در دعای مأثوری که در «ماه رمضان»، پس از هر نماز واجب خوانده می‌شود (و بر خواندن آن- با ذکر پاداشی بس مهم- تأکید شده است) چنین آمده است: «اللّهمّ أغن کلّ فقیر (۱) خدایا! همه فقیران را بی‌ نیاز کن».

 

این دعا و امثال آن، از واضح ترین شواهد و دلایل است که خواسته اسلام، از میان رفتن فقر- بصورت کلی- از همه پهنه‌های اجتماع انسانی و از زندگی همه افراد است. و از همین وضعگیری شایسته است که در تعالیم اسلامی نتایج منفی فقر بر شمرده می‌‌شود، و فقر بخشی از کفر به شمار می‌ آید. و آیا اسلام به کفر- یا بخشی از آن- برای هیچ فردی خرسندی نشان می‌‌دهد؟ و چون جهان- چنان که گفتیم- جهان اسباب و وسایل است، رفع و دفع فقر از هر فرد یا هر خانوار، یکی از وظایف واجب کسانی است که در جامعه‌‌های اسلامی زندگی می‌‌کنند، با استمداد از خداوند متعال.

 

و می ‌نگریم که مضمون این دعا- بجز بعد توحیدی و نیایشی- انسان را از درون خانه یا مسجد، و از کنار سجّاده و جانماز خویش، در حال روحانی نماز، با همه انسانها، در همه جای گیتی، پیوند می‌‌دهد، و مشکلات و گرفتاری های بندگان خدا را به یاد او می‌‌آورد، و آدمی را از غرق شدن در منجلاب فردیّت و خودگرایی و خودخواهی و بی خبری و بیدردی دور می‌‌سازد، و وامی‌‌دارد تا برای هر کس هر کاری از او ساخته است انجام دهد، و از تلاش معنوی (بوسیله «دعا» و خواستن از خداوند)، تا تلاشهای مادّی و اقدامی، در راه همنوعان خویش هیچ گونه دریغ نورزد. و این است از جمله فلسفه‌‌های دعا، و توجّه به دعا، و تأکید بر خواندن آگاهانه دعا، و آثار مثبت انسان‌ساز و تعالی آفرین «کتاب دعا» در جا نها و روان ها، و زندگی ها و آبادی ها …

 

و اینک متن این دعای شریف:

شیخ کفعمی در«مصباح»و«بلد الامین»و شیخ شهید در مجموعه خود از حضرت رسول صلّی اللّه و علیه و آله روایت کرده‌اند که آن‌ حضرت فرمود:هرکه این دعا را در ماه رمضان، پس از هر نماز واجب بخواند،حق تعالی گناهان او را تا روز قیامت‌ بیامرزد. و آن دعا این است:

 

اللَّهُمَّ أَدْخِلْ عَلَی أَهْلِ الْقُبُورِ السُّرُورَ اللَّهُمَّ أَغْنِ کُلَّ فَقِیرٍ اللَّهُمَّ أَشْبِعْ کُلَّ جَائِعٍ اللَّهُمَّ اکْسُ کُلَّ عُرْیَانٍ اللَّهُمَّ اقْضِ دَیْنَ کُلِّ مَدِینٍ اللَّهُمَّ فَرِّجْ عَنْ کُلِّ مَکْرُوبٍ اللَّهُمَّ رُدَّ کُلَّ غَرِیبٍ اللَّهُمَّ فُکَّ کُلَّ أَسِیرٍ اللَّهُمَّ أَصْلِحْ کُلَّ فَاسِدٍ مِنْ أُمُورِ الْمُسْلِمِینَ اللَّهُمَّ اشْفِ کُلَّ مَرِیضٍ اللَّهُمَّ سُدَّ فَقْرَنَا بِغِنَاکَ اللَّهُمَّ غَیِّرْ سُوءَ حَالِنَا بِحُسْنِ حَالِکَ اللَّهُمَّ اقْضِ عَنَّا الدَّیْنَ وَ أَغْنِنَا مِنَ الْفَقْرِ إِنَّکَ عَلَی کُلِّ شَیْ‌ءٍ قَدِیرٌ .

 

خدایا دل اهل قبور را شاد کن،خدایا هر تهیدستی را بی ‌نیاز کن،خدایا هر گرسنه ‌ای را سیر کن، خدایا هر برهنه ‌ای را بپوشان،خدایا قرض هر بدهکاری را ادا کن.خدایا غم هر غمزده ‌ای را برطرف کن، خدایا هر غریبی را به وطن بازگردان،خدایا هر اسیری را آزاد فرما،خدایا هر فسادی را در کار مسلمانان اصلاح گردان، خدایا هر بیماری را درمان ده،خدایا راه تهیدستی ما را با توانگریت ببند،خدایا بدحالی ما را به خوبی حال خود تغییر ده، خدایا وام ما را بپرداز،و ما را از تهیدستی بی ‌نیاز کن،همانا تو بر هرچیز توانایی.

 

(۱) محدّث موثّق، حاج شیخ عبّاس قمی (م: ۱۳۵۹ ق)، این دعای جامع شریف را (که نمونه ‌ای کم مانند است در انسان گرایی دینی)، در کتاب «مفاتیح الجنان»، از پیامبر اکرم «ص» نقل کرده است. مأخذ وی «مجموعه» شهید اوّل (محمّد بن مکّی عاملی- شهادت: ۷۸۶ ق) است، و دو کتاب «مصباح» و «البلد الأمین»، تألیف شیخ تقیّ الدّین کفعمی (م: ۹۰۵ ق). و عالمان برخواندن آن، در ماه مبارک رمضان- پس از هر نماز واجب- تأکید کرده ‌اند.

اخبار مرتبط

بخش سایت‌خوان، صرفا بازتاب‌دهنده اخبار رسانه‌های رسمی کشور است.