در این میان آنچه به عنوان هوشمندسازی ساختمان‌‌‌ها در ایران اجرا می‌شود، صرفا یک اتوماسیون خانگی است که کنترل تجهیزات را در اختیار مصرف‌کننده قرار می‌‌‌دهد و عمده موضوعی که در این حوزه مدنظر قرار می‌گیرد صرفه‌‌‌جویی در مصرف انرژی است. در کنار این سیستم‌‌‌های اتوماسیون خانگی، امکانات دیگری هم می‌توان در ساختمان ایجاد کرد که در مجموع آسایش، رفاه و امنیت را برای مصرف‌کننده به ارمغان می‌‌‌آورد.

صرفه‌‌‌جویی در مصرف انرژی در اولویت گسترش فرهنگ هوشمندسازی است. در این خصوص مبحث ۱۹ مقررات ملی ساختمان هم قرار بود از ابتدای سال‌جاری اجرایی شود، اما هنوز دستورالعمل‌‌‌های آن تهیه نشده است. در این مبحث آمده است که ساختمان‌‌‌ها برای اخذ پایان کار باید برچسب انرژی داشته باشند که کارشناسی و ارزیابی این موضوع به عهده شرکت‌های ممیزی انرژی است. یکی از شاخص‌‌‌های این مبحث، هوشمندسازی با رویکرد صرفه‌‌‌جویی در مصرف انرژی است.

ساختمان هوشمند ساختمانی است که همه چیز را کنترل کند و دخالت انسانی در آن بسیار کم باشد. به عنوان مثال؛ سیستمی ‌‌‌وجود داشته باشد تا بتواند دمای بدن یا دمای محیط را تشخیص داده و آن را تنظیم کند. سیستم تشخیص میزان خشکی گیاهان موجود در ساختمان را هم می‌توان به عنوان یکی از مواردی یاد کرد که در ساختمان هوشمند وجود دارد.

هوشمندسازی یک تکنولوژی نو محسوب می‌شود و هزینه آن بر اساس درآمد‌‌‌های بین‌المللی است. به‌‌‌رغم اینکه می‌توانیم در ایران این تکنولوژی را پیاده کنیم، اما به دلیل عدم‌صرفه اقتصادی برای کارفرما این اقدام انجام نمی‌شود. در واقع هوشمند‌سازی ساختمان به دو عامل بازار صنعت ساختمان و شرایط اقتصادی بستگی دارد.

اما در یک دهه گذشته مطالبه عمومی ‌‌‌برای هوشمندسازی و استفاده از این تکنولوژی قطعا بیشتر شده است، زیرا هنوز برای قشری از جامعه، رفاه نسبت به شرایط اقتصادی در اولویت قرار دارد. حدود ۱۵سال گذشته که این تکنولوژی وارد کشور شد هزینه‌‌‌های کمتری را در بر می‌‌‌گرفت.

در کشور ما مردم نسبت به روبه رو شدن با امکانات جدید مقاومت نشان می‌‌‌دهند، اما امروز آگاهی بیشتر شده و به همین دلیل درخواست‌‌‌ها افزایش یافته است، با این‌‌‌حال همچنان میزان هزینه‌‌‌ها در اولویت سازنده‌‌‌ها و انبوه‌‌‌سازان قرار دارد.

امکاناتی نظیر آی‌فون‌ تصویری، درهای کنترلی و آسانسور که به عنوان مثال  ۸سال گذشته ساختمان‌‌‌ها از آنها برخوردار بودند و تحت عنوان «فول امکانات» از این قبیل واحد‌‌‌های مسکونی یاد می‌‌‌شد، امروز جزو امکانات اولیه است. سازندگان در برابر هزینه‌‌‌‌‌‌های هوشمندسازی ساختمان مقاومت زیادی نشان می‌‌‌دهند، اما افرادی که ساختمان شخصی می‌‌‌سازند یا خریداری می‌‌‌کنند، با هزینه برای این تکنولوژی آسان‌‌‌تر کنار می‌‌‌آیند.

با توجه با چالش‌‌‌های هزینه‌‌‌ای، اگر تجهیزات و تکنولوژی با کیفیت نمونه خارجی در ایران تولید شود قطعا هزینه تمام شده آن به مراتب کمتر از سیستم‌‌‌های وارداتی می‌شود که موجب افزایش درخواست‌‌‌ها در این بخش  نیز خواهد شد. به دنبال تولید این تجهیزات در کشور هستیم، اما دچار چالش‌‌‌های زیادی شدیم.

در این بین تبلیغات در این حوزه بسیار موثر است و باید فرهنگ استفاده از سیستم هوشمند ایجاد شود و خانواده‌‌‌های ایرانی با مزیت‌‌‌های این سیستم نیز آشنا شوند. قطعا هزینه برای این تکنولوژی موجب صرفه‌جویی در مصرف انرژی و منابع ملی  نیز خواهد شد. همچنین استقبال مردم از این تکنولوژی به مدرن شدن صنعت ساختمان در کشور کمک شایانی خواهد کرد.