در همین حال، سیاست گردشگری را می‌توان مجموعه‌ای از مقررات، قوانین، خطوط راهنما، دستورالعمل و اهداف و راهبردهای توسعه‌ای یا تبلیغاتی تعریف کرد که چارچوبی را ارائه می‌کند تا تصمیمات جمعی و فردی موثر بر توسعه بلندمدت گردشگری و فعالیت‌های داخلی یک مقصد در آن اتخاذ می‌شود. یک مقصد گردشگری، میزبان گردشگرانی است که منافع اقتصادی و اجتماعی ازجمله اشتغال‌زایی و درآمدزایی را برای همه ذی‌نفعان گردشگری به ارمغان می‌آورد. این اشتغال و درآمد به ذی‌نفعان اجازه می‌دهد در مقصد سکونت داشته و از کیفیت منطقه بهره‌مند شوند. سیاست گردشگری به دنبال این است که اطمینان دهد گردشگران به‌گونه‌ای میزبانی می‌شوند که حداکثر منافع به ذی‌نفعان گردشگری و اثرات منفی آن و هزینه‌های تحمیلی به حداقل برسد و موفقیت مقصد گردشگری حاصل شود. در حقیقت سیاست گردشگری در جست‌وجوی ارائه چارچوبی است که براساس آن یک مقصد گردشگری، تجربه‌های با کیفیت بالا برای گردشگران ارائه کند و در عین حال که منافعی برای ذی‌نفعان گردشگری دارد، اطمینان حاصل شود که هیچ‌گونه سازش کاری از نظر یکپارچگی زیست‌محیطی اجتماعی و فرهنگی مقصد انجام نمی‌شود.

چرا سیاست گردشگری مهم است؟

سیاست گردشگری اغلب از نظر اهمیت آن در اطمینان از موفقیت مقصد گردشگری نادیده گرفته می‌شود. شاید مهم‌ترین نقش آن این است که یک مقصد می‌خواهد به‌طور روشن در بلندمدت به کجا برسد و به دنبال چیست؟ سیاست گردشگری به‌طور موازی در تکاپوی ایجاد فضایی است که همکاری بین همه ذی‌نفعان گردشگری تقویت و تسهیل شود و به‌طور خاص ۶ نقش را ایفا می‌کند:

۱- قاعده بازی را تعریف می‌کند؛ یعنی شروطی که فعالان گردشگری باید طبق آن‌ها فعالیت کنند.

۲- فعالیت‌ها و رفتارهای مقبول برای گردشگران را تعریف می‌کند.

۳- راهنمای مشترکی برای همه ذی‌نفعان گردشگری در یک مقصد ارائه می‌کند.

۴- اجماعی در زمینه راهبردها و اهداف برای یک مقصد به‌وجود می‌آورد.

۵- در کل، چارچوبی برای بحث بخش‌های دولتی یا خصوصی در زمینه نقش و سهم آنان در اقتصاد و جامعه ارائه می‌کند.

۶- امکان مواجهه موثر با دیگر بخش‌های اقتصادی را فراهم می‌آورد.

در پرتو این موضوعات به‌خاطر داشته باشیم سیاست گردشگری بر همه فعالیت‌های روزمره این بخش از قبیل بازاریابی، مدیریت رویدادها، مدیریت جاذبه‌ها و برنامه‌های جذب گردشگران و میزان موفقیت در آن حوزه‌ها موثر است. بنابراین سیاست گردشگری فقط یک مفهوم نظری نیست، بلکه در فعالیت‌های روزانه گردشگری تاثیرگذار است.

زمینه‌های مخاطب سیاست گردشگری

به‌طور کلی یک سیاست رسمی گردشگری برای یک مقصد زمینه‌هایی را در سطح ملی مخاطب قرار می‌دهد؛ از جمله:

- نقش‌های گردشگری در توسعه اقتصادی اجتماعی یک مقصد

- نوع مقصدی که این نقش‌ها را به‌طور موثر ایفا می‌کند

- مالیات – انواع و سطوح آنها؛ تامین مالی بخش گردشگری – منابع و شرایط

- ماهیت و مسیر توسعه محصول و حفظ آن

- دسترسی حمل‌ونقل و زیرساخت

- مقررات شرکت‌های هواپیمایی و خدمات مسافرتی

- مقررات و محدودیت‌های زیست‌محیطی

- تصویر صنعت و اعتبار آن

- روابط جامعه

- منابع انسانی و تامین نیروی کار

- قوانین کار و اتحادیه‌ها

- فناوری

- بازاریابی

- قوانین سفر خارجی

اما در جهان مشخص کردن دقیق جغرافیایی که سیاست گردشگری در آن به‌کار می‌رود، بسیار مهم است. در اصطلاح تخصصی از آن به عبارت «مقصد گردشگری» نام برده می‌شود. یک مقصد گردشگری در ساده‌ترین تعریف عبارت است از یک منطقه جغرافیایی خاص که گردشگر در داخل آن از تجربیات مختلف سفر بهره‌مند می‌شود. در همین حال مقصدهای گردشگری با توجه به قلمروهای مختلف تعریف می‌شود؛ یک کشور یا یک ملت؛ یک منطقه بزرگ شامل کشورهای مختلف (مانند اروپا) یا دیگر گروه‌هایی که مرزهای مشترک دارند؛ یک استان یا ایالت از یک کشور؛ یک منطقه محلی در یک کشور مانند غرب کانادا یا شمال‌غربی یا جنوب‌شرقی ایالات‌متحده آمریکا؛ یک شهرستان یا شهر؛ یک منطقه محلی منحصربه‌فرد مانند یک پارک ملی، یک محوطه تاریخی یا یک یادمان که به‌تنهایی از اهمیت کافی برای جذب گردشگران برخوردار است، انواعی از مقاصد گردشگری هستند.