«دنیای‌اقتصاد» از جاذبه‌‌‌های توریستی روستای کویری در استان همجوار تهران گزارش می‌دهد
تعطیلات در «بیابانک»
روستای بیابانک در شهرستان سرخه، استان سمنان، روستایی کویری با پتانسیل بسیار بالا برای جذب گردشگر است که در صورت نادیده گرفته شدن و ادامه تهدیدهای پیش‌رو، می‌تواند آینده گردشگری و در مجموع آینده زندگی در این روستا را در معرض خطری جدی قرار دهد. بیابانک از دو منظر حائز اهمیت است که باید به آن پرداخت. نخست از بعد فرصت‌هاست و دیگر تهدیدها و آسیب‌شناسی که در صورت بی‌توجهی به آن این روستای پرپتانسیل در گردشگری و توسعه راه به جایی نخواهد برد.
این روستای تاریخی را می‌توان از دو جهت توصیف کرد. در نگاه اول باید در وصف بیابانک چنین گفت: روستایی چندهزار‌ساله و تاریخی، با بناهای قدیمی متشکل از آب‌انبارها، یخچال‌‌‌ها و همچنین بادگیری قدیمی و دالانی زیرزمینی به قدمت چهارهزار سال تا شهر لاسجرد این روستا را منحصر کرده است. همچنین سبک کاهگلی و گنبدی‌شکل روستاها و جاده‌‌‌های سنگفرش‌شده، آن را تبدیل به یک روستای جذاب برای گردشگران کرده است. بیابانک به «روستای قنات‌‌‌ها» هم شهرت دارد، به گفته مردم محلی حدود ۱۳ قنات در این روستا وجود دارد که زمانی کشاورزی روستا به واسطه این نعمت آبی رونق بالایی داشت. این روستا به واسطه ماهیت کویری خود، متشکل از صخره‌‌‌ها، دره‌‌‌های نمک، کویر و آسمانی پرستاره در شب هر بیننده‌‌‌ای را مسحور خود می‌کند.
بیابانک به واسطه نزدیکی به تهران که حسب بر قضا ایستگاه قطاری با نام بیابانک دارد، یک مقصد سفر کوتاه دو‌روزه و حتی چند‌روزه به دل کویر و تجربه زندگی در روستایی کویری در محیطی بکر را فراهم خواهد کرد؛ کافی است به سمت سمنان به راه افتاد، در فاصله ۲۲کیلومتری سمنان به سمت سرخه حرکت کرد و پس از رسیدن به سرخه با طی کردن ۶ کیلومتر به این روستای تاریخی رسید. البته در طول سفر می‌توان از مناطق بکر و منحصر‌به‌فرد دیگری همچون معدن و دریاچه نمک گرمسار نیز دیدن کرد. این معدن در ۲۰کیلومتری گرمسار قرار دارد که با رفتن به یک مسیر فرعی و نیمه آسفالت و طی کردن مسیر چند کیلومتری به این معدن و دریاچه نمک بی‌‌‌نظیر می‌توان رسید.
معدنی که قندیل‌‌‌های سفید‌رنگ از دیواره‌‌‌های آن آویزان است و آبگیری سبز‌رنگ تقریبا تمام غار را دربرگرفته است. غاری با صخره‌‌‌هایی بلند که طعم نمک هنگام استشمام هوا کاملا حس می‌شود. همچنین دریاچه‌‌‌ای سبز‌رنگ نیز بالاتر از غار نمک واقع شده که کوه‌‌‌های صخره‌‌‌ای‌شکل دورتادور آن را احاطه کرده است. تماشای این حجم از زیبایی تنها با پرداخت ۲۰هزار تومان ورودی امکان‌‌‌پذیر می‌شود، البته برای پیدا کردن مسیر بهتر است از راهنمای محلی کمک گرفت، چرا که در صورت رفتن به بیراهه سر از ناکجا آباد در خواهید آورد.پس از تماشای غار و دریاچه نمک دیگر زمان رفتن به بیابانک است.
بیابانک در نگاه اول روستایی با خانه‌‌‌های خشتی و گنبدی‌شکل است که بادگیر و یخچال آن زیبایی خاصی به آن بخشیده است. اما در کنار آن هستند جوانانی که به واسطه راه‌‌‌اندازی کسب و کار با خانواده به روستا بازگشتند و با ساخت اقامتگاه بوم‌گردی روی بناهای تاریخی ویرانه، زندگی را به روستا بازگرداندند و گردشگران بسیاری را به بیابانک کشاندند.بیابانک علاوه بر محیط روستایی و رود شوراب و قلعه‌های تاریخی و کوچه پس‌کوچه‌‌‌های تنگ و بسیار زیبای خود، جاذبه کویر را هم به خود اختصاص داده است و به واسطه قرار گرفتن دروازه شمالی کویر ریگ جنی، توانسته به یکی از جاذبه‌‌‌های کویرنوردی فصول سرد تبدیل شود.
