آلبوم ایران

 مس توران

نیاوران

هر گوشه از این رستوران بویی از ایران و گوشه‌های خاطره‌انگیز ایرانی‌ها داره. یک رستوران هنری ایرانی که هرکسی رفته از در و دیوار و لذتی که برده همیشه تعریف می‌کنه و خواهد کرد.

پیش‌غذاهاش هم جالب بود و البته که به دلایل متعددی نتونستیم اون چیزی رو که می‌خواستیم سفارش بدیم. خب پیش غذا اینا بود: کله جوش سبزواری که از ماست چکیده ترش، پیاز، گردو، تخم‌مرغ، گوجه‌فرنگی، نعنا، پیازچه و روغن حیوانی درست شده بود و باید بدونید که این دستور وحی منزل نیست و مثلا خود ما جور دیگه‌ای درست می‌کنیم. یه پیش غذای دیگه داشتن به نام سه پیاله که ماست و بادمجون، سماق و ماست، ماست و ریحون و گردو بود. بوم رودباری ترکیبی از زیتون‌های مرغوب رودبار بود که سه طعم پرورده، عسلی و سبزیجات بود. من عسلی نخوردم تا حالا و مایل هم نیستم بخورم فقط منو رو خواستم براتون بگم.

برای نوشیدنی کرشمه، ترنج و شاه‌نوش سفارش دادیم که از من بپرسید همه‌شون شربت‌های خیلی معمولی اما با ظاهر زیبا و شکیل بودن و حتی با اینکه لیوان‌ها بزرگ نبود ما بازهم تموم نکردیم. کرشمه از عرق بیدمشک، بهار نارنج، خاکشیر و عرق نسترن درست می‌شه و ترنج از آب پرتقال طبیعی، تخم شربتی و عصاره بادام. شاه‌نوش هم از مخلوط عرقیجات کاشان درست می‌شه. کباب‌های اینجا رو با شمشیر سرو می‌کنن! نمی‌دونم اگه این رستوران ژاپن بود با چی سرو می‌کرد که ایران و شمشیر؟ یاد جنگ چالدران می‌افته آدم، می‌خواد بره زیر میز! انواع پلو قاطی و کته هم داره که اینا در نوع خودش خاص و جالب بودن. خورش‌های مختلف هم تو منو بود که ما چون دم آخر رفته بودیم و داشتن رستوران رو می‌بستن رسما ته دیگ بهمون رسید.

ته تغاری قزوینی (ته چین، قیمه نثار با چاشنی نارنج) سفارش دادیم که ریسک هم نکرده باشیم، دیگه می‌دونید که بهتر از قیمه نثار عزیزم غذا نداریم تو دنیا. تیکه تهرانی راسته بره سنتی تهرانی که با چاشنی سماق سرو شد و خوشمزه بود. یه مقداری بوی گوشت می‌زد تو دماغ اما خب اینو میذارم پای خیلی دیر رفتن و همون داستان ته‌دیگ. خورشت ماهان کرمانی که با پسته و پرتقال هست رو هم سفارش خواستیم بدیم که نداشتن البته تعجب کردیم، فهمیدیم با مرغه و چه بهتر که نداشتن.

مخلص کلام اینجا از نظر فضا عالی بود و از نظر قیمت در رده بسیار بالا قرار می‌گیره و در مجموع به نظرم یکی از رستوران‌های حسابی تهران محسوب می‌شه و خوبه مهمون خارجی ببرید اونجا و پز بدید بالاخره یه شأن خوبی داره.