نام من جیووانی ریوادنریا است و این داستان من است. من نماینده و مسوول هماهنگی فعالیت‌های گردشگری در مرکز حیات‌وحش «ناپو» هستم. فعالیت گروه ما در دهه هفتاد میلادی آغاز شد. پیش از آن مردم به‌طور پراکنده در این منطقه زندگی می‌کردند؛ اما تصمیم گرفتیم تا یک اجتماع منسجم را تشکیل دهیم. همه برای مشارکت داوطلب شدند؛ حتی پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌ها هم اعلام کردند تمام توانشان را برای تشکیل این اجتماع به کار خواهند گرفت. این روحیه همکاری تا امروز ادامه داشته است. اکنون تمام جوانان در این مرکز مشغول به کارند، کودکان همین‌جا غذا می‌خورند، هیچ‌کس پولی پرداخت نمی‌کند و همه در حد توانشان همکاری می‌کنند. کیفیت زندگی هم به‌طور چشمگیری افزایش یافته است.

مرکز حیات‌وحش ناپو به‌طور کامل توسط مردم محلی اداره می‌شود. ما امکاناتی نظیر محل اقامت، غذا و راهنمایان محلی را در اختیار گردشگران قرار می‌دهیم. ما در این مرکز از قوانین ساده‌ای تبعیت می‌کنیم؛ مهم‌ترین اصل برای ما حفظ میراث فرهنگی خودمان است. مسلما در برخورد با گردشگران غربی، از آنها چیزهای زیادی می‌آموزیم و سعی می‌کنیم پیشرفت‌های فنی و آموزشی آنها را به کار ببندیم؛ اما محور اصلی تمرکز ما حفظ میراث زبانی، غذایی، جغرافیایی و فرهنگی این ناحیه است. فکر می‌کنم کارآیی این شیوه محدود به حوزه گردشگری نیست و در هر زمینه‌ای اگر سازمان‌دهی مناسبی صورت بگیرد، مردم برای مشارکت در پروژه‌های پایدار داوطلب خواهند شد. می‌توانید برای کشت محصولات زراعی، حفاظت از یک گونه پرنده یا افزایش جمعیت ماهی‌های یک آبگیر با هم متحد شوید. اگر آبشار زیبا یا جنگل سرسبزی در منطقه شما هست، می‌توانید برای حفظ گونه‌های جانوری آنجا همکاری کنید. بله، شما می‌توانید مشارکت اجتماعی را تقویت کنید. همه می‌توانند در گردشگری اجتماعی سهیم شوند.  ما تصمیم گرفتیم ورود گردشگران به مناطق نفت‌خیز را محدود کنیم تا گسترش گردشگری اجتماعی، منجر به تخریب جنگل‌های بارانی منطقه نشود. مرکز حیات‌وحش ناپو در پارک ملی یاسونی واقع شده  و یکی از جاذبه‌های گردشگری کشور متنوع و زیبای اکوادور است.

درباره اکوادور

جنگل‌های بارانی اکوادور یکی از مهم‌ترین دارایی‌های این کشور به‌شمار می‌آید. این جنگل‌ها گردشگران را از سراسر گیتی به اکوادور جلب می‌کنند و تحسین و احترام آنان را برمی‌انگیزد. علاوه بر این، جنگل‌های بارانی منبع درآمدی برای مردم محلی هم محسوب می‌شوند. با این وجود، افزایش توجه جهانی به این منطقه، خطر نابودی جنگل‌ها را نیز در پی داشته است. هجوم گردشگرانی که مشتاق بازدید از جنگل‌های بارانی هستند، ممکن است حیات این جلوه شگفت‌انگیز طبیعت را تهدید کند.قبایل کوچ‌نشین «کیچوا» از دیرباز در نزدیکی جنگل‌های بارانی اقامت داشته‌اند و طی نسل‌ها، پیوند عمیقی با این جنگل‌ها برقرار کرده‌اند. با مشارکت این قبایل و ورودشان به حوزه گردشگری، شم زیست‌محیطی این مردم محلی، در خدمت حفاظت از جنگل‌های بارانی و توسعه جوامع بومی درآمده است.