شاهنامه‌خوانی، تکیه‌گاه فرهنگ سترگ ایرانی
اینجا، محافل ادبی با شور و شوقی بی‌نظیر برگزار می‌شود و هر کلمه و داستان از شاهنامه و ادب فارسی با عشق جان می‌گیرد، در پسین‌گاه یک روز سرد، محفل گرم شاهنامه‌خوانی دیدنی است، جمعی متشکل از ۴۵ اندیشمند و عاشق زبان فارسی که علاوه بر زنده نگه داشتن واژگان شاهنامه با بررسی دقیق مفاهیم و ریشه‌شناسی واژگان، این گردهمایی را به محفلی برای حفاظت از زبان و هویت ایرانی تبدیل کرده‌اند.
شاهنامه؛ ستون هویت ایرانی
شاعر اصفهانی و یکی از اعضای این نشست ادبی در گفت و گویی که با خبرنگار ایرنا در حاشیه جلسه شاهنامه‌خوانی داشت، اظهار کرد: در این طوفانی که هویت فرهنگی ایران را تهدید می‌کند، شاهنامه همچون تکیه‌گاهی استوار است، ما اینجا جمع شده‌ایم تا ریشه‌هایمان را بازیابیم و این محفل، جایی است که در آن از طریق واژه‌شناسی داستان‌های فردوسی، زوایای جدیدی از هویت و زبان فارسی را کشف می‌کنیم.
رضا بحرانی هدف از برگزاری این نشست‌ها را درک عمیق زبان و داستان‌های شاهنامه دانست و گفت: در این جلسه‌ها ما به آرامی و با تمرکز بر ریشه‌شناسی واژگان شاهنامه پیش می‌رویم، از عجله کردن برای به پایان رساندن کتاب پرهیز می‌کنیم و تاکنون، پس از ۶ سال به داستان «ایران و توران» رسیده‌ایم.
وی یکی از ویژگی‌های منحصربفرد این محفل را نگاه علمی و عمیق یکی از استادان زبان فارسی به واژگان شاهنامه اعلام کرد و گفت: او با بهره‌گیری از دانش زبان‌شناسی تاریخی و آوا شناسی وهمچنین با ریشه شناسی لغات، معنی واژه‌ها را از دل زبان اوستایی و فارسی میانه استخراج می‌کند.
بحرانی افزود: ما در دوره‌ای هستیم که هجوم واژگان بیگانه، زبان فارسی را تهدید می‌کند، امروز نیز واژه‌های بسیاری وارد زبان شده‌اند، در این میان، شاهنامه‌خوانی و نشست‌های ادبی، ابزاری برای مقاومت فرهنگی هستند.
این شاعر اصفهانی تاکید کرد: شاهنامه‌خوانی باید از کودکی آغاز شود و ضروری است که خانواده‌ها کودکان را با داستان‌های شاهنامه مانند رستم و سهراب یا سیاووش آشنا کنند، این داستان‌ها علاوه بر جذابیت، ارزش‌های اخلاقی و فرهنگی عمیقی دارند و یکی از راه‌های حفاظت از زبان فارسی حضور در این نشست‌های ادبی و شاهنامه خوانی است، ما باید فرزندانمان را با شاهنامه انس دهیم و با این داستان کهن ایرانی به‌ویژه قصه‌های کودکانه شاهنامه آشنا کنیم.
وی درباره اهمیت شاهنامه‌خوانی گفت: فارسی زبانی کهن و انباشته از واژگان باستانی است که هر کدام حامل بخشی از هویت ما هستند، در زبان فارسی حدود ۳۰۰ مصدر داریم که دیگر از آن‌ها استفاده نمی‌کنیم و این کلمات مهجور مانده‌اند پس باید ارتباط ما با گذشته عمیق‌تر شود.
بحرانی با تاکید بر لزوم توجه مسئولان فرهنگی به تقویت انجمن‌ها و تشکل‌های ادبی گفت: یکی از قوی‌ترین تشکل‌های ادبی کشور، انجمن شاهنامه‌خوانی شهر یاسوج است.
وی خاطرنشان کرد: در این انجمن که بیش از ۱۵۰ عضو دارد، شاهنامه با زبان لُری خوانده می شود و این جمع جزو فاخرترین انجمن‌های شاهنامه‌خوانی کشور به‌شمار می آید.
منبع و تلخیص: ایرنا
