امنیت در تیررس رفاه
فرمول رفاه
فرآیند بهبود زندگی مردم و ایجاد رفاه سه مرحله یا بخش دارد. ارتقای سطح زندگی مردم، سطح درآمد آن‌ها و میزان مصرف کالاها و خدمات موردنیازشان، گام اول است. گام دوم، ایجاد شرایطی برای رشد عزت‌نفس مردم با استمرار نظام‌ها و نهادهای اجتماعی، سیاسی و اقتصادی است. افزایش آزادی انتخاب با وسعت متغیرهای انتخاب مردم در مرحله سوم قرار دارد.درواقع حمایتی که جامعه برای اعضای خود در مواجهه با فشارهای اقتصادی و اجتماعی انجام می‌دهد، تعریفی درست و مناسب از رفاه اجتماعی است.
شاخص‌های رفاه اجتماعی به دو بخش کمی و کیفی تقسیم می‌شود. اشتغال، درآمد سرانه، خلاقیت، سطح زندگی، امید به زندگی، نرخ باسوادی،فراوانی کالاهای ضروری، نرخ رشد جمعیت، توزیع درآمد، نرخ مشارکت اجتماعی و میزان پوشش بیمه‌های درمانی و بازنشستگی، حوزه کمی رفاه را پوشش می‌دهند. آزادی انتخاب، برنامه‌های اقتصادی، اصلاحات اقتصادی و فقرزدایی، امنیت و ثبات جامعه هم بخش کیفی رفاه را به نمایش می‌گذارند.
تقابل فقر و رفاه و امنیت
اهمیت و جایگاه سرمایه اجتماعی در ارتقای سطح توسعه اقتصادی جوامع انکارناپذیر است. سطح توسعه‌یافتگی معرف رفاه اجتماعی است و بنابراین ارتباط میان سرمایه اجتماعی و توسعه را می‌توان به ارتباط میان سرمایه اجتماعی و رفاه تعبیر کرد و نتیجه گرفت که سرمایه اجتماعی بالا به سطح بالاتری از رفاه منجر می‌شود. از سوی دیگر فقر و فاصله طبقاتی برهم زننده تعادل اجتماعی است و رفاه اجتماعی را آسیب‌پذیر کرده و ثبات سیاسی و اجتماعی جامعه را ناپایدار می‌کند. به همین دلیل نبود رفاه بر وضعیت امنیت اجتماعی به‌خصوص در میان سطوح کم‌درآمد جامعه تاثیر دارد.بنابراین افراد ساکن مناطق کمتر توسعه‌یافته و فقیر، احساس می‌کنند که نمی‌توانند از دارایی‌های اندک خود محافظت کنند چراکه آن‌ها معمولا در مناطق جرم خیز زندگی کرده که احساس ناامنی را افزایش می‌دهد. با این داده‌ها می‌توان به این نتیجه رسید که بین سرمایه اجتماعی و رفاه و بین وضعیت اقتصادی و رفاه و بین رفاه و احساس امنیت رابطه مستقیم وجود دارد.
درواقع سرمایه اجتماعی به افزایش کارایی اقتصادی و درنهایت به رشد رفاه منجر می‌شود. به همین دلیل دولت باید بداند که توجه به روابط بین افراد و حفظ سرمایه اجتماعی، بدون هزینه اقتصادی به بهبود رفاه اجتماعی کمک می‌کند. سرمایه اجتماعی که ترکیبی از مولفه های داشتن روابط و کسب آگاهی از یکدیگر، اعتماد و مشارکت نسبت به همسایه‌ها و سایر شهروندان است، باعث می‌شود تا ساکنان یک منطقه، شهر یا کشور با داشتن چنین پشتوانه‌ای احساس امنیت بیشتری کرده و با مشارکت در برنامه‌های اداره شهر و کشور به توسعه اقتصادی و اجتماعی کمک کنند.
پیش‌نیاز رفاه
رفاه اجتماعی تعبیری است که به یک وضعیت چندجانبه اقتصادی، اجتماعی و سیاسی معطوف است و حفظ شان انسان‌ها و مسوولیت پذیری جامعه در قبال آن‌ها و ارتقای توانمندی جامعه در عرصه‌های فردی و جمعی از اهداف اصلی آن است.
توسعه اجتماعی به‌عنوان یکی از ابعاد اصلی فرآیند توسعه اقتصادی و رفاه اجتماعی محسوب می‌شود. بنابراین برای رشد رفاه باید بر ارتقای مهارت‌ها و توسعه نیروی انسانی تاکید کرد. به همین دلیل سیاست‌های اقتصادی و رفاهی در کشور باید تغییر کند.در این مسیر بازنگری سیاست‌های اقتصاد کلان برای ایجاد شغل و حذف رکود ضروری است. پوشش بیمه‌های اجتماعی برای مشاغل آزاد و خانگی و بخش غیررسمی اقتصاد برای افزایش اشتغال و رشد رفاه به‌شدت احساس می‌شود. الزام کارفرمایان به بیمه کارگران و سایر امور رفاهی، با کاهش فقر، امنیت و رفاه اجتماعی را افزایش می‌دهد.درواقع رفاه مرتبط با نیازهایی است اما ورای نیازمندی افراد گام برمی‌دارد و برای دستیابی به بهزیستی و بهورزی افراد تلاش می‌کند. توسعه انسانی پایدار، طرفدار مردم، طرفدار اشتغال‌زایی و کاهش فقر است. در این توسعه، اشتغال مولد و یکپارچگی اجتماعی بالاترین اولویت را دارد.
