تصمیمات مهم در مورد نمایشگاه‌ها
انتظارات از وزیر آینده صمت در گفتگو با دکتر طحانیان مدیرعامل نمایشگاه بین‌المللی استان اصفهان
انتظار از آینده
طحانیان در پاسخ به این پرسش که وزیر آینده صمت باید چه ویژگی‌هایی داشته باشد که مورد تأیید فعالین صنعت نمایشگاه باشد، چنین بیان کرد: مهم‌ترین تصمیم وزیر صمت از نگاه فعالان صنعت نمایشگاهی کشور ایجاد تغییرات ساختاری، مدیریتی، سازنده و مطابق با تحولات روز دنیا در سازمان توسعه تجارت ایران به‌عنوان متولی اصلی صنعت نمایشگاه کشور است.
با توجه به تاثیر نمایشگاه‌ها در ایجاد و گسترش دیپلماسی میان ملت‌ها و تمدن‌ها و نقش آن در توسعه تجارت در عرصه بین‌الملل، پیشنهاد می‌شود وزیر صمت بیش‌ازپیش به ارزش برپایی نمایشگاه‌ها و حضور تولیدکنندگان و صادرکنندگان کشورمان در رویدادهای جهانی توجه داشته باشد.
حمایت مادی و معنوی از صنعت نمایشگاه، ارائه تسهیلات برای حضور هدفمند بخش خصوصی در رویدادهای نمایشگاهی معتبر جهانی، استفاده از صنعت نمایشگاه به‌عنوان اصلی‌ترین، زودبازده‌ترین و چابک‌ترین ابزار صادرات و به‌کارگیری تجربیات و تخصص سایر کشورها در جهت ارتقا سطح کمی و کیفی نمایشگاه‌ها از دیگر انتظاراتی است که از ناحیه فعالان صنعت نمایشگاهی کشور متوجه وزیر صمت آینده خواهد بود. وی افزود: « تصمیم مهم دیگر وزیر صمت در رابطه با صنعت نمایشگاه انتصاب مدیرعامل شرکت سهامی نمایشگاه‌ها خواهد بود. این انتخاب از چندین جهت برای فعالین این عرصه اهمیت دارد، نخست آنکه فرد منصوب‌شده لازم است تجربه و تخصص لازم را برای کار در این حوزه داشته باشد. آشنایی با صنعت و چالش‌های آن شرط نخست هموارسازی مسیر برای فعالین این عرصه در آینده است. به‌علاوه لازم است فردی بر این مسند تکیه زند که ارتباطات مطلوبی با اهالی نمایشگاه داشته باشد، زبان کاری این عرصه را به‌خوبی بداند و در مورد برخی از چالش‌هایی که لازم است با تعامل در وزارتخانه، متخصصین و فعالین مرتفع شود، صاحب ایده و راهکار باشد.»
وی در ادامه افزود: «یکی از مهم‌ترین چالش ما در سال‌های اخیر که انتظار می‌رود هم وزیر محترم آتی و هم مدیرعامل شرکت نمایشگاه‌ها به آن توجه داشته باشند، تغییرات مداوم در تقویم نمایشگاه‌ها است. درحالی‌که نمایشگاه‌های ریشه‌دار و مهم جهان به‌طور سالیانه باکیفیت ثابت و اثرگذاری مشخص در زمان مقرر برگزار می‌شود، در ایران ما هنوز با چالش جابجایی زمان برگزاری نمایشگاه‌ها مواجه هستیم که سبب اتلاف منابع مالی و انرژی فعالین این عرصه شده است و علاوه بر آن صاحبان صنایع را در مورد کیفیت و مطلوبیت حضور در نمایشگاه‌ها دچار تشکیک می‌کند. این امر عمدتا تابع تغییرات در نمایشگاه‌های پایتخت است. ازآنجاکه تغییر در تقویم نمایشگاهی تهران گاه سبب همپوشانی موضوعی و زمانی با تقویم شهرستان‌ها می‌شود، عملا برگزاری این رویدادها را در شهرستان بلا موضوع یا دچار خلل کیفی کرده است. این در حالی است که فعالین صنایع محلی نیز نمی‌توانند برنامه‌ریزی مطلوبی برای حضور در این رویدادها داشته باشند و گاه ترجیح می‌دهند خود را با پایتخت هماهنگ کنند و در این حالت نمایشگاه‌های استانی با رکود فراوانی مواجه می‌شوند. بنابراین بهتر است یک نوع برنامه‌ریزی یکپارچه کشوری به این منظور در دستور کار قرار گیرد تا بخشی از این مشکلات مرتفع شود و از نگاه بخشی یا مرکزمحور به این صنعت جلوگیری به عمل آید.»
