بوم‌گردی زیرتیغ تورم

حمید عراقی مدیر یک اقامتگاه بوم‌‌گردی در اردکان درباره تاثیر تورم بر بازار گردشگری به «دنیای اقتصاد» می‌گوید: بر اثر تورم ما برای اینکه بتوانیم با سایرین رقابت کرده و از طرفی کیفیت خدماتمان را هم کاهش ندهیم تصمیم گرفتیم هزینه‌های اقامت و صبحانه را جدا در نظر بگیریم. او می‌‌افزاید: اگر پیش از این افزایش‌‌ها اقامت و صبحانه یک مبلغ مشخص داشت، ما این دو گزینه را در منوی جداگانه قرار دادیم تا مشتریان ما خودشان درباره هزینه‌های صبحانه تصمیم بگیرند. در چنین حالتی با توجه به اینکه ما چهار مدل صبحانه بومی در منو می‌‌‌‌گذاریم اغلب مشتریان ترجیح می‌دهند صبحانه را هم بگیرند. اما چنانچه ما این دو گزینه را کنار هم می‌‌گذاشتیم مشتریان ما با یک افزایش قیمت ۳۰ درصدی مواجه می‌شدند که ممکن بود برایشان خوشایند نباشد. این فعال حوزه گردشگری توضیح می‌دهد: هزینه اقامت و صبحانه در اقامتگاه ما ۱۸۰ هزار تومان بود که با افزایش قیمت‌‌ها ما باید آن را به ۲۵۰ هزار تومان در روز به ازای هر نفر افزایش می‌‌دادیم. با این حال ما با چنین تفکیکی، هزینه اقامت را به مسافران خود در حال حاضر ۱۸۰ هزار تومان اعلام می‌کنیم و آنها در صورت تمایل و سفارش صبحانه هزینه جدا برای آن می‌‌پردازند که گاه جمع هر دو به ۲۷۰ هزار تومان هم می‌‌رسد و در عین حال به لحاظ روانی هم نارضایتی کمتری ایجاد می‌کند.

لیلا بردبار صاحب اقامتگاهی در حوالی رشت نیز در این باره به «دنیای اقتصاد» می‌گوید: افزایش قیمت‌‌ها برای ما مشکل جدی ایجاد کرده است. با هر تغییر قیمتی ما ناچاریم لیست جدید تهیه کنیم و همین موضوع مشتریان ما را گله‌‌مند می‌کند. آنها گرچه در مواجهه با خرید از فروشگاه گاهی هفتگی تغییر قیمت را مشاهده می‌کنند اما پذیرش اینکه اقامتگاه هم هفتگی تغییر قیمت داشته باشد برایشان سخت است. از طرف دیگر ما هم نمی‌توانیم کیفیت خدمات‌‌ را کاهش دهیم زیرا این موضوع علاوه بر اینکه به اعتبار اقامتگاه صدمه می‌‌زند به نارضایتی مسافر هم منجر می‌شود. او با اشاره به اینکه بر اساس نرخ‌‌نامه اعلام شده از سوی اداره میراث فرهنگی و گردشگری باید هزینه دریافتی بابت اقامت و صبحانه هر فرد ۱۴۵ هزار تومان باشد می‌‌افزاید: این نرخ‌‌نامه در حالی است که ما شاهدیم قیمت پنیر به ۱۸۰ هزار تومان رسیده، شکر و سایر مواد مربا گران شده، شیر و... نیز افزایش قیمت قابل توجهی داشته است. در این حالت چاره‌‌ای برای ما نمی‌‌ماند جز اینکه صبحانه را از لیست خدمات حذف کنیم تا بتوانیم در بازار باقی بمانیم.

