به هر روی کنترل و هدایت آب و رطوبت از فضاهای خیس و مرطوب خانه اقدامی ‌‌لازم است. اگر آب و رطوبت به یک نفوذ در هر قسمت از سازه و ساختمان تبدیل شود، باید آب‌‌بندی و تهویه کافی فراهم شود. بتن، سیمان، چوب یا هر نوع مصالحی که برای پی و شالوده استفاده می‌شود همه دارای تراوایی رطوبت هستند، به این معنی که آنها آب را جذب می‌کنند و اجازه می‌دهند از طریق آنها موئینگی کند. این بیشتر از طریق عمل مویرگی است که آب می‌تواند به فضاهای بسیار کوچک منتقل شود. به همین دلیل ضروری است که ابتدا زهکشی فونداسیون و آب‌‌بندی، پوشش‌‌های غشایی و انحراف‌دهنده آب از سطوح به درستی اجرا شود. این کار را می‌توان با دور نگه داشتن آب از فونداسیون و جلوگیری از رطوبت در فضای خیس، زیرزمین‌‌ها و ترازهای زیر هم‌سطح و طبقات انجام داد.

پوسیدگی خشک به پوسیدگی ناشی از گونه خاصی از قارچ‌‌ها گفته می‌شود که سبب کاهش تراکم می‌شود و پایداری بخشی از مصالح ساختمانی از جمله چوب را هضم می‌کند. هنگامی‌‌ که پوسیدگی خشک در محیط زندگی شما رویت شد، توجه فوری و رفع نقص به شما توصیه می‌شود! وقتی آسیب پوسیدگی خشک کشف شد، باید سریع اقدام به رفع آن کنید.

آیا کیفیت پاکیزگی بهداشتی هوای خانه خود را آزمایش کرده‌‌اید؟ آیا می‌‌دانید رادون یک نوع گاز رادیو اکتیو طبیعی نفوذی سرطان زاست که بدون بو، رنگ و غیر‌قابل رویت است. روش آزمون برای تعیین نفوذ رطوبت و در نتیجه میزان بخار آب هر نوع ماده ساختمانی، روش‌های آزمایش استاندارد ASTM E۹۶ برای تولید و انتقال بخار آب انواع مواد در محیط است. چه بخواهیم و چه نخواهیم، رطوبت به صورت انتشار بخار آب و حمل‌ونقل هوای مرطوب یک نیروی طبیعی است و تهدیدی مداوم برای یکپارچگی سازه و بازده حرارتی ساختمان‌‌هاست. بخار آب به طور طبیعی از طریق مواد ساختمانی نفوذپذیر از مناطق دارای فشار بالا به مناطق با فشار کم منتقل می‌شود. به عنوان مثال، در فصل سرما و در مناطق دارای هوای سرد، اختلاف دمای با بخارگرم داخلی از طریق دیوار‌‌های ساختمان به فضای بیرونی سردتر و خشک‌‌تر منتقل می‌شود. در این فرآیند، بخار متراکم ‌‌شده و رطوبت را در حفره دیواره محبوس می‌کند، به وجود آمدن این فرآیند مانند کاتالیزوری است که در نهایت می‌تواند امنیت و پایداری ساختمان را به خطر اندازد. قرار گرفتن مصالح ساختمانی در معرض رطوبت به مدت طولانی می‌تواند بازده حرارتی عایق ساختمان را کاهش دهد.

در نهایت رطوبت می‌تواند باعث پوسیدگی اجزای ساختمانی مبتنی بر انواع مصالح و خصوصا خوردگی اعضای سازه‌‌های فولادی شود. از همه مهم‌تر، وجود رطوبت محبوس شده می‌تواند رشد کپک را به سرعت گسترش داده و کپک‌‌ها و باکتری‌‌ها با استفاده از مواد پایه سلولزی، مانند چوب و تخته، گچ روکش کاغذی را به عنوان منبع غذایی تحریک کند. ‌‌هاگ‌‌های کپک‌زده درون حفره‌‌های دیواره و سایر سطوح نیز می‌توانند در هوا منتقل شوند و باعث ایجاد بیماری‌‌های ریوی و تنفسی در ساکنان ساختمان شوند. پس بنابراین ایجاد و ماندگاری رطوبت، انتقال بخار حاصل از منابع رطوبتی در منافذ مصالح ساختمانی غیر‌مسلح به آب‌‌بندی و عایق رطوبتی استاندارد و پتانسیل آسیب بیماری‌زای انتقال بخار آب در محیط زندگی، چیزی نیست که برای سلامت و بهداشت جامعه نادیده گرفته شود.

