طبق گزارش بخش ترجمه شرکت‌ها، به نقل از AP نیوز، غول فولاد‌سازی سوئدی، شرکت SSAB، حدود ۱۰ درصد از انتشار گازهای گلخانه‌ای در این کشور را تولید می‌کند که عمدتا ناشی از کوره‌های فولادسازی در کارخانه‌های این شرکت در شهر شمالی لولیا است. اس‌اس‌آب یا گروه فولاد سوئدی در سال ۱۹۷۸ تشکیل شده است. این شرکت، متخصص در فرآوری و تولید فولاد از مواد خام است. در حال حاضر شرکت اینداستریواردن به‌عنوان بزرگ‌ترین سهامدار شرکت SSAB شناخته می‌شود. دفتر مرکزی این شرکت، در شهر استکهلم قرار دارد. این در حالی است که اخیرا یک کارخانه آزمایشی با فناوری پیشرفته ایجاد شده که به دنبال کاهش چشمگیر انتشار کربن به واسطه تغییر بخشی از فرآیند تولید فولاد است. در این واحد از سوخت هیدروژنی که خود با انرژی‌های تجدیدپذیر تولید شده است به جای زغال کک‌شو استفاده می‌شود. فرآیند HYBRIT  یا فناوری موفقیت‌آمیز تولید آهن از هیدروژن سبز، یک سرمایه‌گذاری مشترک بین شرکت SSAB، شرکت معدنی LKAB و شرکت برق دولتی سوئدی، واتنفال است که در سال ۲۰۱۶ راه‌اندازی شد.

میکائیل نوردلندر، رئیس بخش کربن‌زدایی صنعتی در شرکت واتنفال، گفت: در سال ۲۰۱۶ هزینه انرژی‌های تجدیدپذیر و سوخت‌های غیر‌فسیلی به طور چشمگیری کاهش یافته بود و در سال ۲۰۱۵ نیز توافق پاریس در راستای کاهش انتشار کربن جهانی بین کشورها صورت پذیرفت، از این رو ما متوجه شدیم که اکنون فرصت مناسبی است تا با استفاده از برقی که از منابع غیر‌فسیلی تامین می‌شود، بتوانیم مصرف سوخت‌های فسیلی را در صنعت فولاد کاهش دهیم. سال گذشته، این کارخانه اولین تحویل تجاری فولاد خود را انجام داد. خودروسازان اروپایی که متعهد به کاهش چشمگیر آلایندگی خود هستند، به فولاد پاک‌تری نیاز دارند. گروه ولوو متعلق به چین اولین خودروسازی بود که فولاد موردنیاز خود را از فناوری HYBRIT تامین کرد. کرستین انوکسون، رئیس بخش تدارکات این شرکت، اظهار کرد فولاد نقش غیرقابل انکاری در کاهش ۲۰ تا ۳۵ درصدی ردپای کربن در خودروهای تولیدی آنها دارد. وی خاطرنشان کرد مقابله با انتشار گازهای گلخانه‌ای تنها از طریق شرکت‌های تولیدکننده برق و انرژی کافی نخواهد بود و ما باید روی کاهش انتشار از فرآیند تولید خود نیز تمرکز کنیم.

افزایش تقاضا از سوی سایر خودروسازان از جمله فولکس واگن برای فولادهای سبز، سیگنالی را ارسال می‌کند که تقاضا برای این محصولات رو به افزایش است. فولادسازان اروپا اعلام کرده‌اند قصد دارند تولید فولاد بدون زغال‌سنگ را افزایش دهند. به طور کلی هدف فرآیند HYBRIT جایگزینی زغال کک که به طور سنتی برای تولید فولاد بر پایه سنگ معدن استفاده می‌شود، با هیدروژن و برق تجدیدپذیر است. این فرآیند با واکنش گندله سنگ آهن قهوه‌ای با گاز هیدروژن شروع می‌شود که به صورت آهن اسفنجی توپی‌شکل احیا می‌شود که نام اسفنجی برگرفته از منافذ باقی‌مانده در آن پس از حذف اکسیژن است و در نهایت در یک کوره الکتریکی ذوب می‌شود. اگر هیدروژن تزریق شده با استفاده از انرژی‌های تجدیدپذیر تولید شود، این فرآیند دارای حداقل انتشار CO۲ خواهد بود. مارتین پی، کارشناس ارشد فناوری SSAB گفت: ما سنگ آهن وارد کوره می‌کنیم و به جای آن بخار آب می‌گیریم. بخار آب را می‌توان تغلیظ و در یک فرآیند بازیابی مجدد دوباره استفاده کرد. او در ادامه افزود: ما می‌توانیم به طور قطعی مشکل اصلی انتشار دی اکسید کربن در تولید فولاد را حل کنیم.