این فعال حوزه گردشگری معتقد است باید به بوم‌‌گردی‌‌ها یارانه‌‌ای تعلق بگیرد. بردبار می‌گوید: در زمینه مواد غذایی اصلی نظیر شکر، قند، روغن، برنج، رب گوجه فرنگی و... باید تسهیلاتی برای اقامتگاه‌ها در نظر گرفته شود تا بتوانند هزینه‌هایشان را کاهش دهند زیرا برای ما به هیچ عنوان امکان ندارد غذاهایمان را با قیمت قبل سرو کنیم. از طرف دیگر متاسفانه گردشگران در حالی که یک وعده غذایی را در رستوران با قیمت بالایی سفارش می‌دهند انتظار دارند همان غذا را در اقامتگاه با هزینه بسیار پایین‌‌تر و حتی با نرخ سال گذشته دریافت کنند که برای اقامتگاه‌‌داران به صرفه نیست. حسین کیقبادی صاحب اقامتگاهی در حوالی پارک ملی توران نیز به «دنیای اقتصاد» می‌گوید: هزینه خدمات ما نسبت به سال گذشته ۲۵ درصد افزایش داشته است. به این ترتیب غذایی که ما پیش‌تر با قیمت ۸۰ هزار تومان عرضه می‌کردیم به ۱۰۰ هزار تومان رسیده است. این افزایش گرچه چندان زیاد نیست اما باعث شده است برخی مسافران در سبک سفرشان تغییراتی دهند‌‌، به عنوان مثال گروه‌هایی از گردشگران ترجیح می‌دهند به جای سفارش غذا در اقامتگاه، از صاحبان این مجموعه‌ها بخواهند آشپزخانه‌‌شان را در اختیار آنها بگذارند تا بتوانند خودشان آشپزی کنند. با چنین رویه‌‌ای است که سود اقامتگاه‌ها به اقامت محدود می‌شود.

او با مقایسه غذای سرو شده در اقامتگاه و رستوران عنوان می‌کند: زمانی که شما در رستوان غذایی سفارش می‌دهید برای هر مورد سفارش غیر از غذا اعم از ماست، نوشابه، ‌‌زیتون و... هزینه جدا می‌‌پردازید، این در حالی است که در اقامتگاه این پکیج در کنار هم قرار داده و یک هزینه دریافت می‌شود با این حال گردشگران این موضوع را در نظر نمی‌گیرند و از افزایش قیمت غذا ابراز گله‌‌مندی می‌کنند. خدیجه غنچه فعال در یکی از اقامتگاه‌های گردشگری حاشیه پناهگاه حیات‌‌وحش خوش‌‌ییلاق نیز به «دنیای اقتصاد» می‌گوید: با افزایش قیمت مواد غذایی ما نیز ناچار شدیم هزینه‌های غذا و حتی اقامت‌‌مان را افزایش دهیم که همین موضوع به کنسل شدن برخی تورهای رزرو شده منجر شد. او می‌‌افزاید: اگر صاحب یا متولی یک اقامتگاه نخواهد از کیفیت خدمات خود کم کند ناچار به بالا بردن قیمت است که در نهایت گردشگر ناراضی می‌شود و اگر کیفیت را هم پایین بیاورد باز هم نارضایتی را به دنبال داریم که در حالت دوم مشتریان خود را برای همیشه از دست داده‌‌ایم.

نگاهی به گفته‌‌ فعالان حوزه اقامتگاه‌های بوم‌گردی نشان می‌دهد افزایش قیمت مواد غذایی تاثیری مستقیم بر انتخاب گردشگران داشته و آنها ترجیح می‌دهند یا اقامتگاه‌های ارزان‌‌تر را انتخاب کنند یا برخی خدماتی را که پیش‌تر از یک اقامتگاه دریافت می‌کردند حذف کنند. با چنین انتخاب‌‌هایی که در راستای کاهش هزینه سفر گرفته می‌شود می‌توان چنین نتیجه‌‌‌‌گیری کرد که کیفیت سفر برای گروهی از گردشگران ایرانی کاهش یافته و آنها گرچه سفر می‌کنند اما این سفرها با تجربه‌های گذشته آنها تفاوت دارد و در سطح پایین‌‌تری برگزار می‌شود