فعالان بازار طبیعت‌گردی احساس خطر کردند
حمله ویلاسازها به بازار بوم‌گردی
در همین راستا خسرو روستایی یکی از فعالان بوم‌گردی در استان گیلان در این باره به «دنیای اقتصاد» گفت: در حال حاضر ضوابط و مقررات مربوط به محیط زیست در مناطق بکر گردشگری تحت تاثیر رفتارهای تخریب‌کننده قرار گرفته است. بوم‌گردی در سایر کشورها معنای متفاوتی با اقامتگاهی که با این نام در کشور ایران فعالیت می‌کنند دارد. در سایر کشورها از بوم‌گردی‌ها به‌عنوان جاذبه‌ای برای افراد گردشگر در مناطق بکر استفاده نمی‌کنند زیرا ممکن است تردد زیاد گردشگران به این مناطق موجب تخریب طبیعت بکر آنها شده و آسیب‌های جبران‌ناپذیری را به محیط زیست وارد کنند. البته این به معنای ممانعت از ورود گردشگر در مناطق طبیعی و سنتی نیست بلکه سرمایه‌گذاری هدفمند و محتاطانه برای بازار بوم‌گردی در کشورهای مختلف صورت گرفته است؛ سرمایه‌گذاری سازگار با محیط زیست. ما نیز در ایران باید ابتدا میزان تقاضا برای آن را اندازه‌گیری می‌کردیم و پس از آن و بر اساس نیاز بازار و ذائقه توریسم به افزایش تعداد این بوم‌گردی‌ها اقدام می‌کردیم. در واقع این نوع بازار گردشگری ایجاد‌کننده بینش در جوامع و افراد هستند که ضوابط زیستی، صنایع دستی، شرایط آب و هوایی و... اطلاعاتی را عرضه می‌کنند. متاسفانه در حال حاضر شاهد ساخت ویلاها در مناطق بکر و روستایی در کشور هستیم یا اینکه شاهد ساخت و شکل‌گیری بدون مدیریت و برنامه‌‌ریزی اقامتگاه‌های بوم‌گردی هستیم که همین امر به بافت بکر مناطق روستایی آسیب می‌زند. این ساخت و سازها در حالی صورت می‌گیرد که برخی مدیران بومی در برخی از این مناطق با ارائه تسهیلاتی به سازنده‌ها آنها را تشویق به این کار می‌کنند. امروزه متاسفانه شاهد فروش مکان‌های بکر و روستاها به سازندگان ساختمان هستیم تا با ساخت ساختمان‌هایی که همخوانی با طبیعت ندارند عملا اقامتگاه‌های طبیعی را از حالت عمومی به ملک شخصی تبدیل کنند. وی افزود: با توجه به توسعه پایدار روستاها و اهمیت آنها برای حفظ فرهنگ و محیط زیست بکر این مناطق باید ساخت حتی بوم‌گردی‌هایی که با محیط آنها سازگار است نیز با برنامه و بررسی‌های دقیق انجام شود. علاوه بر آن باید جمعیت حاضر در مناطق بکر کنترل شده و از اشغال زمین‌های این مناطق جلوگیری شود. از سوی دیگر توجه داشته باشید که هنوز متولیان گردشگری توان آموزش به توریست‌هایی که وارد این مناطق می‌شوند را ندارند به‌طوری که برخی سواحل و مناطق سنتی از بین رفته و پسماندهای غیرقابل تجزیه و انباشت شده در اطراف آن گواه این امر است. بنابراین باید ابتدا در نظر داشته باشیم که گردشگرانی که قصد ورود به این مناطق را دارند چه نوع توریستی هستند. آیا حامی محیط زیست و موافق توسعه پایدار روستاها هستند یا خیر؟ همچنین باید بدانیم که میهمان‌هایی که وارد بوم‌گردی‌ها می‌شوند میهمان‌های ویژه‌ای باشند که آموزش‌های لازم برای حضور در جامعه معنوی را دیده باشند. از سوی دیگر می‌توان با ظرفیت‌سنجی دقیق مشخص کرد که چه مناطق روستایی با چه میزان مسافر و چه ویژگی‌هایی مجاز به ورود به این منطقه است. یکی دیگر از اقداماتی که باید انجام شود آموزش مالکان این اقامتگاه‌ها است در واقع باید همان‌طور که موسساتی به راهنمایان تورهای گردشگری آموزش‌های حرفه‌ای ارائه می‌دهند باید موارد مهم نیز به صاحبان این اقامتگاه‌ها آموزش داده شود تا بتوانند برای معیارهای محیط‌زیستی ارزش قائل شوند تا حتی کمترین آسیب نیز به طبیعت وارد نشود. یکی از مشکلات صاحبان بوم‌گردی‌ها رفتن به مسافت‌های طولانی برای تمدید مجوز است که باید ساز و کار اینترنتی آن فراهم شده و نحوه تمدید برای آنها آسان شود.