کویری با رمل‌‌‌های خاکی‌رنگ که آسمان آبی‌رنگ بی‌‌‌نظیری را به تصویر می‌‌‌کشد که کلام قادر به توصیف آن حجم از زیبایی نیست. تماشای غروب کویر بیابانک هم به اندازه تماشای آسمان پرستاره شب زیباست که تمام این تصاویر را در یک نیم‌روز تا ابتدای شب می‌توان تجربه کرد. البته بدون راهنمای محلی رفتن به این کویر پررمز و راز با ریسک بالایی همراه است که می‌تواند با چالشی جدی همراه شود. با بازگشت به بیابانک و نشستن در کنار آتش و بر روی نیمکتی چوبی در اقامتگاه، می‌توان سر را رو به آسمان گرفت و ساعت‌ها به تماشای آسمانی بی‌‌‌نظیر نشست. آسمانی که گویی در چند قدمی شما قرار دارد و در سکوت کامل به تماشای زیبایی غیرقابل وصف نشست.
اما بیابانک در کنار این حجم از پتانسیل و جاذبه‌‌‌های گردشگری، با روی دیگری هم همراه است که می‌تواند گردشگری و آینده روستا را در معرض تهدیدی جدی قرار دهد. اگرچه بناهای خشتی و بادگیر و یخچال چشم‌‌‌نواز است اما بیشتر از آن خانه‌‌‌های مخروبه به چشم می‌خورند و اکنون بخش بزرگی از بناها تخریب شده و به جز چند خانه پابرجای‌مانده، باقی بناها و خانه‌‌‌ها فرو ریخته‌‌‌اند؛ و تنها افراد مسن در روستا باقی مانده‌‌‌اند که اکثر جوانان مهاجرت را به ماندن در روستایی که تا چند سال پیش به یک ویرانه تبدیل شده بود ترجیح داده‌‌‌اند. اما چند سالی است که بیابانک دوباره مورد توجه قرار گرفته که منجر به بازگشت برخی از مهاجران بومی به روستا شده است تا این‌بار به شکلی دیگر روستا و تاریخ آن را زنده نگاه دارند. به شیوه‌‌‌ای که حالا جهان آن را در اولویت اقتصادی روستاها و مهاجرت معکوس قرار داده است؛ «گردشگری».
یکی از مهم‌ترین تهدیدهایی که این روستا و جوامع محلی با آن مواجه هستند، خشک شدن تمام قنات‌‌‌هاست که گردشگری این روستا را در معرض خطری جدی قرار داده است. اگرچه گردشگری در حال تبدیل شدن به قطب اقتصادی روستاست اما پیش از آن کشاورزی مهم‌ترین و اصلی‌‌‌ترین عامل شکل‌‌‌گیری زندگی روستایی است. کشاورزی در چند سال اخیر با کاهش چشمگیری همراه بوده است که در صورت ادامه این وضعیت و خشک شدن تمامی منابع آبی روستا، نه‌تنها جوانان، بلکه تمامی اهالی روستا مهاجرت خواهند کرد. از دیگر تهدیدهایی که در مسیر گردشگری روستا قرار دارد، دسترسی سخت آن از طریق وسایل حمل‌ونقل عمومی است.
اگرچه ایستگاه قطار بیابانک قبل از ایستگاه سمنان قرار دارد، اما به‌‌‌دلیل استقبال بسیار کم از این ایستگاه عمدتا قطارها توقفی در این ایستگاه ندارند مگر مسافرانی که بخواهند در این ایستگاه پیاده شوند. اما مشکل اصلی استقبال پایین مسافران و حتی محلی‌ها از استفاده از قطار، دسترسی بسیار سخت برای رسیدن به روستاست. ایستگاه قطار در فاصله دو کیلومتری روستا قرار دارد و از آنجا وسیله نقلیه برای رسیدن به روستا وجود ندارد مگر اینکه افراد محلی گذری از آنجا عبور کنند و بخواهند مسافری را به روستا برسانند. از همین‌رو افراد ترجیح می‌دهند با خودروهای شخصی یا با تور به بیابانک سفر کنند.
از دیگر ایراداتی که بر این روستا وارد است اینکه با وجود اینکه دالان‌‌‌های زیرزمینی روستا در میراث ملی ثبت شده‌اند، تمام ورودی‌‌‌های آن بسته شده و امکان بازدید وجود ندارد و متولی گردشگری در جهت ترمیم و ساخت این جاذبه مهم گردشگری روستا اقدامی نکرده و زیرسازی‌‌‌های لازم را ایجاد نکرده است. این عدم‌توجه متولی گردشگری به میراث تاریخی روستا، می‌تواند انگیزه ادامه فعالیت جوامع محلی در حوزه گردشگری را کم کند یا از بین ببرد. زیرا مدام با تهدیدهایی چون فرو‌ریختن بناهای تاریخی، کمبود آب، پلمب شدن و نبود سرمایه‌گذاری لازم در جهت توسعه روستا مواجه‌‌‌اند.
