چه کسی با جلسه ۸ صبح کنار می‏‏‌آید؟

مترجم: مریم رضایی تقویم شما پر از جلسه است. کارهای هفتگی که باید تیک بخورند، گفت‌‌‌وگوهای رو در رو، جلسات قبل از جلسه اصلی و جلسات بعد از جلسه اصلی. اما یکی از این جلسه‌‌‌ها، احساسی دارد که مثل بقیه نیست: جلسه در ۸ صبح. اینکه آیا جلسه اول صبح یک کار الزامی است یا فقط می‌‌‌خواهد تعهد بیش از حد مدیریت را نشان دهد، به احساس شما در مورد مرزهای کار/زندگی بستگی دارد، و گاهی، پله‌‌‌ای که در نردبان شرکت روی آن ایستاده‌‌‌اید. ساعات کاری صبح زود، سوغاتی رونق صنایع مالی، بهداشت و درمان و آموزش است؛ و البته نماد آماده‌‌‌باش مدیرانی که می‌‌‌خواهند قدرت‌‌‌نمایی کنند.

طرفداران کار ۸ صبح می‌‌‌گویند این کار برای هماهنگی تیم‌‌‌های جهانی در منطقه‌‌‌های زمانی مختلف، بسیار مفید است. بقیه می‌‌‌گویند این موقع صبح زمان شخصی آنها را به هم می‌‌‌ریزد؛ به‌‌‌خصوص آنهایی که باید فرزندانشان را مدرسه بگذارند. و به خاطر اینکه روتین نرمالشان به هم می‌‌‌ریزد، بقیه روزشان هم خراب می‌شود.  تغییر شکل روند کار و زندگی به واسطه پاندمی کرونا – به اضافه ظهور نسلی از نیروی کار که نسبت به نسل‌‌‌های قبل در بیان مرزهای زندگی خود راحت‌‌‌تر هستند – این بحث را تشدید کرده است.  جیک رادی، متخصص منابع انسانی در مینیاپلیس آمریکا، می‌‌‌گوید جلسات ۸ صبح باعث می‌‌‌شوند او با استرس بخوابد. رادی ۳۶ ساله که روزهای کاری‌‌‌اش معمولا ۹ صبح شروع می‌‌‌‌‌‌شوند، می‌‌‌گوید وقتی می‌‌‌داند که فردا باید زودتر از معمول بیدار شود، نمی‌تواند خوب بخوابد. 

کلیپی از پادکست طنز «Demoted» با موضوع کسب و کار، اخیرا در تیک‌‌‌تاک بسیار مورد توجه قرار گرفت و موجی از نظرات را در مورد ساعت جلسات به دنبال داشت. یکی از نظراتی که در این پادکست خوانده شد، در مورد نیروی کاری از نسل Z بود که به خاطر باشگاه، به جلسه ساعت ۸ صبح شرکت نیامد.  این گفت‌‌‌وگو فراگیر شد، و توییت‌‌‌های مختلفی زده شد که این کلیپ را با بیش از ۲۹ میلیون بازدید، ‌‌‌ به اشتراک می‌‌‌گذاشتند.  لورنا هاگن، از مدیران شرکت توسعه کسب و کار Culture Playbook Partners، می‌‌‌گوید: «اگر ساعت نرمال کاری ۹ تا ۵ تعیین شده، کارفرما این حق را ندارد که آخر وقت ناگهان بگوید خب، فردا قرار است ۸ صبح جلسه داشته باشیم.» به عقیده او، اگر هم قرار است جلسه‌‌‌ای زودهنگام برگزار شود، مدیران باید ازچند روز قبل اطلاع دهند و تاکید کنند که یک کار ضروری اجتناب‌‌‌ناپذیر پیش آمده است.  هاگن اضافه می‌کند: «شرکت‌ها باید در مورد شرایطی که تعیین می‌کنند، برنامه‌‌‌ریزی شده عمل کنند.»‌‌‌

