جعفری زند افزود: در گورستان‌های قدیمی اصفهان از جمله تخت فولاد سنگ قبرهای بسیار با ارزشی وجود دارد که همگی به شکلی دپو شده اند، بنابراین نه تنها در تخت فولاد بلکه در اصفهان موزه سنگی که علمی اداره بشود، وجود ندارد. وی تصریح کرد: موزه سنگ باید به صورت سیستماتیک اجرا شود و جنبه مطالعاتی در کنار آن وجود داشته باشد.

این باستان شناس در رابطه با سنگ قبر ۷۰۰ ساله و تازه کشف شده در گورستان تاریخی تخت فولادِ اصفهان گفت: فرم حجاری و خطی که بر روی این سنگ قبر کشف شده وجود دارد، نشان می‌دهد که این اثر مربوط به سده هفتم یا هشتم هجری است.

در روزهای گذشته، سنگ قبری مربوط به دوران پیش از صفویه در اتاق سرایداری تکیه خاتون‌آبادی گورستان تاریخی تخت فولاد اصفهان پیدا شد که گفته می شود قدمت آن ۷۰۰ سال است و برای نگهداری به موزه سنگِ تخت فولاد منتقل شده است.

وی یادآور شد: آرامگاه بابا رکن الدین یک اثرِ مربوط به دوره مغول و قرن هفتم تا هشتم است. در گذشته، شکسته سنگِ قبرهای این دوران پیرامون تخت فولاد به دست آمده است و در نتیجه کشف این سنگ قبر موردِ نو‌ظهوری نیست.

جعفری زند افزود: سنگ قبرهای تخت فولاد  بیشتر از دوران صفویه به بعد هستند که از زمان شاه عباس به این سو گورستان‌ها کم کم در اطراف مقبره بابا رکن الدین گسترش پیدا کردند اما اگر سنگ قبری مربوط به پیش از دوران صفوی در تخت فولاد کشف شود مربوط به گورستان اطراف آرامگاه بابا رکن الدین است. ‌بابا رکن الدین یکی از مشایخ و علما قرن هشتم هجری است که در زمان سلطنت ابوسعید پادشاه مغول در اصفهان می‌زیسته است. بابارکن الدین در سال ۷۶۹ ‌هجری قمری فوت و در ساحل جنوبی زاینده‌رود مدفون شد. از آن زمان این محل به‌تدریج به گورستانی بزرگ تبدیل و به نام گورستان بابا رکن‌الدین معروف شد.

وی خاطرنشان کرد: از زمانی که بابا رکن‌الدین در تخت فولاد دفن شد، یعنی از سده هفتم و هشتم به این سو، سنگ قبرهایی در اطراف این آرامگاه وجود داشته است که باید گفت خیابان منتهی به فلکه شهدا و گذر ایجاد شده در جوار آن موجب شد این گورستان از بین برود. این باستان شناس اظهار‌کرد: در انبارهای تکایای تخت فولاد همچنان سنگ قبرهایی وجود دارد، از این رو باید برای گورستان تاریخی تخت فولاد موزه سنگ درخور با استاندارد های لازم و جنبه های مطالعاتی ایجاد شود. وی افزود: جایی که به عنوان موزه سنگ تخت فولاد می‌شناسیم، تنها جایی برای دپوی سنگ‌هاست که در کنار آن‌ها به قرار دادن اتیکتی بسنده شده است؛ در واقع طبقه‌بندی لازم و جاذبه ای برای بینندگان ایجاد نشده است و مجموعه های اینچنینی فقط دپوی سنگ هستند تا موزه سنگ.

 

اخبار مرتبط