چرایی سفرهای خروجی ایرانی‌ها
حرمت‌الله رفیعی افزود: «اگر بنا است سفر خارجی محدود شود، باید امکانات در خور و در شان مردم در داخل کشور افزایش یابد. در همین تعطیلات عید فطر مردم برای رسیدن به شمال چند ساعت در ترافیک معطل ماندند؟ چرا در هر تعطیلی این اتفاق باید رخ دهد؟» وی خاطرنشان کرد: «وقتی دولت پیشنهاد افزایش تصاعدی سه تا ۶ برابری عوارض خروج از کشور را مطرح کرد، بحث سر همین بود که چقدر از آن پول قرار است نصیب گردشگری شود. زمانی که یک هتل استاندارد ساخته نمی‌شود، جاده‌ها ناامن است و وسایل نقلیه کافی و استاندارد در اختیار مردم نیست، چطور می‌توان از مردم انتظار داشت سفر داخلی را ترجیح دهند.» این فعال گردشگری ادامه داد: «اگر قرار است گردشگری داخلی جریان داشته باشد باید بتوان از آن طریق، درآمدی هم حاصل کرد؛ درحالی‌که سفرهای داخلی بیشتر از آنکه توزیع درآمد و ثروت برای جامعه محلی و کشور داشته باشد، مخل امنیت جامعه و طبیعت شده است.»
رفیعی سپس با اشاره به شیوه سنتی و رایج سفر در ایران، یادآور شد: «خانواده ایرانی معمولا یک چادر مسافرتی همراه دارد، از کمترین امکانات رفاهی و گردشگری استفاده می‌کند، حاضر است راه طولانی را تا قشم و کیش با وسیله نقلیه شخصی خود برود و شب را در چادر سپری کند؛ این نامش گردشگری نیست و با این روش که نمی‌توان چرخه اقتصادی کشور را به حرکت درآورد. گردشگر باید از امکانات موجود استفاده کند و به ازای پولی هم که می‌دهد آسایش و رفاه داشته باشد.»
رئیس هیات‌مدیره انجمن صنفی دفاتر خدمات مسافرتی ایران با یادآوری جلساتی که شورای‌عالی میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری برای ارزان‌سازی خدمات سفر داشت و هرگز به نتیجه نرسید، گفت: «از صنعت گردشگری این همه مالیات و عوارض می‌گیرند که باعث گرانی آن می‌شود. هتل یک سرمایه گران‌بها برای کشور است که هم درآمدزایی و هم اشتغال‌آفرینی دارد. از هتلدار به هر نام و عنوانی مالیات می‌گیرند بعد از آن توقع دارند خدماتش را ارزان بفروشد. در پرواز هم، چنین وضعیتی داریم؛ چرا باید قیمت بلیت هواپیما با چند نوع عوارض حساب شود.»
ارسال نظر