شبکه حمل‌ونقل عمومی کارآمد می‌تواند موجب کاهش ترافیک در خیابان‌های تهران شود. مترو، اتوبوس‌های سریع‌السیر (BRT) و سیستم‌های اشتراک دوچرخه و اسکوتر می‌توانند جایگزین خودروهای شخصی شوند. این تغییرات می‌تواند شامل کاهش تعداد خودروهای تک‌سرنشین باشد. با افزایش جذابیت و راحتی حمل‌ونقل عمومی، افراد بیشتری از خودروهای شخصی به سمت استفاده از این امکانات سوق پیدا می‌کنند. مدیریت زمان سفر: کاهش ترافیک موجب می‌شود زمان سفر درون‌شهری کوتاه‌تر شده و بهره‌وری کلی افزایش یابد. جلوگیری از توسعه بی‌رویه خیابان‌ها: استفاده بهینه از حمل‌ونقل عمومی نیاز به گسترش مداوم خیابان‌ها و پل‌ها را کاهش می‌دهد.

آلودگی هوا یکی از بزرگ‌ترین چالش‌های زیست‌محیطی تهران است. توسعه حمل‌ونقل عمومی می‌تواند به کاهش این معضل کمک کند. کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای از جمله اثرات این توسعه پایدار است. سیستم‌های حمل‌ونقل عمومی با سوخت پاک، مانند مترو و اتوبوس‌های برقی، انتشار دی‌اکسیدکربن و سایر گازهای آلاینده را به‌شدت کاهش می‌دهند. کاهش مصرف سوخت‌های فسیلی نیز مهم است. استفاده کمتر از خودروهای شخصی باعث کاهش نیاز به بنزین و گازوئیل می‌شود که خود به کاهش انتشار آلاینده‌ها منجر خواهد شد. افزایش فضای سبز شهری بسیار تاثیرگذار است. کاهش ترافیک و نیاز به خیابان‌های جدید، فضای بیشتری برای کاشت درختان و ایجاد پارک‌ها فراهم می‌کند که به بهبود کیفیت هوای شهر کمک می‌کند.

توسعه حمل‌ونقل عمومی، دسترسی به نقاط مختلف شهر را برای اقشار مختلف جامعه فراهم می‌کند. دسترسی به فرصت‌های شغلی و آموزشی برای همگان فراهم می‌شود. افراد کم‌درآمد که ممکن است توانایی خرید خودرو نداشته باشند، می‌توانند از طریق حمل‌ونقل عمومی به آسانی به مراکز شغلی و آموزشی دسترسی پیدا کنند. هزینه‌های حمل‌ونقل خانوار کاهش می‌یابد. هزینه‌های استفاده از مترو یا اتوبوس معمولاً کمتر از هزینه‌های سوخت، تعمیر و نگهداری خودرو است.

سیستم‌های حمل‌ونقل عمومی استاندارد، ایمنی بیشتری نسبت به خودروهای شخصی ارائه می‌دهد. همچنین باعث کاهش تصادفات رانندگی می‌شود. کاهش تعداد خودروهای شخصی در خیابان‌ها به کاهش احتمال وقوع تصادفات منجر می‌شود. از سویی ایمنی عابران پیاده و دوچرخه‌سواران را باعث می‌شود. کاهش ترافیک و طراحی مناسب مسیرهای ویژه دوچرخه‌سواری می‌تواند امنیت این دسته از کاربران را نیز افزایش دهد.

حمل‌ونقل عمومی به صورت غیرمستقیم بر سلامت و رفاه عمومی شهروندان تاثیر می‌گذارد. سبب تشویق به پیاده‌روی می‌شود. استفاده از حمل‌ونقل عمومی نیازمند مقداری پیاده‌روی تا ایستگاه‌هاست که می‌تواند فعالیت بدنی روزانه افراد را افزایش دهد. استرس مردم را کاهش می‌دهد. کاهش زمان سفر و ترافیک، استرس ناشی از رانندگی در ترافیک سنگین را کاهش می‌دهد. زندگی اجتماعی را تقویت می‌کند. حمل‌ونقل عمومی می‌تواند فضایی برای تعاملات اجتماعی و تقویت حس جامعه‌پذیری فراهم کند.

یک شبکه حمل‌ونقل کارآمد می‌تواند تاثیرات اقتصادی مثبتی داشته باشد. موجب افزایش بهره‌وری می‌شود. کاهش زمان رفت‌وآمد به معنی زمان بیشتر برای کار و فعالیت‌های مولد است. همچنین باعث جذب سرمایه‌گذاری در حوزه‌های مختلف می‌شود. بهبود زیرساخت‌های حمل‌ونقل، سرمایه‌گذاران را به سرمایه‌گذاری در بخش‌های مختلف شهر ترغیب می‌کند. از سوی دیگر رشد گردشگری را به دنبال دارد. تسهیل رفت‌وآمد در شهر می‌تواند جذابیت تهران را برای گردشگران افزایش دهد.

 توسعه حمل‌ونقل در شهری مانند تهران با چالش‌های متعددی همراه است، از جمله اینکه منابع مالی محدودی در این زمینه وجود دارد. تامین هزینه‌های ساخت و نگهداری زیرساخت‌های حمل‌ونقل عمومی بسیار بالاست. فرهنگ استفاده از خودروهای شخصی هنوز مشکل‌ساز است. تغییر عادت‌ها و ترجیح مردم به استفاده از خودروهای شخصی نیازمند آموزش و مشوق‌های دولتی است. مدیریت یکپارچه لازم است تا به هماهنگی بین نهادهای مختلف شهری برای طراحی و اجرای سیستم‌های کارآمد منجر شود.

در نهایت باید تاکید کرد که با سرمایه‌گذاری در فناوری‌های نوین می‌توان استفاده از سیستم‌های هوشمند برای مدیریت ترافیک و حمل‌ونقل را اقتصادی‌تر کرد. این اقدام سبب توسعه حمل‌ونقل پاک می‌شود. افزایش تعداد اتوبوس و تاکسی‌های برقی و گسترش مسیرهای دوچرخه‌سواری به بهبود زندگی در کلان‌شهر تهران کمک می‌کند. آموزش و فرهنگ‌سازی یک ضرورت برای مردمی است که از مشکلات ترافیکی و آلودگی رنج می‌برند. تشویق مردم به استفاده از حمل‌ونقل عمومی از طریق آموزش، تبلیغات و مشوق‌های مالی امری شدنی است. در نهایت توسعه شبکه حمل‌ونقل تهران می‌تواند راه‌حلی پایدار برای بسیاری از مشکلات شهری باشد و در بلندمدت زندگی بهتری برای شهروندان فراهم کند.