بوم‌‌‌شناسی کشاورزی تنها راه پیش‌‌‌رو است
بوم‌‌‌شناسی کشاورزی عبارت است از علم کاربرد اصول و مفاهیم بوم‌‌‌شناسی و ایجاد و مدیریت سیستم‌های پایدار کشاورزی و نخستین بار در دهه ۱۹۳۰ میلادی در ادبیات علمی ظاهر شد تا به مطالعه علمی و بررسی برهم‌‌کنش‌‌‌های زیستی میان محصولات کشاورزی و زیست‌بوم بپردازد. سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد (فائو) می‌‌‌گوید که آگرواکولوژی به دنبال بهینه‌سازی تعاملات بین گیاهان، حیوانات، انسان‌‌‌ها و محیط‌زیست است و در عین حال جنبه‌‌‌های اجتماعی را که باید برای یک سیستم غذایی پایدار و منصفانه مورد توجه قرار گیرد، در نظر می‌گیرد.
اما به بیان ساده، این یک عمل، علم و جنبش است که در راستای مبارزه با فقر روستایی و سازگاری با تغییرات آب و هوایی یک تحول اساسی در سیستم‌های کشاورزی-غذایی ایجاد می‌کند. برای مثال، آگرواکولوژی شیوه‌‌‌های کشاورزی را ترویج می‌کند که انتشار گازهای گلخانه‌‌‌ای را کاهش می‌دهد، منابع را بازیافت می‌کند و زنجیره‌‌‌های تامین محلی را در اولویت قرار می‌دهد. آگرواکولوژی کشاورزی مقاوم در برابر تغییرات آب و هوایی را تقویت می‌کند و حفاظت از حیات وحش را فراهم می‌‌‌سازد و طبیعت را برای انجام کارهای سخت مانند گرده‌افشانی محصولات و کنترل آفات مهار می‌کند.
در نهایت و به همان اندازه مهم، کشاورزان و جوامع را در خط مقدم قرار می‌دهد و توانایی آنها را برای انطباق شیوه‌‌‌های کشاورزی متناسب با شرایط خاص اجتماعی-اقتصادی و محیطی مناطق محلی آنها تقویت می‌کند. فائو می‌‌‌گوید ما توصیه می‌‌‌کنیم که اروپا باید به سمت بوم‌‌‌شناسی کشاورزی حرکت کند. دولت‌‌‌ها باید برای کشاورزان و شرکت‌هایی که محصولات را به شیوه‌‌‌ای پایدار پرورش می‌دهند، مشوق‌‌‌ها و یارانه‌‌‌های اقتصادی ارائه کنند.
فیرترید اینترنشنال، یک سازمان غیرانتفاعی که در سال ۱۹۹۷ با ماموریت ارتقای شرایط تجاری عادلانه‌‌‌تر تاسیس شد، یک سیاست کشاورزی پایدار مرتبط با تولید محصولات کشاورزی (که عمدتا برای زنجیره‌‌‌های تامین بین‌المللی است) اتخاذ کرده است که اصول آگرواکولوژی را در اولویت قرار می‌دهد. این مرکز به تجارت منصفانه جهانی در بخش کشاورزی معتقد است که در آن همه تولیدکنندگان می‌توانند از معیشت ایمن و پایدار برخوردار شوند، پتانسیل‌‌‌های خود را برآورده کنند و در مورد آینده خود تصمیم بگیرند. همچنین در بخش آموزش سرمایه‌گذاری می‌کند تا دانش کشاورزان را در زمینه موضوع افزایش دهد. علاوه بر این، این سازمان پشت مشوق‌‌‌هایی برای فعالیت‌‌‌های آگرواکولوژیکی، از جمله کشاورزی ارگانیک، زراعت جنگل‌‌‌داری، احیای جنگل‌‌‌ها یا مقابله با جنگل‌‌‌زدایی است.
