سکوت!

پرویز جلیلی * اینکه هر هفته یک موضوع مهم دارای جنبه‌های اقتصادی و اجتماعی به صورت یک پرونده در صفحه اندیشه اقتصاد مورد ارزیابی قرار می‌گیرد، آن هم در روزنامه دنیای اقتصاد که پرمخاطب‌ترین روزنامه منتشره توسط بخش خصوصی محسوب می‌شود، در نوع خود درخور تحسین است. بی‌شک نقاط مثبت و منفی نیز در پس آن خواهد بود. نقطه مثبت این پرونده‌های ویژه، این است که از دید دانشگاه، از دید سیاست‌مدار، از دید اساتید محترم دانشگاه و حتی کسانی که به طور عملی با موضوع مورد نظر در ارتباط هستند، به ارزیابی موضوع می‌پردازد و سعی می‌کند ابعاد مختلف موضوع را مورد ارزیابی قرار دهد. از نقاط مثبت دیگر این پرونده‌ها، به روز بودن موضوعات و ارتباط دقیق موضوعات آن با مسائل اجتماعی-اقتصادی و سیاست جاری جامعه است که در عین حفظ بار علمی، فصاحت و روانی متن مطالب نیز رعایت می‌شود.

اما نکته‌ای که نظر بنده را طی دو سال همکاری با این صفحه جلب نموده، این است که در صورت وجود نکته‌ مبهم یا انتقادی در بعضی مقالات، بعضی مراکز دولتی که مطالب این صفحات را پیگیری می‌کنند، سریع به آن واکنش نشان داده و با نویسنده (حداقل خود بنده) از طریق ایمیل ارتباط برقرار کرده و بر نکته مبهم اصرار می‌ورزند، اما تاکنون ایمیلی مبنی بر اینکه پرونده مورد ارزیابی در این هفته دقیقا مشکلی را ذکر کرده که سازمان یا اداره ما با آن دست و پنجه نرم می‌کند، حتی در مقام دفاع در برابر انتقادات ذکر شده دریافت نکرده‌ام.

با توجه به این موضوع، بنده به سازمان‌ها و ادارات دولتی و حتی شرکت‌های بخش خصوصی که مطالب دنیای اقتصاد را دنبال می‌نمایند پیشنهاد می‌کنم که در برابر انتقادات روزنامه دنیای اقتصاد که عموما به نمایندگی از مردم طرح می‌شود، حداقل در مقام دفاع برآیند؛ این امر به تقویت بار علمی و تحلیلی مقالات می‌انجامد و حتی می‌تواند منجر به انتشار جنبه‌های پوشش داده نشده یا دیدگاه مخالف در شماره‌های بعدی شود و موضوع را برای خوانندگان فهیم شفاف و روشن سازد. در ضمن، اگر انتقادی به نحوه عملکرد سازمانی از دید یک استاد دانشگاه در یک روزنامه خصوصی همچون دنیای اقتصاد می‌شود، می‌توان آن را صدای ملت فرض کرد و چنین فرضی نیاز به پیگیری و شفاف‌سازی دارد و نه بی‌اعتنایی و در نهایت سکوت.

* دانشجوی دکترای اقتصاد _ دانشگاه اصفهان