یک پژوهش بررسی کرد
وجوه اثرگذاری گردشگری قومی در توسعه توریسم
نتایج یک پژوهش دانشگاهی در شهر کرمانشاه نشان داده که گردشگری قومی محلی در توسعه گردشگری اجتماعمحور نقش اثرگذاری دارد. براساس نتایج این پژوهش که ازسوی اعظم صفرآبادی و منصور طبیعی انجام شده است، گردشگری قومی از جمله انواع جدید و روبهرشد از گونههای گردشگری است که زمینههای رونق و شکوفایی را داراست و در این میان گردشگری قومی کرمانشاه شاخصهای متنوعی از نظر الگوهای زبان کردی، لباس و پوشش محلی زنان و مردان، رقص و آوازهای محلی، موسیقی، معماری، آداب و رسوم، تنوع غذا و شیرینیهای محلی، صنایع دستی و... است که در صورت برنامهریزی میتواند در غالب نمایههای فرهنگی بسیار قوی و ریشهدار در فرهنگ و سنت ایرانی، زمینههای جذب گردشگران داخلی و خارجی را ایجاد کند.
پژوهشگران معتقدند پایداری و فراگیری اجتماعات ملی، متکی به کم و کیف روابط مناطق مختلف با یکدیگر است و توسعه گردشگری قومی میتواند در ایجاد ارتباط بین گروههای مختلف جامعه اثرگذار باشد. در جوامع با تنوع قومی فرهنگی، گردشگری میتواند همبستگی و انسجام قومی و ارائه فرصت برای تلفیق مرزهای قومی را حمایت کند و نیز رقابت و همکاری میان قومی را گسترش دهد. گردشگری قومی بهعنوان استراتژی مناسب برای اشتغالزایی و ایجاد درآمد و بهبود تبادلات خارجی با دیگر جوامع بسیار مورد توجه است. از سوی دیگر، رفت و آمد اقوام که نتیجه آن درک و تفاهم بیشتر گروههای مذهبی و قومی و گروههای اجتماعی است، میتواند همبستگی ملی را قوام بخشد. از این رو است که محققان در این پژوهش گردشگری قومی بهویژه در استان کرمانشاه را مسیری به سوی تعمیق وحدت ملی میدانند؛ همچنان که گاه نزدیکیهای فرهنگی با کشورهای همسایه باعث تشدید این موضوع شده است.
نمایههای قومی فرهنگی بررسی شده از نظر مسوولان شهر کرمانشاه در این تحقیق حاکی از آن است که میزان هماهنگی ارگانهای تصمیمگیرنده در ارتباط با توسعه انواع گردشگری از نظر قریب به نیمی از پاسخگویان کم ارزیابی شده است. بنابراین لازم است با استفاده از مدیران کارآزموده و متخصص، برنامهریزی در گونههای مختلف گردشگری در اولویت قرار گیرد. راجع به نقش مدیریت شهری در برنامهریزی توسعه گردشگری قومی نیز بیش از ۶۰درصد از پاسخگویان، وضعیت را ضعیف ارزیابی کردهاند؛ بنابراین لازم است با توجه به توان بالقوه این شهر برنامهریزی برای جذب علاقهمندان به جاذبههای قومی مدنظر قرار گیرد. در زمینه آموزش مردم محلی برای توسعه گردشگری قومی ۵/ ۴۷ درصد پاسخگویان وضعیت را متوسط ارزیابی کردهاند و راجع به معرفی جاذبههای قومی گردشگری منطقه در کنار برگزاری سمینارها و جشنوارهها ۶۰درصد پاسخگویان وضعیت را بسیار بد ارزیابی کردهاند. از سوی دیگر، در زمینه تلاش برای اطلاعرسانی و فرهنگسازی درخصوص مزایای توسعه گردشگری قومی به مردم محلی کمتر از ۴۰ درصد پاسخگویان وضعیت را متوسط دانستهاند.
فرهنگسازی درخصوص توسعه گردشگری قومی پویایی و سرزندگی، اشتغالزایی، افزایش درآمد، جلوگیری از مهاجرت و افزایش کیفیت و رضایتمندی شهروندان را به دنبال خواهد داشت. در زمینه میزان آگاهی گردشگران از ویژگیهای قومی و فرهنگی شهر کرمانشاه بیش از نیمی از پاسخگویان، وضعیت را متوسط ارزیابی کردهاند. در همین حال، در زمینه میزان آگاهی از ویژگیهای قومی زبان قریب به نیمی از مصاحبهشوندگان وضعیت را مناسب دانستهاند؛ یعنی درصد بالای گردشگران نسبت به نوع زبان آگاهی داشتهاند. در زمینه میزان آگاهی گردشگران از معماری خاص منطقه ۳/ ۴۱ درصد اطلاعات خود را بسیار کم دانستهاند. درباره میزان آگهی گردشگران از ویژگیهای لباس و پوشش مردم محلی نیز ۳/ ۲۲ درصد، پاسخگویان بر گزینه متوسط تاکید کردهاند. و در نهایت در زمینه آگاهی گردشگران از صنایع دستی، غذاها و شیرینیهای محلی ۷/ ۴۷ درصد میزان اطلاعات خود را کم ارزیابی کردهاند.
پژوهشگران در این تحقیق پیشنهاد کردهاند که در راستای گسترش، رونق و پویایی گردشگری قومی در شهر کرمانشاه عدم موازیکاری در برنامههای مربوط به توسعه انواع گردشگری؛ آموزش مردم بومی از طریق رسانههای محلی برای توسعه گردشگری قومی؛ معرفی جاذبههای قومی کرد زبانها ضمن برگزاری سمینارها و جشنوارههای استانی، منطقهای و ملی؛ فرهنگسازی درخصوص مزایای توسعه گردشگری قومی به مردم محلی؛ ایجاد زمینههای اشتغالزایی و افزایش درآمد از طریق بسترسازی جذب گردشگر به ویژه گردشگران علاقهمند به جاذبههای فرهنگی و قومی مناطق مختلف؛ معرفی جاذبههای قومی و فرهنگی چون زبان کردی، لباس و پوشش محلی زنان و مردان کرد، رقص و آوازهای محلی، موسیقی، آداب و رسوم، تنوع غذا و شیرینیهای محلی، صنایعدستی و غیره از طریق رسانههای محلی، منطقهای و ملی، ایجاد تفاهمنامههای بین منطقهای و حتی بینالمللی برای بازاریابی و معرفی جاذبههای فرهنگی، قومی و تبلیغات گسترده در رسانههای پربازدید از جمله شبکههای ماهوارهای، شبکههای مجازی و اینترنت مورد توجه قرار گیرد. این پژوهش و پیشنهادهای آن میتواند الگویی برای توسعه گردشگری اجتماعمحور در دیگر استانهای کشور نیز باشد؛ چراکه تنوع قومی در ایران از جمله مهمترین پتانسیلهای جذب گردشگر به شمار میرود.
ارسال نظر