری برنامههایی را برای یک سیستم برچسبگذاری جدید برای محصولات گوشتی از نظر تاثیرات زیستمحیطی و سطح رفاه حیوانات اعلام کرد، حرفهای تندی بر زبان آورد. روکوید در گفتوگو با روزنامه Die Zeit گفت که یک میلیارد یورو (۰۵/ ۱ میلیارد دلار) در نظر گرفتهشده برای کمک به کشاورزان در اجرای تغییرات مورد نیاز برای رعایت مقررات پایداری کافی نیست. او مدعی شد: هیچ کشاورزی در حال حاضر پول این کار را ندارد.
افزایش ۶۰ تا ۸۰ درصدی هزینهها
این در حالی است که ائتلاف اولاف شولتس صدراعظم، بر کنترل آسیب به حسابهای بانکی مصرفکنندگان متمرکز است، زیرا تورم در ماه اکتبر به رقم خیرهکننده ۴/ ۱۰ درصد رسید. وقتی نوبت به قیمت مواد غذایی میرسد، این عدد حتی بیشتر از ۲۱ درصد است. به گفته روکوید، شرکتهای پرورشدهندگان دام مانند مزرعه بولیگ از افزایش هزینهها بهشدت آسیب دیدهاند. روکوید درباره دامداران گفت: حدود نیمی از کشاورزان فعال در این صنعت در سالهای آینده باید محصولات خود را با بستهبندی ارائه کنند و این یک چالش اساسی برای آنها خواهد بود.بولیگ میگوید علاوه بر افزایش هزینههای تجهیزات، نگهداری و تامین مواد اولیه که در برخی موارد نسبت به سال گذشته ۶۰ تا ۸۰ درصد افزایش داشته است، مشتریان حاضر نیستند دو برابر بیشتر هزینه کنند. بنابراین غذای ارگانیک در سوپرمارکتها فروشی ندارد. رسانههای محلی گزارش میدهند که بسیاری از زنجیرههای خردهفروشی از تقبل هزینههای اضافی ناشی از قانون افزایش رفاه حیوانات که توسط دولت مقرر شده است خودداری میکنند و به کشاورزان میگویند قیمتهای پایینتری ارائه دهند وگرنه محصولات آنها را خریداری نمیکنند.
اولویتهای دولت باید دوباره تنظیم شوند
به گفته کارشناسان، تولیدکنندگان بزرگ مواد غذایی غیرارگانیک در آلمان تا حدودی از افزایش سرسامآور قیمتها دچار خسارت جدی میشوند، زیرا قیمتهای فروش آنها به چندین تامینکننده از یک سال قبل تعیین شده است، اما مزارع ارگانیک کوچک مانند بولیگ اغلب نمیتوانند قیمتهای خود را به اندازه کافی بالا ببرند تا سود کافی را به دست آورند، در حالی که آنها به این سود نیاز دارند. این امر با این واقعیت تشدید میشود که کشاورزی ارگانیک به کارکنان آموزشدیده بیشتری نیاز دارد که مسیر شغلی آنها با وجود اهمیت آن برای جامعه، سودآور تلقی نمیشود. به گفته بولیگ، مانند بسیاری از شعبهها، مزارع خانوادگی کوچک برای یافتن کارکنان کافی برای اداره کسبوکار خود در تلاش هستند. با توجه به اینکه هم مصرفکنندگان و هم سوپرمارکتها ظاهرا تمایلی به پرداخت هزینه اضافی برای رفاه بهتر حیوانات ندارند، مشخص نیست که آیا مزارع کوچک میتوانند بدون کمک دولت به حیات خود ادامه دهند یا خیر. بولیگ میگوید: من فکر میکنم سیاستمداران در مسیر درستی هستند، آنها متوجه شدهاند که ما به کمک نیاز داریم، اما اولویتها باید دوباره تنظیم شوند. به عنوان مثال، هرچه زمین بیشتری داشته باشید، یارانههای دولتی بیشتری دریافت میکنید. این اساسا به مالکان بزرگتر در مقابل مالکان کوچکتر رانت بیشتری میدهد.