این پژوهش، مدیریت تقاضا را بخش مهمی از مدیریت زنجیره تامین دانسته که فرآیندهای درون زنجیره را به یکدیگر متصل می‌کند. این مساله، دربرگیرنده پیش‌بینی تقاضا، بازاریابی و برنامه‌ریزی فروش مبتنی بر برآورد تقاضا و ظرفیت تولید و خدمت است. وجود مدیریت تقاضا در پیاده‌سازی موفق مدیریت زنجیره تامین گردشگری، امری حیاتی است. از دیدگاه راهبردی نیز تصمیم‌گیری پیرامون سرمایه‌گذاری گردشگری، مخصوصا سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌های مقصد همچون فرودگاه‌ها، بزرگراه‌ها، راه‌آهن‌ها، هتل‌ها و... به پیش‌بینی تقاضا بستگی دارد، زیرا تعهد مالی بلندمدتی را می‌طلبد و در صورت عدم توفیق پروژه‌های سرمایه‌گذاری در انجام ظرفیت‌های طراحی‌شده، هزینه‌های نابرگشتنی زیادی را می‌تواند به بار آورد. به علاوه، سیاست‌های اقتصاد کلان دولت، به میزان قابل توجهی به اهمیت نسبی بخش‌های خصوصی یک مقصد وابسته است.

همچنین از دیدگاه عملیاتی، فعالیت‌های اعضای زنجیره تامین همچون خطوط هوایی، توراپراتورها، هتل‌ها، خطوط کشتی‌های تفریحی و ارائه‌دهندگان تسهیلات فراغتی مستقیما از تقاضای گردشگری ناشی می‌شوند. موفقیت بسیاری از کسب و کارها، به میزان زیادی یا کاملا به وضعیت تقاضای گردشگری بستگی دارد و شکست بازار اغلب به‌دلیل شکست بنگاه‌ها در رویارویی با تقاضای بازار است. پژوهشگران تاکید می‌کنند که به‌دلیل نقش کلیدی تقاضا به عنوان عامل تعیین‌کننده سودآوری کسب و کارها، برآورد تقاضای آینده، عنصر بسیار مهمی در برنامه‌ریزی فعالیت‌های تمام اعضای زنجیره تامین گردشگری است.

در همین حال و براساس پژوهش مذکور، عبارت «زنجیره تأمین» به روابط دو طرفه موجود میان تمام سازمان‌هایی که با سایر نهادها رابطه دارند، اشاره دارد. این نهادها عبارت است از: عرضه‌کنندگان، توزیع‌کنندگان، رقبا، شرکا، دولت‌ها و سایر بنگاه‌هایی که به‌منظور انجام عملیات خود و برآورد نیازهای مشتری، فعالیت‌های مکملی را انجام می‌دهند. به همین دلیل، مدیریت موثر روابط دو طرفه یک زنجیره تامین گردشگری، از مسائل مهم مدیریت زنجیره تامین گردشگری است.

روابط یک زنجیره تامین به دو دسته طبقه‌بندی می‌شوند. روابط عمودی در میان اعضای ناهمگنی که در قابلیت‌ها همپوشانی ندارند، یافت می‌شود. رابطه یک آژانس مسافرتی با عرضه‌کنندگان خود، مصداق یک رابطه عمودی است. در مقابل، روابط افقی در میان اعضای همگنی که در یک رده از زنجیره تامین قرار دارند، وجود دارد. رابطه بین دو هتلی که خدمات اقامتی مشابه را ارائه می‌کنند، نمود این رابطه است. بررسی ادبیات موجود در ارتباط با این موضوع نشان می‌دهد گرایش به سمت تمرکز بر تعاملات رقابتی بین بنگاه‌های گردشگری وجود دارد.

گزارش کمیسیون گردشگری اتاق بازرگانی ایران همچنین سومین مساله در مدیریت زنجیره تامین را، مدیریت تامین می‌داند؛ مساله‌ای که بر رابطه بین خریدار – عرضه‌کننده در یک زنجیره تامین تاکید می‌کند. به‌دلیل برخورداری عرضه‌کنندگان از یک اثر عمیق بر هزینه‌ها و کیفیت خرید بنگاه‌ها در زنجیره‌های تأمین، مدیریت تامین محبوبیت زیادی را در بین محققان مدیریت زنجیره تامین داراست. مطالعات گردشگری موجود در ارتباط با مدیریت تأمین، در سه دسته بررسی روابط بین عرضه‌کنندگان و آژانس‌های مسافرتی و تور اپراتورها؛ بررسی روابط میان آژانس‌های مسافرتی عمده فروش و خرده فروش؛ و شناسایی مشکلات انتخاب عرضه کننده قرار می‌گیرند.

از سوی دیگر و از منظر مدیریت موجودی، زنجیره‌های تامین را می‌توان به دو طبقه رانشی و کششی تقسیم کرد. تولید یک محصول در زنجیره‌های تامین رانشی، بر مبنای پیش‌بینی تقاضای خریدهای مشتری استوار است. تقاضای برای محصولات از طریق کاربران نهایی می‌تواند به واسطه موجودی برآورده شود. در مقابل، در زنجیره‌های تامین کششی، مونتاژ نهایی عناصر محصول از طریق سفارش‌های خرید مشتری صورت می‌گیرد. موجودی‌ها در زنجیره‌های تامین کششی به حداقل می‌رسند و ظرفیت‌های منعطف به‌منظور رویارویی با تغییرات تقاضا مورد نیاز است. بنابراین، موجودی دارای یک نقش کلیدی در یک زنجیره تامین گردشگری است.

هماهنگی در زنجیره تامین گردشگری نیز یکی دیگر از مسائل مدیریت در این زنجیره است. گردشگری یک صنعت هماهنگ محور است که محصولات مختلف خدماتی با یکدیگر برای تشکیل محصول نهایی گردشگری هماهنگ می‌شوند. این گزارش تصریح می‌کند که در زنجیره تامین گردشگری، هماهنگی اغلب بین ارائه‌دهندگان خدمات همچون هتل‌ها و خطوط هوایی و تور اپراتورها و آژانس‌های مسافرتی موجود در یک ردیف یا بین رده‌های مختلف صورت می‌گیرد.

طبق گزارش اتاق ایران، یکی دیگر از ویژگی‌های برجسته محصولات گردشگری این است که معمولا آنها را نمی‌توان قبل از خرید مورد بررسی قرار داد. بنابراین معنی آن این است که تصمیم خرید آنها بستگی به تعبیر و تفسیر از این محصولات دارد. علاوه‌بر این با تغییراتی که در عملیات بازار به وجود آمده است تکنولوژی اطلاعات می‌تواند هماهنگی را در فعالیت‌های منطقه‌ای ملی و جهانی افزایش دهد. تور اپراتورها از طریق اطلاعات می‌توانند به ثبت تقاضای اتاق‌ها، کنترل قیمت‌ها و... بپردازند. همان‌گونه که اطلاعات شریان حیاتی صنعت گردشگری به حساب می‌آید، استفاده موثر از فناوری نیز یک امر اساسی برای این صنعت است. بنابراین یک سیستم کلی فناوری اطلاعات به سرعت در حال منتشر شدن در تمامی بخش های صنعت گردشگری است و هیچ‌یک از اعضای زنجیره گردشگری نمی‌تواند از اثرات آن مصون بماند.

اخبار مرتبط