اغلب نواحی اسکی چین از سواحل شرقی که احتمال تقاضای امکانات اسکی در آنجا بیشتر است، دور هستند. از بین ۳۱ استان، ۲۴ استان به نوعی دارای امکانات اسکی هستند و در حالی که کشور مدعی است ۵۲۳ پایگاه اسکی دارد، تنها ۱۱ پایگاه آن بیش از ۳۰۰ متر ارتفاع دارند و فقط ۶۱ پایگاه، تله‌سیژ دارند. میزان بازدید از این پایگاه‌ها در سال حدود ۱۶ میلیون است. پایگاه‌های اسکی در سه ناحیه اصلی و ۶‌ناحیه فرعی متمرکزند. پکن و ایالات همسایه آن تنجیان وهبی تنها نواحی توسعه یافته اقتصادی هستند که شرایط طبیعی مساعدی برای اسکی دارند. بین سال‌های ۱۹۹۹ و ۲۰۰۸ بیش از ۲۰ پایگاه اسکی ازسوی بخش خصوصی در حومه شهرها ساخته شد؛ از جمله مراکز اسکی در چانگلی، در ۲۲۰ کیلومتری شمال غرب پکن.  مراکز زمستانه به توسعه ایالات شمال شرق چین که اسکی کشور اساسا در آنجا آغاز شد، کمک زیادی کرده است.

قدمت ورزش‌های زمستانه در هیلونگ جیانگ و جیلین به دهه ۱۹۳۰ برمی‌گردد. اولین بالابرها در سال ۱۹۳۴ ساخته شدند و مرکزشمال شرق در دهه ۱۹۶۰ تبدیل به مرکز اسکی ملی شد. دولت، ایالات شمال شرق که کمتر توسعه‌یافته‌اند را در تلاش برای تبدیل شدن به مراکز ورزش‌های زمستانه، حمایت کرده است. با این حال بارش کم برف، شرایط آب و هوایی دشوار و فاصله از مشتریان بالقوه موانعی هستند که قابلیت منطقه را محدود می‌کنند.  سین جیانگ، به لطف شرایط طبیعی ایده‌آل مثل بارش برف فراوان، ارتفاع مناسب، مناظر زیبا و هوای سرد، تنها ناحیه‌ای است که پایگاه‌های با کیفیت بین‌المللی می‌توانند در آن ساخته شوند. اما اغلب پایگاه‌های چین مراکز کوچکی در حومه شهرهای اصلی هستند که امکان ورزش‌های زمستانی را برای ساکنانی که هرگز برف ندیده‌اند، فراهم می‌کنند. در حال حاضر شش پایگاه اسکی به بهره‌برداری رسیده‌اند و بسیاری دیگر در دست اجرا هستند. همچنین توسعه‌های مهم دیگر در شهرهای نزدیک به شانگهای آغاز شده است.

فاکتورهای خارجی متعددی بر توسعه اسکی در چین موثرند. رشد اقتصادی سریع کشور هنوز نتوانسته با افزایش میزان مصرف داخلی هماهنگ شود. گردشگری داخلی شامل تورهای تماشای مناظر بوده و توریست‌ها به سمت مقاصد شناخته‌شده، هدایت می‌شوند. کمتر از ۲۰ درصد اسکی‌بازانی که برای اولین بار آن را تجربه می‌کنند تمایل مجدد به اسکی دارند. بسیاری از چینی‌ها این ورزش را خطرناک و پرهزینه می‌دانند و تجربه اولین اسکی در پایگاه‌های حومه شهر تجربه مثبتی نیست. شراکت بخش خصوصی و عمومی، نقش مهمی در برنامه‌ریزی و ساخت پایگاه‌های اسکی ایفا می‌کند. مقامات بخش عمومی، زمین مورد نیاز پروژه‌ها، امتیازات انحصاری و گواهی‌های لازم را فراهم و از سرمایه‌گذاری در زمینه زیرساخت‌ها حمایت می‌کنند.پایگاه جاندوشان در پکن یکی از پایگاه‌های گردشگری زمستانه در چین است. این پایگاه که در سال ۲۰۰۲ افتتاح شد در ۳۰ کیلومتری پکن واقع شده است و خدماتی چون اسکی و سایر فعالیت‌های مرتبط، رستوران و فعالیت‌های تابستانی را فراهم می‌کند.

فصل زمستان به‌طور تقریبی ۶۰‌روز است، پایگاه کوچک بوده و طول پیست‌های آن تقریبا دو هزار متر است. حدود ۱۵۰ هزار بازدیدکننده در هر فصل به این مرکز می‌آیند. البته برخی بازدیدکنندگان صرفا برای لذت بردن از هوای زمستان و آفتاب و هوای تازه مراجعه می‌کنند. جاندوشان یکی از معدود پایگاه‌های سودآور زمستانی در چین است، اما بر اساس شرایط طبیعی منطقه، پایگاه قابلیت توسعه ندارد.    با در نظر گرفتن برخی موارد می‌توان به قابلیت‌های بیشتری در این کشور دست یافت؛ از جمله ایجاد پایگاه‌های بزرگ‌تر، به‌کارگیری سرمایه‌گذاری خصوصی با پشتیبانی قوی دولت، انتخاب محل بر اساس معیارهایی چون مناسب بودن زمین، دما و بارش برف، مراکز همه فصلی با به کارگیری امکانات و فعالیت‌های مختلف، تلفیق همه امکانات رفاهی پایگاه‌ها، ساخت تله‌کابین، استفاده از تجهیزات به‌روز، استفاده از تخصص‌های بین‌المللی و محلی، برنامه‌ریزی تخصصی و مطالعه بازار برای تشخیص گروه هدف و نیازهای مشتری.