فولاد یک ماده قابل بازیافت است، اما انتظار می‌رود تقاضا برای این آلیاژ در سال‌های آینده، در میان فشار برای تغییر زیرساخت‌های جوامع و ساخت توربین‌های بادی، نیروگاه‌های خورشیدی، خطوط انتقال نیرو و وسایل نقلیه الکتریکی جدید، افزایش یابد. فولاد یک ماده ساختمانی عالی است. همچنین بازیافت فولاد بارها و بارها امکان‌پذیر است. شما می‌توانید تا آنجا که ممکن است از فولاد استفاده مجدد کنید. انوکسون می‌گوید: تنها مشکل کنونی صنعت فولاد این است که روش فعلی تولید فولاد از سنگ آهن، CO۲ زیادی منتشر می‌کند. تا پایان این دهه، اتحادیه اروپا در حال تلاش برای کاهش انتشار کلی CO۲ در ۲۷ کشور عضو این اتحادیه به میزان ۵۵ درصد در مقایسه با سطوح سال ۱۹۹۰ است. بخشی از این تلاش شامل وادار کردن شرکت‌ها به پرداخت هزینه انتشار گازهای گلخانه‌ای CO۲ و تشویق به تغییر فرآیندهای تولید آنها به جایگزین‌های کم‌کربن است.

صنعت فولاد سوئد برنامه‌هایی را برای دستیابی به عملیات فولادسازی بدون سوخت‌های فسیلی تا سال ۲۰۴۵ تنظیم کرده است. شرکت  SSAB در ماه ژانویه برنامه‌های خود را برای حذف قابل توجه انتشار دی‌اکسید کربن در فرآیندهای فولادسازی تا پایان دهه ارائه کرد. هلن اکسلسون، مدیر انرژی و محیط زیست در Jernkontoret، انجمن تولیدکنندگان فولاد سوئد، در این خصوص اظهار کرد: شرکت‌ها به خوبی از امکانات و محدودیت‌های خود در فرآیندهای فعلی آگاه هستند و باید اقداماتی را در این راستا انجام دهند. اما طبق گزارش انجمن جهانی فولاد، بیش از ۷۰درصد از تولید جهانی فولاد در آسیا انجام می‌شود، جایی که فولادسازان به مقادیر کمتری از ضایعات فولادی در مقایسه با کشورهایی که برای مدت طولانی‌تری صنعتی بوده‌اند، دسترسی دارند. این دلیل دیگری است که نشان می‌دهد میانگین انتشار در هر تن فولاد در کشورهای شرقی بیشتر است.

فیلیپ جانسون، استاد فناوری انرژی در دانشگاه چالمرز گوتنبرگ، می‌گوید نیاز به مقادیر بالای برق تولید شده از منابع تجدیدپذیر برای تولید هیدروژن و فولاد پاک‌تر، می‌تواند اجرای فرآیند HYBRIT را در سایر نقاط جهان دشوار کند. او گفت: می‌توانم بگویم چالش اصلی این فناوری تامین مداوم برق است. کارخانه کوچک آزمایشی Lulea هنوز یک مرکز تحقیقاتی است و تاکنون تنها چند صد تن فولاد تولید کرده است، اما برنامه‌هایی برای ساخت یک کارخانه نمایشی بزرگ‌تر و آغاز تحویل تجاری تا سال ۲۰۲۶ وجود دارد.