از طرف دیگر سیاست‌‌‌های اتحادیه اروپا باید با مجموعه‌‌‌ای واضح از اهداف مطابقت داشته باشد. اتحادیه اروپا باید مشارکت‌‌‌های زنجیره تامین و توافق‌نامه‌‌‌های قراردادی را دنبال کند که به تولیدکنندگان محلی آسیب نرساند، اما در عوض شاخص‌‌‌های پایداری مربوط به درآمد کشاورزان، شرایط نیروی کار و قیمت‌های منصفانه و حداقل قیمت‌هایی را که بالاتر از هزینه تولید است ادغام کند. دلایل اعتراضات کشاورزان که در اتحادیه اروپا از شرق تا غرب را در برگرفته است، بسیار است، اما آنچه در حال حاضر شاهد آن هستیم این است که کشاورزان برای پوشش هزینه‌‌‌های خود زمان چالش‌برانگیزی را سپری می‌کنند. این به دلیل یک سیستم یارانه معیوب است که به کشاورزان بر اساس کمیت - چه مقدار زمین دارند - و نه بر اساس کیفیت محصول تولیدشده پاداش می‌دهد.
همچنین این شامل اصلاح سیاست مشترک کشاورزی (CAP) می‌شود که در میان سایر عناصر مهم، اهداف روشن و دقیقی را تعیین می‌کند که کشورهای عضو را از طریق شاخص‌‌‌های عملیاتی که به چالش‌‌‌های محیطی و اجتماعی، مانند عدم‌تعادل قدرت موجود، از جمله تجارت ناعادلانه، پاسخگو هستند، پاسخگو می‌کند. علاوه بر این، سیاست‌‌‌های اتحادیه اروپا باید از ساخت بازارهای محلی و منطقه‌‌‌ای در راستای آگرواکولوژی، طراحی زیرساخت‌‌‌ها و سایر تاسیسات فرآوری مواد غذایی، استراتژی‌‌‌های بازاریابی و تدارکات عمومی که بازارهای خرده‌‌‌مالک را به هم متصل می‌کند، حمایت کند. و در نهایت اتحادیه اروپا باید از آموزش در زمینه دانش آگرواکولوژیکی حمایت کند. این باید شامل استفاده از شیوه‌‌‌های پایدارتر و انعطاف‌‌‌پذیرتر، تقویت اشتراک دانش کشاورز به کشاورز، و خدمات مشاوره‌‌‌ای برای حمایت از کشاورزان در انتقال اکولوژیکی باشد.
ساندرا اوورا موراسا مدیر اجرایی جهانی فیرترید اینترنشنال می‌‌‌گوید: آگرواکولوژی باید ریشه تغییر پیش روی صنعت کشاورزی باشد. آگرواکولوژی چیز جدیدی نیست. این رشته علمی به دهه ۱۹۳۰ برمی‌‌‌گردد و بعدا در دهه ۱۹۷۰ به مجموعه‌‌‌ای از شیوه‌‌‌ها تبدیل شد. در سال ۲۰۱۸ زمانی که خوزه گرازیانو داسیلوا، مدیرکل فائو، در گردهمایی در رم با نمایندگان ۷۰ کشور جهان، خواستار تغییر تحول‌‌‌آفرین به سوی سیستم‌های کشاورزی و غذایی پایدار مبتنی بر بوم‌‌‌شناسی کشاورزی شد، این موضوع مورد توجه قرار گرفت. به‌‌‌علاوه، تاثیر کشاورزی صنعتی به‌ویژه به دلیل شرایط کاری نامطمئن و تاثیرات زیست محیطی و آب و هوایی عظیم آن احساس می‌شود. موراسا در ادامه تصریح کرد: ما موافقیم که اروپا باید کشاورزان و نیازهای آنها را در خط مقدم نگه دارد. تنها راه برای انجام این کار، حرکت به سمت تحول در سیستم غذایی مبتنی بر کشاورزی پایدار است که ریشه در اصول آگرواکولوژیکی دارد.