تسهیل مسیرها
علاوه بر موارد پیش‌گفته دکتر طحانیان به موارد دیگری نیز در زمینه انتظارات مدیران و فعالین نمایشگاهی کشور از وزیر آینده صنعت، معدن و تجارت اشاره کردند: «کاهش بروکراسی‌ها و تسهیل روندهای اداری برای فعالین، کمک به توسعه زیرساخت‌های نمایشگاهی نظیر آنچه در اصفهان بحمدالله به‌سوی آن حرکت کرده‌ایم و نیاز است با نگاه‌های مدیریتی آینده توسعه یابد، تدوین سیاست‌ها و راهبردهای کلان به‌منظور تسهیل ارتباطات با بخش خصوصی و هرچه فعال‌تر کردن این بخش در اقتصاد کشور از طریق مرتفع ساختن موانع تولید و کمک به بازاریابی که بدون شک نمایشگاه‌ها یکی از مسیرهای ارزان و زودبازده آن محسوب می‌شود، از دیگر خواسته‌هایی است که ما به دنبال آن هستیم.»
لزوم ارتباطات بین‌المللی
نکته دیگری که به نظر می‌رسد این روزها بسیاری از فعالین اقتصادی در طلب آن هستند، تسهیل ارتباطات بین‌المللی است. ازآنجاکه این راهبرد کلان به توسعه صنعت نمایشگاهی کشور نیز منجر می-شود، لازم است در دستور کار وزیر جدید قرار گیرد. به گفته مدیرعامل شرکت نمایشگاه‌های بین‌المللی استان اصفهان: «ارتقاء جایگاه ایران در صنعت نمایشگاهی در سطح منطقه و بین‌المللی به‌یقین نیازمند ارتباطات کلان خارجی است. این امر از چندین طریق می‌تواند به رونق نمایشگاه‌های کشور منجر شود. از یکسو برگزاری نمایشگاه‌هایی در داخل کشور که غرفه‌های آن به صنایع خارجی اختصاص داده شود و هیات های بزرگ تجاری بین‌المللی از آن دیدار کنند، فرصت رقابت و یادگیری را برای تولیدکنندگان و مدیران صنایع مختلف بدون صرف هزینه‌های کلان فراهم می‌آورد. در طرف دیگری ایران این فرصت را دارد که از طریق شرکت‌های نمایشگاهی به صنایع مختلف کمک کند تا در رویدادهای نمایشگاهی بین‌المللی حاضر شوند و محصولات خود را در سطح بین‌المللی عرضه کنند. این امر از یکسو به جذب سرمایه‌گذاری خارجی و از طرف دیگر به رونق صادرات کمک خواهد کرد.» طحانیان با اشاره به انجمن جهانی صنعت نمایشگاه UFI و قطع ارتباط آن با صنعت نمایشگاهی کشور به دلیل تحریم‌ها از سال ۲۰۱۹، تاکید کرد: قطع چنین ارتباطاتی یعنی چندین سال فاصله با تحولات جهانی و عقب ماندن از فناوری‌های روز دنیا.
طحانیان خاطرنشان کرد: «طی سال‌های گذشته ما در نمایشگاه اصفهان تلاش داشته‌ایم سهم مطلوبی به نوآوری و فناوری اختصاص دهیم و با تشویق به استفاده بهینه از فناوری‌های نوین در فرایندهای ثبت‌نام، غرفه سازی، مدیریت و تبلیغات گامی در این مسیر برداریم ولی به‌یقین با توجه به‌شتاب روزافزون این حوزه لازم است در سیاست‌گذاری‌های کلان کشور نگاه مطلوبی در زمینه به‌روزرسانی نمایشگاه‌ها و تجهیز آن‌ها به آخرین نسخه‌های فناوری وجود داشته باشد. به‌علاوه مدیران و کارکنان این عرصه لازم است به‌طور مدام آموزش‌های لازم را دریافت کنند تا مهارت‌های حرفه‌ای آن‌ها با استانداردهای روز بین‌المللی در این زمینه هم‌راستا شود. فراهم آوردن بستر این آموزش‌ها و به‌روزرسانی هماهنگ این دستورالعمل‌ها در سطح کشور یک تصمیم کلان است که انتظار می‌رود برنامه‌های مطلوبی در راستای آن وجود داشته باشد.»
توجه به نمایشگاه‌های استانی
نکته آخری که طحانیان در پایان این گفتگو اضافه کرد، اشاره مجدد به ظرفیت‌های مغفول مانده نمایشگاه-های استانی در راستای برند سازی( نمانام سازی) و تبلیغات به‌صرفه بود که گاه هم از چشم سیاست‌گذاران در برنامه‌های حمایتی پنهان مانده است و هم به‌تبع آن اهالی صنایع توجه کمتری به آن داشته‌اند. به گفته او: «سیاست‌های مرکز محور در این راستا سبب شده است که اگرچه در شهری مثل اصفهان زیرساخت‌های نمایشگاهی به شکل مطلوبی گردآوری‌شده و تلاش می‌شود استانداردهای حداکثری رعایت شود اما بی‌توجهی به این امکان‌ها به‌نوعی رکود در صنعت نمایشگاه منجر شده است. درحالی‌که این ظرفیت در نمایشگاه‌های استانی به‌ویژه اصفهان که در قلب ایران قرار دارد به گونه مطلوبی فراهم است و نمانام‌های (برندهای) مختلف با هزینه‌های کمتری می‌توانند در جهت ارتقا هویت تجاری خود در سطح ملی و بین‌المللی گام بردارند.»