 ذهنیت «سحرخیز باش تا کامروا باشی»

کریس لنهارت، طراح ارشد تجربه کاربری در شیکاگو، می‌‌‌‌‌‌گوید برنامه تقویم گوشی‌‌‌اش را مسدود کرده تا همکاران نتوانند او را در خارج از ساعات نرمال کاری، به جلسه فرابخوانند. این کار معمولا برای او موثر بوده است.  لنهارت ۳۸ ساله، می‌‌‌گوید به جلسات ناگهانی خارج از ساعات کاری اهمیت نمی‌‌‌دهد و اگر جلسه صبح خیلی زود یا دیروقت و بعد از ساعت کاری تنظیم شده باشد، درخواست ساعت دیگری را می‌کند. سال گذشته، ۴۳‌درصد جلساتی که در شرکت اتوماسیون برنامه‌‌‌ریزی کاری «کلندلی (Calendly) »به ثبت رسیده، بین ۲ بعدازظهر و ۶ بعدازظهر بوده است. فقط ۳‌درصد جلسات بین ۸ و ۹ صبح برگزار شده است.  آژانس روابط عمومی Red Thread در فیلادلفیا، ساعات کاری یکسانی را برای کلیه کارکنان تعیین کرده: ۹ صبح تا  ۱۷:۳۰ و  آنها را از ارسال ایمیل‌‌‌های غیرفوری بین ۸ شب تا ۸ صبح، منع می‌کند. بیشتر کارکنان در یک منطقه زمانی هستند؛ اگرچه ممکن است مشتریان آنها از منطقه‌‌‌های زمانی دیگری باشند.  اگر قرار باشد جلسه‌‌‌ای اضطراری در صبح زود یا آخر وقت برگزار شود، لارا امانوئل، مدیر شرکت، از چند روز قبل اطلاع‌‌‌رسانی می‌کند و اگر کارکنان در جلسه‌‌‌ای خارج از ساعات کاری شرکت داشته باشند، لارا به آنها می‌‌‌گوید زودتر شرکت را ترک کنند، یا فردا دیرتر بیایند.  جوی هاج، مدیرعامل یک آژانس بازاریابی و ارتباطات، معمولا حداقل سه بار در هفته، جلسات را ۸ صبح برگزار می‌کند. هاج که شرکتش در سان‌فرانسیسکوست، معتقد است این واقعیت کار کردن با مشتریانی از سراسر جهان است.

او می‌‌‌گوید: «من ذهنیت سحرخیز بودن را ایجاد کردم، چون ساعتی که من بیدار می‌‌‌شدم، خیلی از اتفاقات افتاده بود.» البته با اینکه خودش ۸ صبح سرکار حاضر می‌شود، این انتظار را از همه همکارانش ندارد. شرکت هاج امکان دورکاری را هم برای پرسنل ایجاد کرده و بنابراین، جلسه ساعت ۸ صبح، همیشه به معنی حاضر شدن فیزیکی سر کار نیست.  او می‌‌‌گوید: «من فکر می‌‌‌کنم اگر همچنان در دنیایی زندگی می‌‌‌کردیم که همه مجبور بودند صبح سوار وسایل نقلیه عمومی شوند و یک ساعت در راه باشند تا به سر کار برسند و بعد هشت تا نه ساعت کار کنند و دوباره یک ساعت در راه باشند تا به خانه برسند، باید در انعطاف‌‌‌پذیری برای اعضای تیم تجدید نظر می‌‌‌کردیم.»  بری برنهام می‌‌‌گوید شرکت‌ها نباید به روزهای کاری کارکنان دسترسی نامحدود داشته باشند. برای این طراح گرافیک فریلنسر ۳۸ ساله، این مرزها به طور ویژه‌‌‌ای مهم هستند، چون هر اتفاق خارج از برنامه‌‌‌ای، علاوه بر بر هم زدن امور زندگی شخصی او، با کارهای مشتریان دیگر هم تداخل می‌کند.

منبع: Wall Street Journal