به گزارش گروه آنلاین روزنامه دنیای اقتصاد؛ ایران، با پیشرفته‌ترین برنامه غنی‌سازی اورانیوم در منطقه، در آستانه گریز هسته‌ای ایستاده. آنتونی بلینکن هشدار داده بود که ایران می‌تواند در یک تا دو هفته سوخت تسلیحاتی تولید کند. از نظر آن ها زمان  تنگ است و خطر واقعی.

سه مسیر پیش روی دیپلماسی است. نخست، احیای برجام، توافقی که به گفته منتقدان، با بندهای «غروب آفتاب» راه را برای ایران هموار کرد. ترامپ آن را در ۲۰۱۸ پاره کرد و بعید است حالا به آن بازگردد.

دوم، رویای «غنی‌سازی صفر»؛ توافقی که ایران را از غنی‌سازی محروم می‌کند. ساده، شفاف، اما تهران آن را رد کرده و حتی متحدان آمریکا هم ممکن است آن را زیاده‌خواهانه بدانند.

سوم، توافقی «طولانی‌تر و قوی‌تر»؛ راه میانه‌ای که محدودیت‌ها را دائمی می‌کند، اما همچنان ایران را قادر می سازد تا مهارت‌های هسته‌ای‌اش را حفظ کند. این مسیر برای ترامپ جذاب است، اما جلب رضایت تهران و منتقدان تندرو آسان نیست.

اگر دیپلماسی شکست بخورد، سایه اقدام نظامی اسرائیل، با حمایت احتمالی آمریکا، پررنگ‌تر می‌شود. اما برای رئیس‌جمهوری که از جنگ دوری می‌جوید، توافق «قوی‌تر» می‌تواند میراثی تاریخی باشد. جهان منتظر است: آیا این بار معجزه رخ می‌دهد؟