متخصصان ساختمان در تدوین آیین‌‌نامه‌‌های ساخت می‌توانند با در نظر گرفتن استانداردهای موثر مدیریت رطوبت، بخار حاصل از رطوبت و در نهایت بهداشت ساختمان، در جلوگیری از چنین مشکلاتی تلاش کنند. اولین قدم بسیار مهم شامل ایجاد یک بازدارنده ایجاد رطوبت، کنترل رطوبت موجود (عایق رطوبتی و آب‌‌بندی مصالح ساختمانی) برای جلوگیری از نفوذ رطوبت در انواع مصالح ساختمانی و در نهایت تهویه مناسب بخار تولید شده در محیط ساختمان است.

هدف اصلی یک بازدارنده بخار جلوگیری از تولید و نفوذ رطوبت و جریان بخار رطوبت از طریق سطوح همجوار و همچنین محافظت از کل ساختمان در برابر آسیب آب و رطوبت است، زیرا بسیاری از اجزای نهایی نازک‌کاری سطوح و دیواره‌‌های حائل نفوذ‌پذیر و دارای تراوایی آب هستند. علاوه بر این، یک سیستم تهویه بخار که به درستی تهیه و نصب شده است نیز می‌تواند به عنوان یک مانع تولید رطوبت هوای داخلی عمل کند و باعث شود هوا برای انتقال رطوبت به داخل حفره‌‌های مصالح ساختمانی خصوصا در فصل زمستان کاهش یابد. مواد بازدارنده تولید بخار بر حسب پرم درجه‌‌بندی می‌‌شوند، واحد اندازه‌‌گیری نفوذ بخار آب گرم بر متر است. روش آزمون برای تعیین نفوذ بخار آب هر نوع ماده ساختمانی، روش‌های آزمایش استاندارد ASTM E۹۶ برای انتقال بخار آب در مواد است.

این روش انتشار را با استفاده از دو روش ممکن اندازه‌‌گیری می‌کند: روش جام خشک، که به آن روش A یا روش خشک کن نیز می‌‌گویند و روش جام مرطوب، که به آن روش B یا روش آب نیز گفته می‌شود. درجه‌‌بندی پرم برای یک ماده معادل تعداد دانه‌‌های بخار آب است (۷۰۰۰ دانه = ۱ پوند) که در یک ساعت اختلاف فشار بخار بین دو طرف ماده برابر با ۱ فوت مربع از ماده عبور کند. اینچ جیوه (۰.۴ psi). بنابراین، هرچه درجه پرم پایین‌‌تر باشد، در جلوگیری از انتقال رطوبت موفقیت بیشتری کسب می‌کند. در کل جامعه ساختمان، بازدارنده‌‌های بخار اغلب با اصطلاح «مانع بخار»، هر ماده‌‌ای که از انتقال بخار آب از طریق دیوارها، سقف‌‌ها و کف‌‌ها جلوگیری می‌کند، به جای یکدیگر استفاده می‌‌شوند. با این حال، این تا حدودی یک اصطلاح نادرست است، زیرا بیشتر موادی که از آنها به عنوان مانع بخار یاد می‌شود، امکان انتقال بخار را فراهم می‌کنند. حتی انواع پلیمر و پلی‌‌اتیلن ۶ میلی‌متری، یکی از متداول‌ترین مواد مانع عبور بخار است که دارای درجه ۰.۰ perm است و بنابراین می‌تواند به‌‌رغم نفوذپذیری بسیار کم، بازدارنده بخار محسوب شود.