لاک‌پشت اینترنت در سربالایی فیلترینگ
حالا من از محضرتان یک سوال می‌پرسم، سرعت و میزان دسترسی شما به اینترنت چقدر بوده؟ می‌توانید بگویید وقتی می‌خواستید از یک شبکه اجتماعی یا وب‌سایت پربازدید استفاده کنید به قول دوستان، صفحه توی صورتتان نمی‌خورد؟ پیش‌تر شخصا این پرسش را با بعضی دوستان اینترنت باز در میان گذاشته‌ام،دریغ از یک نفر که بگوید افتضاح بود و سرعت‌ها چنگی به دل نمی‌زند و دلم لَک زده بود برگردم تا گوشی‌ام را وصل کنم به جریان پرشتاب 4G داخلی و حالش را ببرم! می‌پرسید چرا؟ لابد شما اسپیدتست را همراه با وزیر عزیز ارتباطات چک کرده‌اید و به این نتیجه رسیده‌اید که نه بابا، حالا خیلی هم کلاهمان پس معرکه نیست! (بدوبیراه نگویید، شوخی کردم) اگر از این گزاره موهوم اینترنت خیلی پرسرعت که حتی شوخی‌اش هم درد دارد، بگذریم، می‌رسیم به واقعیت و نتایج آن! در عالم واقع که معمولا با دنیای برخی دوستان تفاوت بسیاری دارد، سرعت و کیفیت اینترنت داخلی برای اکثر شهروندان منهای کسانی دم شیرفلکه اینترنت نشسته‌اند، عذاب‌آور و خسته‌کننده است، فیلترینگ( که البته درجاهایی قابل‌درک است) باعث شده تا دسترسی‌ها به یک معنا فقط درجایی مجاز باشد که تصمیم‌ساز صلاح می‌داند و به‌جز آن اصولا جلویش گرفته می‌شود، همین تلاش برای فیلترینگ به‌صورت عمومی دسترسی عمومی به فضای اینترنت جهانی را مختل کرده است، شما برای رساندن فضای کسب‌وکارتان به دیگران مشکل‌دارید، اگر می‌خواهید گردشگر خارجی جذب کنید، سخت‌ترین کار ممکن را پیش رودارید، وقتی می‌خواهید مبادله عکس، فایل یا ویدئو داشته باشید، قیافه لاک‌پشت نفس‌بریده در سربالایی را به خود می‌گیرید، شبکه‌های اجتماعی را هم که اصلا حرفش را نزنید، با قرار دادن پلتفرم‌های وطنی در برابر نمونه‌های جهانی با گلخانه‌ای پر گل مواجه می‌شوید که فقط یک نسیم آنتی فیلترینگ همه آن‌ها خشک می‌کند، اگر کسب‌وکار دانش‌بنیان دارید که دیگر فقط خدا به شما رحم کند، محقق هم باشید شاید بتوانید سوار آسانسور اینترنت طبقاتی شوید به شرطی کد ورود داشته باشید، اما اگر جایی اسمتان ثبت‌نشده و عضو مثلا فلان شهرک تحقیقاتی نباشید، خوابش را ببینید، البته دوباره می‌توانید بروید همین بیخ گوش خودمان، توی دوبی یا فلان شهر ترکیه، دلی از عزا دربیاورید، کد نویسیتان را بکنید، اکانت لینکدینان را به‌روز کنید و هزار کار دیگر که دوستان مسدودکننده بی‌خبر از رنج شما برای جلوگیری از آن، لباس رزم پوشیده‌اند.
پس نتیجه چه می‌شود، وقتی‌که همزاد شما در ترکیه و دوبی برای اتصال به شبکه جهانی و استفاده از مزایای آن صرف کرده، خرج دور زدن فیلتر می‌کنید، مایه‌دار باشید هم شاید دست در جیب مبارک برده و یکی از سیم‌کارت‌های 90 میلیون تومانی می‌خرید که کلا هیچ نظارت و حفاظتی روی آن نیست و معلوم نیست شمارا به چه وادی‌هایی می‌برد!
همین حالا که دارید واگویه های ذهن ناقص بنده را ازنظر می‌گذرانید، پلتفرم‌های اجتماعی به مدد یارگیری از بین اعضایشان، در حال بالا پایین کردن سهام بورسی‌شان هستند، رقابت می‌کنند، از متا، تردز می‌سازند یا ماسک از چهره همدیگر برمی‌دارند، کارآفرینان جوان هم در این فضای باز، برند خودشان را می‌سازند و به‌اصطلاح برای تک‌شاخ شدن تلاش می‌کنند.
حجم ثروتی که پلتفرم‌های بر خط و دیگر اجزای زیست‌بوم تجارت الکترونیک به وجود آورده‌اند اصولا آن‌قدر با ماحصل دسترنج ما فاصله دارد که ذکر آمار و اطلاعاتش لطفی ندارد. وقتی ما برای رضای خدا یک اپلیکیشن معروف جهانی نداریم و دلمان خوش است به نمونه‌های مشابه همان پلتفرم‌های خارجی که آن‌ها را هم بدون هرگونه ابتکار و نوآوری سر هم کرده‌اند، به نظر شما لازم نیست در روندی که تا امروز طی شده شک کنیم، حالا من و شما که همیشه شکاک و نق‌نقو بوده‌ایم، همان دوستانی که هرروز دم از افزایش سرعت می‌زنند و نگران زیست‌بوم کارآفرینی دیجیتال هستند یا برای ارتقای اکوسیستم دانش‌بنیان تلاش می‌کنند، نباید دانسته‌های خود را مرور کنند؟
تصمیم‌ساز محترم بهتر نیست به‌جای قبض اینترنت یک‌بار هم بسط آن را تجربه کند، فضای فیلترینگ را این‌قدر تنگ نکند و همت اش را برافزایش سواد رسانه و هزار راه دیگر برای مسوولیت پذیری ساختن کاربر اینترنتی بگذارد! و اگر آن‌وقت نتیجه نگرفت و مردم دعاگو باعث‌وبانی‌اش نشدند دوباره برگردد سرکار سابق خودش، فیلتر کند، سرعت را کاهش دهد و اصلا چین را هم در حوزه محدودیت پشت سر بگذارد و اگر دلش خواست از رفقای پیونگ‌یانگی‌مان الگو بگیرد تا سیه روی شود هر که در او غش باشد.
