ایده‌های انتخاباتی و تابآوری اقتصاد پساکرونا
تابآوری اقتصادی برای تمامی کشورها با هر میزان درگیری در زنجیره اقتصاد جهانی، به بازنگری مستمر نیاز دارد. در پساکرونا از طرفی نیروهای ملی به حمایت‌‌‌گرایی و انزواگرایی تمایل داشته و بر محدودیت‌های نظم جهانی چندقطبی‌‌‌تر برای همکاری تاکید دارند؛ به گونه‌ای که خودکفایی به عنوانی راه‌حلی عقلانی جذاب شده است و از طرف دیگر محرز است که هیچ مقدار انزوا نمی‌‌‌تواند کشوری را در برابر تاثیرات این شوک‌‌‌ها مقاوم‌‌‌تر کند؛ به‌طوری که تابآوری موفق، اغلب نتیجه تنوع، باز بودن و انعطاف‌‌‌پذیری است. بنابراین سوال مهم این است که آیا هر ایده انتخاباتی، درک منطقی و متعادلی از به‌روزرسانی تابآوری اقتصاد ایران در محیط اقتصاد پساکرونا دارد؟
ایده‌های مطرح‌شده مختصات چنین جهانی را توصیف نمی‌کنند. بنابراین علاوه بر در نظر گرفتن چالش‌‌‌های خاص اقتصاد ملی، سردرگمی دیرینه در یافتن تعادل درونگرایی-برونگرایی و نیازهای معیشتی عمومی، هر چشم‌‌‌انداز اقتصادی که نتواند در بازه‌ای مثلا یک‌ساله، استراتژی تابآوری در برابر شوک‌‌‌های اجتناب‌ناپذیر اقتصاد جهانی را توضیح دهد، فاقد اعتبار اجرایی در دولت جدید است.
