متحدان از سیاست آمریکا گیج شده‌اند
به نظرم مهم‌ترین هدف سیاست خارجی واشنگتن در قبال پکن باید این باشد که چین نخواهد یا نتواند نظم موجود منطقه‌ای و جهانی را بر هم بزند. به گزارش دیپلماسی ایرانی در ادامه این مطلب آمده است: رویکرد کلی چین به حقوق بشر در داخل و خارج کشور، با عناصری از نظم جهانی پیوند دارد اما فکر نمی‌کنم که هر نماد و موردی از نفوذ چین در جهان، نیازمند یک واکنش از سوی آمریکا باشد و بخواهد به شدت با آن از در مخالفت در‌آید. باید ببینیم که چه نوع نفوذی دارد و چه اهدافی را دنبال می‌کند یا در کجاست. این تمایزها موجب می‌شود که دیگر کشورها هم به درک درستی از رویکرد چین دست یابند. متحدان آمریکا در بسیاری از موارد به روشنی نمی‌دانند که واشنگتن در پی چیست و گاه انتظارات ما از آنها در زمینه ائتلاف‌سازی بسیار بالاست.
بنابراین بازهم مساله اصلی این می‌شود که چه راهبردی برای همزیستی درازمدت با یک چین تحت سلطه حزب کمونیست خواهیم داشت. سوال دیگر این است که اگر چین رویکرد «گرگ جنگجوی» را کنار گذاشته و به دنبال بهره‌وری از دیگر کشورها به جای تلاش برای حذف آنها باشد در آن صورت ایالات متحده باید چه رویکردی در قبال چین داشته باشد. البته در این دو سال اخیر، من شواهدی ندیده‌ام که چین بخواهد از رویکرد بهره‌مندی به جای حذف استفاده کند. در مجموع با این دیدگاه موافقم که تمرکز بیش از حد آمریکا بر جنگ روسیه در اوکراین، موجب شده است که توجه آمریکا به آسیا و به‌ویژه بازدارندگی چین کمرنگ شود. به هرحال منابع، محدودیت دارند و هرچه شما سلاح و امکانات بیشتری به اوکراین بدهید، باید تایوان را بیشتر نادیده بگیرید. اما اوکراین دارد برای زنده ماندن می‌جنگد و در آسیا هیچ کشوری نیست که در چنین وضعیتی باشد. روسیه باید به نقطه‌ای برسد که ببیند تهاجم به اوکراین نه تنها پرهزینه است بلکه ناموفق هم هست.
هرچند نمی‌توان قیاس کاملی میان اوکراین و تایوان داشت اما در آن صورت چین هم نسبت به تایوان محتاط‌تر عمل خواهد کرد. شما به تاریخ سیاست خارجی آمریکا نگاه کنید، همیشه در پی جنگ‌های عمده آمریکا در جهان، یک فشار و گرایش نیرومند برای نوعی پاپس کشیدن و بازنگری در تعریف منافع ملی پدید آمده است. برخی بحران‌های دیگر همچون بحران‌های مالی هم این گرایش‌ها را تقویت می‌کند... در این زمینه، برخی کارهایی که فردی مثل ترامپ انجام داد، این شرایط را بهتر نکرد بلکه بدتر کرد؛ اینکه بگوییم ما از ناتو خارج می‌شویم یا کشورهای دیگر باید هزینه‌هایی را بابت دفاع ایالات متحده از امنیت آنها بپردازند یا صرفا بر روی کسری موازنه تجاری با کشورهای دیگر حساس باشیم (کمکی به بهبود شرایط آمریکا نمی‌کند).
